Fálkinn


Fálkinn - 20.05.1949, Síða 14

Fálkinn - 20.05.1949, Síða 14
14' F Á L KI N N MANNAVEIÐAR. Frh. af bls. 9. aði björninn sér ofan á hann. Það var úti um hann. Og fvrst nú hrutu einhver orð upp úr manndýrinu. Það var liræðilegt, langt neyðaróp: •— Manneskjur! Hjálp! Það fór kippur um manngarð- inn, eins og þegar stormur hristir tré. Mennírnir gleymdu liatrinu og' hefndinni, þeir gleymdu ránsferðunum og hræðsl unni. Allir gagntókust af einni einustu liugsun: Manneskja — manneskja í neyð! Eins og samkvæmt skipun réðust þeir á hjörninn, reiddu axirnar og mölvuðu á honum hauskúpuna. STEINDAUTT hræ bjarnarins lá í grasinu, en hin lífsveran, „vættur hálfsköpuð milli manns og dýrs“ engdist sundur og sam- an i hlóði sínu. Svo reis hann upp og skimaði kringum sig. Um augnablik hvarf blóðþorst- inn úr augum hans, stórum og starandi. Hann þreif til kylf- unnar, ekki til að hafa hana að vopni heldur til að styðjast við, nota hana sem staf eða hækju, — og riðaði svo áleiðis að hellisskútanum sínum. Þó hljóp Sikora á eftir hon- um og hrópaði: — Ilvar er Anuka? Maðurinn svarar, hægt og drungalega: Komdu með mér! Ilægt og með erfiðismunum koma þeir að hellisskútanum, og augnabliki siðar ljómar Demeter Sikora af gleði og er með Anuku í faðmi sér. Hún hlær og grætur í senn. Kvöklroðinn er slokknaður. — Sólin gekk lil viðar í haf af gulli, svo að kvöldið varð enn dimmara á eflir. Bráðum var komið svarlnættismyrkur. HAMLET. Framhald af bls. 3. leiksins voru mjög sterk, þótt því verði að vísu ekki neitað, sem víð- ar hefir verið bent á, að ýmsir lcikendanna eru ekki nógu skýr- mœltir. Lárns Pálsson leikur Hamlet og gerir hann því hlutverki ágæt skil. Þótt vafalaust megi setja rit á ým- islegt við leik lians, er ekki hægt annað en að dást að honuin í heild. Framsetning hans afhragðs góð í sumum atriðunum, cn of þvögluleg í öðrum, og iátbragðið er ágætt, þótt undan verði að skilja tilburð- ina við skylmingarnar. Haraldnr Björnsson leikur Pólóníus ríkisráð, og er hann þar í einu af bestu hlut- verkum sínum um langt skeið. Gestur Pálsson ieikur Kládíus konung mjög vel, þótt oft hafi hann gert eins vel áður. Regína Þöröardóttir PRJÓN. anna eru saumaðar hneppslur sein hneppt er á lmappa að aftan. Hlýr- arnir lagðir í kross. Á báðum skálmum eru á réttunni teknar upp lykkjur á 4 sokkaprjóna nr. 10 og prjónaðar slétt um leið, svo prjón- aðar 5 umf. brugðið (allar 1.) og fellt • af á sléttu prjóni. Með þessu fæst slétt og falleg brún. að ljósið fer 18 milljón kílómetra á mínútu, eða 10.000 milljarð kílómetra á ári. Og þessi vega- lengd er kölluð ljósár og notuð sem mælikvarði á vegalengdirn- ar í himingeimnum. Með berum augum getur maður séð nálægt 3000 stjörnur, en í sjónaukum stjörnuturnána sjást milljónir af stjörnuþokum og margar vetrarbrautir, og ó- teljandi stjörnur í hverri. Mgndin sýnir eina af nálæg- nstn stjörnuþokunum. Á máli stjörnufræðinga heitir hún M81, og er í stjörnumerkinu Stóra- birni. Ilvernig þessi stjörnuþoka er núna vita menn ekki, því að mgiulin er af þokunni eins og hún var fgrir 1.600.000 árum, þótt hún sé tekin í ár. Ljósið hef ir nefnilega verið þann tíma á leiðinni lil jarðarinnar. leikur Geirþrúði drottningu, og ger- ir því lagleg skil. Hildur Kalman leikur Ophelíu, og leysir hún það prýðilega af hendi. Mun ekki á margra færi að skiljast