Fálkinn - 05.12.1947, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
ENSKA ÞINGIÐ ér ávallt sett
með mikilli viðhöfn. Þar aðstoða
hinir svonefndu „beefeathers“, líf-
verðir konungs, í búningum frá
tímum Hinriks VIII. Þeir eiga að
rannsaka kjallarann í húsinu áð-
ur en þingið er sett. Sá siður staf-
ar frá púðursprengingunni í þing-
húsinu árið 1606. Hér eru tveir
„beefeathers“ að laga fötin liver á
öðrum fyrir athöfnina.
GANDHI talaði nýlega: á fundi í
New Délhi og hvatti áheyrendur
sína til að élska friðinn. Ekki mun
af veita, því að þúsundir manna
hafa verið drepnir í innbyrðis
skærum Múhameðssinna og Hind-
úa.
KOSNINGAR 1 MONTMARTRE.
Þó að Montmartre sé í miðri París
er þetta sérstakt bœjarfélag og
hefir lögreglu út af fyrir sig. Á
myndinni sést lögregluþjónn af-
henda atkvæðisseðilinn sinn.
tir franska þinginu. Ramadier, fyrrverandi forsætisráðherra, flytur ræðu. Að baki honum, í
forsetastál, situr Edouard Ilerriot, forseti franska þjóðþingsins
VERKFALLIÐ I PARÍS. Það var
ekkert gaman að komast leiðar
sinnar í París, þegar samgöngu-
verkfallið var þar i október. Hér
sjást nunnur sitja í biðsál neðan-
jarðarjárnbrautarinnar og borða
nestið sitt. Þær œtla sér auðsjá-
anlega að bíða þangað til lestirn-
ar fara að ganga aftur.
GULLSVERÐ EISENHOWERS.
Þegar „Ike“ Eisenhower varð 57
ára í haust fékk hann margar af-
mælisgjafir en þó eina lang virðu-
legasta. Það var gullskeft sverð
frá Vilhélminu Hollandsdrottn-
ingu, álsett gimsteinum. Gjöfinni
fylgdi þakklæti frá drottningunni
fyrir að hafa frélsað Holland úr
óvinahöndum. Hér sést Eisen-
hower með sverðið. Það var van
Kleffens sendiherra Hóllands í
Washington, sem afhenti honum
það.
MONTY KYSSTUR. — Á El-Ála-
mein-hátíð í Albert Háll sveif
norska leikkonan Greta Gynt á
Montgomery marskálk og rak hon
um rembings koss fyrir augunum
á 7000 „eyðimerkurrottum“ —
liðsmönnum hans úr Afriku. Þetta
kvað vera í fyrsta skipti sem
Montgomery hefir ekki getað var-
ist árás.
í SINNI EIGIN JARÐARFÖR.
Josephine Karcher, frönsk kona,
72 ára, lá á líkbörunum í fjóra daga
og horfði á hvernig dóttir hennar
undirbjó útför liennar. Dóttirin, sem
hafði komið að heimsækja móður
sína á hverjum degi, fann liana einn
daginn kalda og stirðnaða eftir slag,
og kallaði á hjálp hjá nágrönnun-
um. — Frú Karcher gat ekki gefið
neitt lífsmerki frá sér, en hún
heyrði allt sem gerðist kringum
hana. Daginn sem átti að jarða
hana tók dóttirin samt eftir því,
sér til mikillar skelfigar, að gamla
konan liafði lireyfst, og liún þóttist
lieyra ofur veikan andardrátt. Eftir
nokkra klukkutima hafði hún fengið
málið og sagði dóttur sinni nú frá,
að hún hafði heyrt allt sem fram
fór. Og nú er kerla komin á fætur
og hin brattasta. Það getur orðið
tangt jjangað til hún deyr næst.
& Állt með íslenskuin skipum! ^