Fálkinn - 05.12.1947, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
9
Mac Leary. Lifið heilar, frú
Myers. En það verð ég að segja
yður, að það er kaldrifjað sam-
viskulevsi að spá í spil með fölsk
um forsendum. Viljið þér muna
það, frú Myers!
— Þetta var verri ákoman,
andvarpaði gamla konan. —
Einmitt núna þegar atvinnan
var orðin svo góð!
Ári síðar liitti Kelly dómari
Mac Leary lögregluþjón. — Það
er góða veðrið í dag, sagði dóm
arinn vingjarnlega. — Hvernig
liður konunni yðar.
Mac Leary varð súr á svip-
inn. —1 Frú Mac Leary —• ég
veit það bara elcki. Við erum
nefnilega skilin.
— Það getur ekki verið satt!
sagði dómarinn forviða.
— Jú. Það skaut upp ein-
liverjum apakálfi, milljóna-
mæringi — ég held að liann
hafi verið kaupsýslumaður í
Melhourne. Eg ætlaði að revna
að afstýra þessu, en ....
Mac Leary bandaði hendinni.
— Þau fóru fyrir viku í brúð-
kaupsferð til Ástralíu.
Hann útvegaði
heimsfrétt
í október 1933 birti enski blaöa-
maðurinn Noel Panter eftirteklar-
verða frétt í Daily Tclegraph. Hann
skrifaði um hersýningu 20.000 S.A.-
manna í Kehlheim, þar sem Hitler
var viðstaddur. S.A.-mennirnir vorru
vopnaðir, sagði Panter — og var
tekinn fastur fyrir.
Því að enn var hervæðsla Þjóð-
verja ieynileg, og svona fréttir máttu
ekki berast út. Fregnin var lýst ó-
sönn, en fangelsun Panters var eins-
konar staðfesting á henni í augum
þeira, sem fylgdust með. Loks var
Panter látinn laus, eftir að bresk
stjórnarvöld liöfðu skorist í málið
og fylgt því vel eftir.
Hinsvegar fékk almenningur ekki
að vita, að þýskur blaðamaður
Joseph Ackevmunn, var liandtekinn
um ieið og Panter. Gestapo grunaði
liann með réttu um að hafa gefið
Panter upplýsingar. Ackermann
sætti venjulegri Gestapo—meðferð
on lét ekki bugast. Hann lenti í
Dacliau.
Árið 1934 siapp hann út og varð
að g'anga atvinnulaus árum saman
mili þess að hann sal í fangelsi.
Gestapo stakk þesskonar mönnum
altaf inn við og við, til þess að
„halda þeim volgum“, þó að engar
sakir yrðu bornar á þá. Tveimur
mánuðum áður en styrjöldin hófst
var Ackermann settur inn, eins og
svo margir aðrir „grunsamlegir
menn.“ í þetta skipti lenti liann í
Buchenwald.
En lánið elti hann. Mánuði fyrir
uppgjöf Þjóðverja var liann fluttur
til Hamborgar með öðrum föngum,
VARNIR GEGN ÚTBREIÐSLU KÓLERUNNAR. — Kólerufarald-
urinn í Egyptalandi virðist nú vera í rénum. og minni uggur en áð-
ur er meðál nágrannaþjóða Egypta út af útbreiðslu hans. Víðtœk-
ar varúðarráðstafanir liafa þó verið gerðar í flestum Miðjarðar-
hafslöndunum. T. d. hafa stjórnarvöldin grísku fengið flugvélar
Rauða krossins til þess að dreifa DDT-eitri yfir Aþenu til þess að
granda flugunum, sem táldar eru hœttulegir smitberar kólerunnar
Fljúgundi hestur. — Það fær-
ist sífellt í vöxt að frægir veð-
hlaupahestar fari fljúgandi á
milli staðanna, sem þeir eiga
að keppa á. Áður en hestarnir
eru fluttir um borð í flugvél-
arnar eru gúmmíþófar settir á
hausinn á þeim til þess að verja
þá meiðslum.
