Fálkinn - 30.07.1948, Síða 13

FÁLKXNN
13
KROSSGATA NR. 690
Lárétt skýring:
I. konungur, 4. áburðardýr, 7. bib-
líunafn, 10. samtali, 12. skín, 15. göm-
ul forsetning, l(i. manns, 18. ófögur,
19. skammstöfun, 20. tind, 22. fæða,
23. timi útl., 24 rödd, 25. ómargir iitl.,
27. fémunir, 29. matur, 30. gæta, 32.
eign, 33. trassa, 35. tóbak, 37. fórum,
38. iögfræðingur, 39. frýs, 40. tvcir
eins. 41. bindi, 43. kvæSi, 40. ramm-
ar, 48. áræði, 50. verkfæri, 52. bis,
53. kalífi, 55. blund, 50. guð, 57.
mylsna, 58. tíndi, 00. þrír bókstafir,
02. flugur, 03. stúlka, 04. geð, 00. sök-
um, 07. árbók, 70. bandverksmaður,
72. atviksorð, 73. galla, 84. mann.
Lóðrétt skýring:
1. festa, 2. tími, 3. sull, 4. þrep, 5.
gylta, 0. á fótum, 7. undirstaða, 8.
forsetning, 9. rófan, 10. bljóm, 11. ó-
marga, 13. hestur, 14. bók, 17. biblíu-
nafn, 18. blað, 21. sögn í spilum, 24.
eind, 20. ílát, 28. dílar, 29. spýju, 30.
höfuðborg, 31. praminar, 33. askja,
34. æviskeið, 30. ainboð, 37. hryllir,
41. fiskur, 42. keisari, 44. tunga, 45.
efni, 47. sjónhringur, 48. morgna, 49.
hæð, 51. reiðara, 53. afmarka, 54. tæpa
50. ílát, 57. hnöttur, 59. vend, 01. ætt-
iii’gi, 03. sjór, 05. teymdi, 08. tveir
eins, 09. utan, 71. verkfæri.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 689
Lúrétt, ráðning:
1. Fól, 4. stefs, 7. kom, 10. dam-
ask, 12. karpar, 15. óð, 10. skál; 18.
bóma, 19. gó, 20. smá, 22. Óla, 23.
ali, 24. ára, 25. urg, 27. mussa, 29.
Óla, 30. tríói, 32. föt, 33. brand, 35.
Nana, 37. alir, 38. nú, 39. nuggaði,
40. 0.0. 41. skar, 43. Akta, 40. askar,
48. eir, 50. kossa, 52. mor. 53. sinar,
55. sko, 5(i. fær, 57. áar, 58. fag, 00.
arm, 02. ak, 03. Ásta, (54. trúa, 00.
G.A. 07. skyrta, 70. flugur, 72. asi,
73. nafni, 74. rám.
Lúðrétt, rúðning:
1. Faðmur, 2. óm, 3. las, 4. skálm,
5. er, 0. skóla, 7. krá, 8. op. 9.
niagran, 10. dós, 11. skó, 13. ami,
14. róa, 17. lauf, 18. bast, 21. árin,
24. álar, 20. góa, 28. söngvin, 29. óri,
30. tunna, 31. innar, 33. blikk, 34.
dropa, 30. aur. 37. aða, 41. Skor,
42. kar, 44. tos, 45. aska, 47.
smækka, 48. eira, 49. raft, 51. sorg-
um, 53. Satan, 54. Narfi, 50. fas, 57.
ást, 59. gul, 01. mar, 03. ári, 05. aur,
08. ys, 09. F.F. 71. gá.
séð hana á reiðlijólinu. Hún gat vel verið
luttugu og finnn ára. Fæturnir á henni voru
traustir og sterklegir. Hún sagði: — Nú
eruð þið víst ánægð?
Hoot tautaði: — Cally, ég gel varla sagt
að ég botni nokkuð i þessu. Skilur þú það?
Já, sagði slúlkan hlásvarta, — ég tala
lika dálítið ensku, en ekki vel. Þér þekkið
Hook ofursta. Hann er vinur yðar! Hann
sendi deildinni minni í Tulle fyrirskipun
um að við ættum að hafa gát á yður. Eg
var heppnust og fann ykkur - fann yklcur
livað eftir annað. Þér vitið vísl liver Hook
ofursti er?
— Ilook ofursti? sagði Hoot. — Jú, við
þekkjum Samuel Hook, en við héldum að
hann væri dauður.
— Það er Samuel Hook, sem ég er að
tala um. Ilann er ekki dauður, sagði Rosa-
munde. — Ef við flýtum okkur inn i þorp-
ið aftur þá getum við náð lionum í síma.
Eg Jiefi pantað samtal. Það er gaman að
liitta ylvkur. Þið hafið verið öflugt segulstál.
■— Segulstál, át Hoot eftir, liálf ergilegur.
Taktu i liöndina á Rosamunde, sagði
Cally, — annars komumst við aldrei af stað
lil þess að fá að tala við Hook!
Þetta varð fast og liíýtt liandaband. Og
svo Jieilsuðu þau piltunum með lianda-
liandi lílca. Lögl’egluþjónninn kom úl i dyrn-
ar og sagðist ætla að verða eftir, en taldi
cnga þörf á að sækja lækninn. Hann gæti
elckert gert.