eins vel við atriðið, þegar Oplielía er orðin vit- skert og kemur sönglandi inn i höllina. Gunnar Eyjólfsson leikur Leartes og sómir sér vel í hlutverk- inu. Sama má einnig segja um Jón Sigurbjörnsson, sem leikur Hóraz, vin Hamlets. Brynjólfur Jóhannesson leikur fyrsta grafara, og það er ó- þarfi að taka það fram, að liann gerir það ágætlega. Aðrir leikarar eru: Róbert Arnfinnsson, Klemens Jónsson, Valur Gíslason, Jón Aðils, Herdís Þorvaldsdóttir, Lárus Ing- ólfsson, Hendrik Berndsen, Karl Ragnarsson, Valdimar Helgason, Þor- grímur Einarsson og Steindór Hjör- lcifsson. Sjaldan hefir annað eins blóma- skrúð sést á leiksviðinu í Iðnó eins og í lok frumsýningarinnar, og átti leikstjórinn drjúgan skerf þar í. NAPOLEON. Frli. af bs. 5. og yfir dyrunum að livelfingunni eru letruð hin frægu orð úr erfða- skrá Napoleons: „Eg óska að duft mitt hvilist á Signubökkum, innan um frönsku þjóðina, sem ég hefi elskað svo heitt.“ STOFNGESTIR. Skuggamarkaðs-veitingastöðunum í Wien var lokað einn góðan veður- dag," þvi að sannanir höfðu fengist fyrir því að þeir seldu veitingar fyrir okurverð og hefðu á boðstól- um ýmislegt góðgæti, sem var ó- leyfilega fengið. Daginn eftir voru þessir staðir opnaðir aftur. Eigend- urnir höfðu sem sé hótað að birta í blöðunum nöfn allra opinberra embættismanna, sem verið höfðu stofngestir hjá þeim. KJARNGOTT DÆMI Negrapresturinn Jonatan Brown í Capctown var að halda ræðu og minntist m. a. á helvíti. Til þess að sannfæra áheyrendur sína um kval- ir þær, sem þar biðu syndugra sálna sagði hann: „Þið hafið öll séð hvít- glóandi járn, þegar það er tekið úr eldinum. En það er álíka heitt og maður fengi ís-ábæti í lielvíti.“ OLD ENGLAND. Athugun hefir leitt í ljós að 3% af Englendingum halda, að Banda- ríkin séu enn ensk nýlenda. Það verður óþægileg uppgötvun fyrir þessi 3% að komast að raun um að þetta er alveg öfugt — að minnsta kosti í fjárhagsmálum. VITIÐ ÞÉR . . . . ? að þér getið dregið stóran síma- staur upp úr jörðinni á 5 mín- útum. En til þess þarf maður þrgsti- loftsáhaldið, sem sést á mgnd- inni. Þrýstingurinn í hvorum „tjaknum“ er 50 smálestir, og með keðjumim, sem brugðið er um stótpann, draga þeir liann upp á 5 mínútum. Með venju- legum handaflsverkfærum þarf maður tvo tíma til að taka upp stólpann. að í Ástralíu hefir verið tekin upp ný aðferð við trjárækt, sem hefir þann kost, að tréð ber fljót- ar ávöxt en áður. Trjábolurinn er látinn halda sér en greinar og sporar skorið af. Losað um börkinn með því að stinga venjulegum liníf 2—3 cm. inn í iréð. — Græðikvistarn- ir, sem helst eiga að vera með 5 blómhnöppum, eru gddir og stungið inn í holuna, sem gerð hefir verið í börkinn, og síðan borið vax eða vaselín á sam- skegtin. Kvisturinn grær flj.ót- lega við stofninn. að nú hefir veröldin fengið úr- aníum-æði í stað gullæðisins í gamla daga. Vegna hins luía verðs á úrcin og verðlauna, sem gms ríki hcifa heitið þeim sem finna úr- an, liafa þúsundir manna látið freistast til að fara að leita að þessu efni. Ilafa þeir með sér tæki til þess að finna hvort efnið sé í jörðinni, þar sem þeir fara um, og eru næm fgr- ir radium-útgeislun. Sést mað- urinn á mgndinni með þetta tæki. — Iláa verðið á úran stafar af því, að það er notcið í atómsprengjur. Egils ávaxtadrykkir

x

Fálkinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.