Fálkinn - 07.01.1949, Blaðsíða 2

2
FÁLKlNN

Happdrætti Háskóla íslands
Sn I a
1. flokks 1940 er linI in
Dregrið verður 15. janiíar
Umboðsmenn í Reykjavík:
Gísli Ólafson o. fl., Austurstræti 14, sími 1730
Arndís Þorvaldsdóttir, ungfrú, Yesturgötu 10, sími 6360
Elís Jónsson, kaupm., Kirkjuteigi 5, sími 4970
Helgi Sívertsen, umboðsm., Austurstræti 12, sími 3582
Bókabúð Helgafells, Laugaveg 39, sími 2946
Kristinn Guðmundsson, kaupm., Laufásveg 58, sími 6196
Maren Pétursdóttir, frú, Laugaveg 66, sími 4010
St. A. Pálsson og Ármann, Varðarhúsinu, sími 3244
Umboðsmenn í Hafnarfirði:
Valdemar Long
Verslun Þorvaldar Bjarnasonar.

DÝRIR KOSSAR.
Leikkonur og hefðardömur hafa
stundum selt kossa í velgerðaskyni
— þær hafa lofað bráðókunnugum
mönnum að kyssa sig fyrir borgun,
sem runnið hefir til fjársöfnunar.
Kvað sérstaklega mikið að þessari
fjáröflunaraðferð i fyrra stríðinu.
Árið 1917 voru borgaðir 20.000 frank-
ar í Paris fyrir einn einasta koss,
og í Alberta Hall í London fékk
Maud Lowe 24.000 krónur fyrir
„velgerðakoss“. Frændi skáldsins
Heinrich Heine borgaði fyrir 150
árum 1000 krónur fyrir að fá að
kyssa Iiina fögru ieikkonu Antoinette
Lebrun velgerðakoss, og þótti mik-
ið i þann tið.
Einu sinni lofaði bertogafrúin af
Devonshire að hún skyldi kyssa
bvern þann, sem vildi greiða mann-
inum hennar atkvæði. Ríkur slátr-
ari og álirifarikur meðal kjósenda
krafðist þess að fá að kyssa frúna
fímm kossa fyrir aðstoð sína við
mann hennar, og það fékk liann.
Hana óraði ekki fyrir að slátrarinn
mundi nota kossana i auglýsinga-
skyni, en það gerði béaður lómur-
inn. Nokkrum dögum síðar var
komið stórt spjald í gluggann hjá
lionum, og á því stóð: „Kaupið á-
vallt bjúgun yðar hjá slátraranum,
sem fékk fimm kossa hjá hertoga-
frúnni af Devonshire!“
Fæstir, sem hafa gaman af að
kyssa, liafa nokkurt hugboð um, að
það er fleira en hjúskaparrifrildi,
trúlofunarslit og iijónaskilnaðir sem
kemur út af þessu tranta-nuddi,
heldur jafnvel strið. Þetta skeði árið
1780 þegar Ferdinand prins af
Bayern stal kossi frá fallegri prins-
essu frá einni nágrannahirðinni. Út
af kossinum urðu ýfingar milli
fylgdarliðs prinsessunnar og liirð-
manna prinsins og enduðu þær með
slagsmáium. Síðan var stjórnmála-
sambandi slitið milli rikjanna og
þau fóru i stríð, sem stóð i sex ár
og kostaði um þúsund manns lifið.
Þessi koss varð þvi dýrari en nokk-
ur „velgerðakoss.“
ÓL BARN Á GÖTUNNI.
Það má lieita í frásögur færandi
að kona ali barn án þess að vita af
því. Þetta gerðist í Warwick i Eng-
iandi, og fæddi konan barnið úti á
götu En svo var lögreglunni fyrir
að þakka að allt fór vel. — Frú
Collar, sem er 37 ára, vakti mann-
inn sinn eina nóttina og liafði þá
tekið jóðsóttina. Maðurinn hennar
reyndi að ná í bíl til að koma henni
á fæðingarstofnunina, en hvergi var
bíl að fá, svo að þau fóru gangandi.
Á miðri leið stansar frú Collar, •—
og svo man Jiún ekki meira, annað
en að maður hennar kallar og tveir
lögregiuþjónar komu. Hún vissi ekk-
ert um að annar lögregluþjónninn
hafði séð nýfætt barn á gangstétt-
inni þar sem hún stóð, og hafði
liirt það og hlaupið með það á
lögreglustöðina og vermdi það við
ofninn. Það fylgir sögunni að henni
liafi legið við nýju yfirliði þegar
lögregluþjónninn færði lienni barn-
ið og óskaði lienni til hamingju.
BARNEIGNAVÉL.
Leokadia Palus, sem er gift vinnu-
anni i Pszczyna (hver vill bera nafn
ið fram?) ól nýlega 19. barnið sitt,
segir í tilkyningu frá Póllandi. Bol-
eslaw Bierut Póllandsforseti verður
skírnarvottur að króganum og sæmir
um leið móðurina borgardáðamed-
alíunni. (Alveg sama lagið og hjá
Mussolini forðum). Af börnunum 19
eru 14 á lífi, það eista 23 ára sonur,
sem vinnur i námu.
PIPARMEYJATRYGGING.
Tryggingarfélag í New York lief-
ir byrjað nýja tegund trygginga,
sem virðast ætla að verða vinsælar.
Fólk tryggir ungar dætur sínar,
sem virðast vera líklegar til að
pipra. Hafi þær ekki náð sér í
mann þegar þær eru fertugar borg-
ar félagið þeim ákveðna upphæð,
og er þetta kallað lieimanmundur.
BÍLSTJÓRI SEGIR FRÁ.
Á Jiverju kvöldi i sjö ár skrifaði
James Maresca Jeigubílstjóri i New
York Jijá sér það helsta sem við
Jiafði borið um daginn. Og það var
alls ekki fátt sem á daginn dreif.
Loks varð úr þessu heil bók. Hann
fór með handritið til forlagsins E.
P. Dutton, ög nú er bókin komin út
og lítur út fyrir að liún verði mesta
sölubók þessa árs. — Þessi skrif-
andi bilstjóri ber ltvenfólkinu ekld
sem best söguna og liefir það ef til
vill einkum orðið til þess að gera
bókina fræga. Þannig segir hann
mörg dæmi þess, að kvenfólk hafi
viljað borga sér með bliðu sinni en
ekki í peningum. „Allt kvenfólk er
rusl,“ segir Maresca, „að minnsta
kosti þegar þær eru orðnar eldri en
þriggja ára.“
GJAFIR FRÁ U.S.A.
Árið 1947 sendu Bandarikjamenn
gjafir til útlanda, sem nárnu sam-
tals 4777 ntilljón dollurum að verð-
mæti. Þar af var 46% bögglar með
matvælum og fatnaði, Jiitt voru pen-
ingasendingar.
LÝDRÆÐl!
Titlatog og tignarlieiti eru með
öllu bönnuð í Bandarikjunum, og
þessvegna verður Elizabeth Rogers,
sem giftist Christian prins af Iless-
en árið 1915 að Játa sér nægja að
lieita Elisabetli Hesse. Hún sótti um
að mega kalla sig Elizabetli, prins-
essu af Hessen, en rétturinn úrskurð
aði að það mætti ekki. Það væri
óleyfilegt að nota prinsessunafnið,
jafnvel inn á milli skirnarnafns og
ættarnafns.
Juan Bramuglia, utanríkisráð-
herra Argentínu, sem liefir sýnt
meiri viðleitni á að leysa Ber-
línardeiluna en nokkur annar
maður.