Allt í einu sagði Cally: -— Ef það væri
ekki vegna lvennar frú Mazarákt — — —-
Rosamunda sagði: — Við getum talað
um jiað seinna. Við verðum að flýta okkur
ef við eigum að ná í Hook ofursta i sím-
anuni. Frú Mazarákt er í mjög miklum met-
um og afar vel látin í þorpinu, hefi ég
Iieyrt.
Langt, langl í hurtu, alla leið norður í
París, heyrðist hin óhreytilega og alvarlega
rödd Ilooks. Þau fengu sambandið undir
eins. Nei, liann var ekki i sendiráðinu.
Hann var ekki nógu hraustur lil jæss enn-
j)á. Kúlan hafði skeinmt hauskúpuna á hon-
um dálítið of mikið til jiess. Hann liafði
legið meðvitundarlaus í fimmlán tíma. Og
svo Iiafði hann fengið rétta fólkið til að
laka málið í sínar hendur. Og j>að hafði
snúið sér til frönsku yfirvaldanna.
Hann áleit að jiað væri besl að Cally og
Hoot héldu áfram að fara Iiuldu höfði
jjarna suður frá enn um nokkra hríð. Það
liafði komið á daginn að ])au voru afhragðs
„segulstál“, og J)ví J)á ekki að reyna að
draga að sér ennþá fleiri nazisla? Hvers-
vegna ekki að reyna að ginna enn fleiri
al' moldvörpum nazistanna fram i dags-
Ijósið?
Það var Cally, sem talaði við liann fyrst.
Hún heyrði að hánn sagði: •— Frú, J)ér
getið verið stolt af j)vi, sem j)ér hafið gert!
Calljr sagði við Hoot: — Nú verður J)ú
að laka við símamun. Eg má lil að tylla
mér!
Hoot tók símann og sagði: — Sóið ekki
timanum! Sendið undir eins menn suður í
höllina og náið í safnið. Þeir ráðgera að
nota kassana til að smygla verðmætum i
J)eim, til J)ess að afla sér þeninga til levni-
hreyfingarinnar sinnar.
Hook sat sextiu mílur í hurtu og tók
fram í fyrir honum: — Það er húið að
senda fólk i höllina. Sendiráðið náði i á-
hyggílegt fólk frá Rocamadour fyrir stuttu.
Það er ekkert smáræðis ii])pnám, sem })ú
hefir vakið J)ar, skilsl mér á J)ví sem ég
heyri. Alll liéraðið er sjóðandi og bullandi
ennj)á. Frönsku frelsisvinirnir náðu í
peyja, sem heitir Roder; hann hlaðrar lík-
lega öllu sem liann veit. Og svo hafa þeir
fundið dr. Mathias. Hann er lifandi og bú-
ið að lcoma honum á sjúkrahús í Rrivc. Þið
konan þín verðið að koma lil París sem
fyrst. Hvenær heldurðu að þú getir komið?
— Ilvenær heldurðu að J)au sleppi okk-
ur héðan? spurði Hoot.
Lofðu mér að tala við slúlkuna, sem
hefir haft gál á vkkur, svaraði Hook. •—
Hún er slyngasti starfsmaðurinn á öllu
svæðinu kringum Tulle. Lolðu mér að tala
við liana, og svo skulið J)ið géra það sem
hún segir ykkur. Ykkur er óhætl að treysta
lienni.
Síðar um kvöldið ók Rosamunde og ung-
ur piltur frá Sarlat með J)au J)ær fjórar—
fimm mílur, sem eru lil Periguex. Þaðan
gátu þau tekið lest til Limoges. Þar áttu
Jiau að hafa lestaskipti um miðnættið og
fara með liraðlestinni lil París.
Þau fengu sér matarhita á Regina, litlu
gislihusi heint á móti járnhrautarslöðinni.
Það var ekki fyrr en hún var farin að
horða, sem Cally skildist að hún liefði ver-
ið að því komin að svelta í hel. Ungi mað-
urinn úr J)orpinu hað um kampavín. Hann
átli víngárð sjálfur, sagi hann, góðan vín-
garð, svo að hann vildi endilega l)orga veit-
ingarnar.
Hoot leit upp frá diskinum sinum og augu
hans ljómuðu þegar hann leit á J)á svart-
liærðu. Eftir að haí’a lieyrt allt þetta,
sem þér liafið sagt okkur. J)á fer ég að
halda, að konan mín hafi í raun og veru
séð Didon gamla og Landoc í Rrive? Ilann
sj)urði hana á frönsku.
Já, það er lítill vafi á Jní, svaraði hún
og hrosti út undir eyru.- Það hefði getað
farið illa. Ilún brosti enn. Henni var svo
gjarnt til að hrosa. Ilún hrosti líka inni-
lega lil Cally.
Cally spurði. ()g sá sem var með yður
var ]>að ekki sami litli presturinn, sem
við hittum í áætlunarhílnum i Padirac? Það
var cnginn annar en liann?
Stúlkan svaraði: Ilann var í lestinni
líka. Eg var hrædd um að J)ið munduð
þekkja mig aftur, þessvegna fór ég með
næstu lesl á eftir. Eg beið i Rrive.
Og hlaðið? spurði Cally. Varðmaður-
inn á safninu i Brive sagði mér að ])að hefði
vcrið sagl frá morðinu í safninu í morg-