Fálkinn - 07.01.1949, Blaðsíða 12

12
FÁLKINN
ÚT í OPINN DAUÐANN
Nú kom óumræðilegur vandræðasvip-
ur á Rudd. — Þér megið ekki gabba mig,
Gregory. Þér þurfið mann til að hugsa
um yður. Hver á að bursta stígvélin yðar
og hver á að fægja skammbyssurnar, og
liver á að taka til litlaskattinn?
— Það hryggir mig, Rudd, en þetta er
því miður ómögulegt. Eg á að fara til út-
landa og verð á gistihúsum, þar sem ég
þarf ekki á þjóni að halda. Fyrsta kastið
verð ég yfirleilt alls ekki í einkennisbún-
ingi.
— Eg skil. Þér hafið fengið starf í
leyniþjónustunni. Jæja, það eru þó ein-
hverjir i þessari stjórn, sem hafa ofurlít-
ið vit í kollinum.
— Það má að visu segja að þetta sé eins-
konar leyniþjónustuslarf. En það má ekki
fara lengra, Rudd.
— Eg segi ekki eitt einasta orð, tautaði
Rudd. Þér vitið að ég er ekki vanur að
tala af mér. Ef ég hefði sagt frá öllu því,
sem ég veit um yður, þá hefðuð þér verið
hífður upp og liengdur jafnhált og hvelf-
ingin er á St. Pálskirkjunni. En það er nú
saint bölvað ólán, að ég skuli ekki fá að
koma með yður.
-— Já, en ég liefi nóg handa þér að gera
liérna meðan ég er í burtu, sagði Gregory
rólega.
— Er það? Bláu augun i Rudd urðu
kringlótt af gleði. IJerra minn trúr! Á ég
að starfa fyrir leyniþjónustuna?
Nei, ekki heinlínis, en þó eitthvað í átt-
ina, —- þú ált að hafa gát á ákveðnum
manneskjum íyrir mig. Þú átt að lesa þær
niður í kjölinn, komast að venjum þeirra,
hrestum og göllum og ganga úr skugga
um hvar kunningjar þeirra eiga heima.
— Er það allt og sumt? Rudd gat ekki
dulið hve vonsvikinn liann var, og Gregory
hló upphátt. Hann skyldi að dyggi þjónn-
inn hafði vænst þess að hann ætti að gera
innbrot í erlendum sendisveitum og stela
áríðandi skjölum, eða reka önnur álíka
Iiættuleg erindi.
— Hefirðu heyrt nefndan mann, sem
heitir Tom Archer? spurði hann.
— Ha! Eldrauða kommúnistann?
— Slepptu orðinu eldrauður. Hann á að
verða besti vinur þinn hér eftir.
—- Ivemur ekki til mála, hr. Gregory.
Þér vilið að ég hala kommúnista. Þeir eru
drullusokkar allir til hópa.
— Þá verður þú að Iiætta að hata þá.
Mér er alvara með þetta, Rudd. Eg fel
þér starf, sem er jafn áríðandi og hvað
annað. Og með því að taka að þér þetta
starf þá hjálpar þú mér, og með því að
gera það, sem ég bið þig um þá gagnast
þú landinu ekki minna en þú mundir gera
með riffli og bvssusting og jafnvel miklu
hetur.
— Olræt, herra. Úr því að þér lítið svona
á málið.
— Gott. Taktu nú vel eftir hvað ég segi.
Archer á heima í Walsingham Terrace 65
í Kensington. Manstu það? Walsingsham
Terrace 65, Kensington. Þú verður þá
kynnast lionum sem fyrst. Þú getur sagt
honum að þú sért sannfærður anarkisti, en
þú sért ekki í flokknum, ef hann vill sjá
félagsskirteinið þitt. Auk þess ert þú frið-
arsinni.
— Eg friðarsinni? Kemur ekki til mála,
herra minn.
— Þú ert friðarsinni. Þú hatar stríðið,
þú liatar þá sem koma ófriðnum af stað.
Og fyrst og fremst hatar þú lygarann og
þefdýrið Adolf Hitler.
— Nú talið þér af viti, herra. Eg hel'i
margt um þann kóna að segja.
— Segðu Archer livað sem þú vilt, en
þú mátt umfram allt 'ékki verða fullur af
ættjarðarást, þú mátt ekki tala með loln-
ingu um England og hreska heimsveldið.
Það getur eyðilagt allt.
Eg skil, sir. Rudd deplaði augunum. —
Eg skal reyna að fá liann lil að leysa frá
skjóðunni.
— Einmitt. Þú ert ekki nærri eins vitlaus
og þú læst vera. Þér ar falið að komast að
öllu viðvíkjandi Árcher. Eg verð að fá að
vila sem mest uni fjölskyldu hans, kunn-
ingja hans, áhugamál lians og hvað liann
gerir. Ef Iiann talar um þýska herinn verð-
ur þú að setja vel á þig allt sem hann seg-
ir, orð fyrir orð, og skrifa það hjá þér
undir eins og þú kemur heim. Allt sem
hann segir um Þýskaland er mikils virði.
