Fálkinn - 20.05.1949, Qupperneq 10

10
FÁLKINN

YNO/VW
U/KNbUKNIR
'^SS>'SSSSSS,','SSSSSS*'SS*','S,'SSS’SSSS+t>'SSSSS*'SS^*'SS,'Ss'*'^'*'.
Maí-fagnaður.
1. maí er nú orðinn hátíðisdagur
verkamanna viSast hvar um lieim.
í gamla daga var líka víSa í Dan-
mörku glatt á lijalla 1. mai, þvi aS
þá var „sumariS riSiS í bæinn.“
Allir fóru snemma á fætur þenn-
an dag og mæltu ser mót viö eitt-
livert stórbýliS eSa kaupmannshús-
iS í þorpinu, og komu þangaS ýmist
ríSandi, akandi eSa gangandi. Og
siSan var haldiS út í skógarlund og
þar var iiátíSiega kosinn maíkóng-
ur eSa maigreifi — eSa hvorttveggja.
ÞaS var mikill heiSur aS þessari
nafnbót, en hún var iíka dýr, því
aS um kvöldiö varð hinn nýi maí-
liöfSingi aS halda veislu fyrir alla
gestina og sjá þeim fyrir nógu af
mat og öli.
í skóginum var líka kosin mai-
drottning og hver ungur maSur í
hópnum fékk sína maíbrúSi. Allir
skreyttu sig meS blómakrönsum eSa
laufkrans, ýmist um liöfuS eSa herS-
ar. Og áSur en haidið var Jieim
fékk unga fólkiS sér svo mikið af
útsprungnum greinum íil að prýða
stofuna sina, að þegar hópurinn kom
var eins og grænan skóg á hreyf-
ingu að iíta.
Víða, hæði á Norðurlöndum, í
Þýskalandi, Englandi og Frakk-
iandi tóku menn heiit tré upp með
rótum og drösiuðu þvi inn í bæinn.
Það var sett upp á miðju torginu og
fólkiS dansaði og )ék sér kringum
það langt fram á nótt.
Síðan kom maí-stöngin í staðinn
fyrir mal-tréð. Það er trjástofn með
þremur blómsveigum, sem festir eru
við toppinn með mislitum böndum.
Úrið sem áttaviti.
Þegar þið farið í langar göngur
um ókunna staði ættuð þið að reyna
að gera áætlun um ferðina fyrir-
fram, eftir landsuppdrætti. ÁkveSið
fyrirfram livað þið ætlið að sjá og
hve langt þið ætlið að fara, og
ráðfærið ykkur við uppdráttinn á
leiðinni.
En uppdráttinn getið þið því að
eins notað að þið hafið áttavita. Og
ef þið eigið hann ekki til þá getið
þið notast við úr.
Látið tímavisinn á úrinu stefna
á sólina og takið svo blýant og legg-
ið hann þanriig á úrskífuna, að
hann ski])ti horninu milli tímavís-
isins og tölunnar 12 á skífunni i
tvo jafna parta. Þá vísar blýantur-
inn beint á norður (sjá mynd b).
Austur cr á hægri hönd og vestur
til vinstri, ef þiS stefnið nefinu i
norður. — En ef sóiin lætur ekki
sjá sig, þá dugar úr-áttavitinn ekki.
FJARSÝNI-VIÐTÆKI —
28 sterlingspund.
Þó að litil líkindi sé til að )es-
cndur Fálkans fái viðtæki fyrir sjón-
varp í náinni framtið, hafa þeir ef-
laust gaman af að heyra hvernig
þessari nýjung miðar áfram erlend-
is. í London hefir nú verið smíSaS
nýtt viðtæki fyrir sjónvarp — hið
ódýrasta sem tekst hefir að gera
hingað til. ÞaS kostaði ekki meira
en 28 sterlingspund eða álíka mikið
og sæmilcgt viðtæki fyrir tónvarp.
Er hafin framleiðsla í stórum stíl á
þessu tæki, þvi að gert er ráð fyr-
ir að eftirspurnin verði mikil, úr
þvi að verðið er ekki hærra.
Englendingur varð sköllóttur. Hon-
um sárnaði það og eyddi kynstrum
af peningum i alls konar hárvötn og
meðul en ekkert dugði.
Aberdeenbúi varð sköllóltur. Hann
seldi hárburstann sinn og greiðuna.
Bi/rðin varð léttari.
Skrítlur
— Þjónn! — Það er liár í súp-
itnni!
— Já, þelta var nú i ]>á daga —
þá var liœgt að fá keyptan almenni-
legan vasaliníf .........
HermaSurinn kom inn á matsölu-
hús og bað um huff. Hann beið tíu
mínútur eða svo og kom stúlkan þá
með stóran disk og á honum miðj-
um var ofurlítill ketbiti. MaSurinn
sneri honum viS og skoðaði liann
nákvæmlega og sagði svo: „Já, það
er rétt tegund, færið mær skammt af
þessu.“
Presturinn var að skýra frá á-
rangrinum af fjársöfnuninni. „Þetta
urðu alls tólf pund og þrír liálf-
pennyar," sagði hann og bætti svo
við og kímdi: „Eg verð að álita, að
hér sé einhver staddur frá Aber-
deen.“
„Ekki er það rétt til getið,“ gall
rödd við i hópnum. „Við erum þrír
hérna frá Aberdeen!“