áttu þeir að hlaða skip, sem átti
að sökkva í hafnarmynninu. En
Ackermann tókst að flýja og nú
situr liann í Munchen sem upplýs-
ingastjóri. En hann er gallaður mað-
ur. Tólf ár í fangabúðum setja var-
anleg merki á flesta. Hann hafði
eins og fleiri reynt að hlifa sér við
sálarkvölum með þvi að temja sér
að g'leyma, sem mestu. Og nú þjáist
liann af minnisleysi. Hann man ekki
þorpið, sem hann var staddur í þeg-
ar bandamenn fundu hann, og ekki
man hann heldur hvort það voru
•Bretar eða Bandaríkjamenn, sem
hann liitti fyrst. Ackermann hefir
verið kvæntur,- en hann man ekki
hvað konan hans hét.
VONLAUS ÁST. — Hundurinn
Bing í New York hefir orðið ást-
fanginn, en sú útválda sinnir hon-
um ekki, þvi að hún er úr steini.
En Bing heimsækir hana á hverj-
um degi.
Um stjórnmál
Einhver hefir sagt, að það sé
ekki fyrir einstaklinginn að blanda
sér í stjórnmál — en þetta er frek
og ólieiðarleg staðliæfing, sem sver
sig í ættina til kúgara eða þræls.
Að segja að einstaklingnum komi
það ekki við hvernig þjóðfélaginu
er stjórnað, er það sama sem að
segja, að hann varði ekkert um
gæfu sína eða ógæfu eða að fólk
ætti að láta sér standa á sama um
hvort það væri klætt eða nakið,
mett eða soltið, frjálst eða kúgað,
verndað eða eyðilagt.
Cato.
Stjórnmálin eru vitfirring liinna
mörgu til hagsmuna þeirra fáu.
Alexander Pope.
Rússrteskir
krýningarsteinar
Einn dag snemma vorsins 1922
inn i vopnasalinn í Kreml í
Moskva. Þeir fundu fimm þungar
kistur á gólfinu, þar á meðal járn-
kistu með innsigli Rússakeisara.
I þessari kistu voru krúnugim-
steinar keisarans, vafðir inn í
silkipappír. Engin skrá hefir ver-
ið gerð yfir þá og ekki hefir ver-
ið reynt að raða þeim sæmilega
í kistuna. Hún hafði staðið þarna
hálfgleymd síðan stjórnarbylting-
arárið. Þegar fyrri heimstyrjöld-
in skall á höfðu gimsteinarnir ver-
ið fluttir úr vetrarhöllinni í St.
Pétursborg til Moskva með venju-
legri járnbrautarleset og kistan
sett inn í vopnasalinn í Kreml
Þar voru líka settar margar
þungar kistur, sem fullar voru af
silfurmunum og postulíni. Þarna
stóðu kisturnar í átta ár, uns sér-
fróðir menn fóru að rannsaka
safnið. Meðal þeirra var Alex-
ander Fersman, sem nú er dauð-
ur, frábær steinafræðingur, sem
lætureftir sig bók er heitir „Líf
steinsins“ og nýkomin er út á
rússnesku.
Stærsti gimsteinninn í safninu
er Orlov-demanturinn, sem keypt-
ur var í Amsterdam handa Katr-
ínu miklu, af Orlov gæðingi henn-
ar. Orlov-demanturinn eða „ljós
fjallsins“, sem stórmógúllinn átti
einu sinni. Sagan um annan de-
mant, „shahinn“ sem Fersman
fann á kistubotninum í bréfpoka,
er líkast því og hún væri úr 1001
nótt. Kjarni hennar er þessi:
„Fundin af þrælum í Golkonda
kringum árið 1400; varð eign ind-
versks fursta; þar náði stórmó-
gúllinn honum; fannst löngu síð-
ar í Dehli; tekin af shah Nadir
af Persíu 1739; sendur keisaran
um í St. Pétursborg 1828 sem
bætur fyrir morð rússneska
stjórnarerindrekans og rithöfund-
arins Griboyedov í Teheran.“
1 dag er shah-demanturinn á-
samt öðrum krúnugimsteinum
hluti af því, sem sovjet kallar
„demantasjóðurinn". — Þrælar
fundu hann, konungar börðust
um hann, frjáls þjóð á hann.“
Kaupið
og lesið
Fálkann