Ef hann nefnír nöfn þá verður þú að setja
þau á þig. Eg vænti góðs árangurs af þessu
þegar ég kem lieim aftur.
— Það skal ekki bregðast, herra. Ef það
teksl ekki þá sendi ég Göring sjálfan mig
í jólagjöf.
— Gott. Náðu nú í lirein nærföt handa
mér. Sokka buxur og allt. Taktu af þeim
öll verksmiðjumerki. og gleymdu ekki
þvottahúsmérkjunum. Þau verða að hverfa.
Eg fer inn og halla mér. Hver veit livenær
ég íæ tækifæri til að blunda næst. Vektu
mig klukkan 6y2 í kvöld og hafðu hað til-
húið handa mér.
Klukkan sjö símaði Gregory til sir Pelli-
nore til að spyrja hvort fundist hefði þýsk-
ur foringi, sem hæfði hlutverkinu, sem
hann átti að leika. Honum líkaði vel er
hann heyrði að hann ætti að gilda fyrir
dauðan hershöfðingja i verkfræðingalið-
inu. Svo hað liann um. að sem ítarlegastar
upplýsingar um þennan mann yrðu fyrir
hendi er liann kæmi.
Þegar liann hafði baðað sig og etið fór
hann í fötin, sem Rudd hafði lagt fram.
Hann kveikti sér í vindli og fór að rifja
upp það sem liann vissi um ýmsa þýska
bæi og staði. Og svo grannskoðaði hann
uppdrátt af Rínarlöndum. Hann gat ekki
haft annað með sér en rakvélina og sápu-
stykki, svo ekki þurfti að hafa fyrir að taka
farangur saman, og þegar Rudd kom inn
ldukkan 10y> og sagði að bifreiðin væri
komin, slakk Gregory stóru Mauserskamm
bvssunni i vasann og fór niður með Rudd.
— Vertu sæll, gamli kunningi. Gregory
rétti fram höndina.
Rudd kreisti hana svo fast að hinn verkj-
aði. — Farið þér varlega. Góða ferð. Og
sendið mér bréfspjald.
Það lék hros um varið Gregory er liann
ók fram dimmar göturnar, það mundi
varla verða færi til að senda bréfsjijald
þaðan sem hann átti að vera. Bifreiðin
ók varlega vegna dimmunnar og nam loks
slaðar við Carlton IJouse Terrace.
Þjónn sir Pellinore tók á móti honum
í ársalnum og fylgdi lionum upp á loft og
inn i herhergi, þar sem þýskur hershöfð-
ingjabúningur hafði verið lagður fram. I
baðherberginu innar af var rakhnífur og
handklæði.
Nú krúnurakaði þjónninn liann svo vand
Iega að rétt sást hýjungur af svörtu liárinu
eftir á skallanum. Síðan rakaði Gregory
sig sjálfur. Hann var ekki viss um hvorl
færi yrði til þess morguninn eftir. Þjónninn
hjálpaði honum i fötin, og þegar hann
spígsporaði niður stigann hálftíma síðar
skyldi enginn hafa trúað að hann væri ekki
ósvikinn þýskur liershöfðingi.
Sir Pellinore leit upp og fór að skelli-
hlæja þegar hann kom inn í bókastofuna.
—Þér eruð eins og fuglahræða og haus-
inn eins og billiardkúla, sagði liann.
— Geymið þér skjallið þangað til síðar,
sagði Gregory. — Það eru áhrifin sem allt
er undir komið.
— Þer lítið miklu ellilegar út. Eg mundi
ekki hafa þekkt yður.
Gott. Hver er það sem ég á að þvkj-
ast vera?
— Frariz von Leltow hershöfðingi í 25.
verkíræðingadeild. Hérna eru upplýsing-
arnar, sem við höfum getað fengið um
hann.
Gregorv lók vélritaða örk, sem sir Pelli-
nore rétti honum og las: -— Franz von
Lettow. Fæddur 1. janúar 1880 í Allen-
stein, Austur-Prússlandi. Faðirinn: verk-
fræðingur, móðir kona af lágum aðalsætt-
um. Menntaðist í Ruhm-skóla, Könings-
herg, og í verkfræðingadeild herskólans í
Königshergháskóla. Gekk í herinn 1898.
í 10. prússnesku verkfræðingasveitinni.
Hafði litlu úr að spila og var alveg áhrifa-
laus. Giftur 1905 ungfrú Emmu Anholt,
sem ekki átti lieldur neitt undir sér. Börn
í hjónabandinu: þrjár dætur, Hilda, Wil-
helmina og Paula. Var í Kamerum 1911—’13
Var í stríðinu 1914—T8 án þess að fá lieið-
ursmerki. Sem ofursti í verkfræðingahern-
um tók liann þátt í byggingu Hindenhurg-
línunnar. Félck járnkross, II. flokks. Elsta
dóttirin, Ililda dó 1918. Næstelsta, Wil-