Fálkinn - 20.05.1949, Síða 14
14'
F Á L KI N N
MANNAVEIÐAR.
Frh. af bls. 9.
aði björninn sér ofan á hann.
Það var úti um hann.
Og fvrst nú hrutu einhver
orð upp úr manndýrinu. Það
var liræðilegt, langt neyðaróp:
•— Manneskjur! Hjálp!
Það fór kippur um manngarð-
inn, eins og þegar stormur
hristir tré. Mennírnir gleymdu
liatrinu og' hefndinni, þeir
gleymdu ránsferðunum og hræðsl
unni. Allir gagntókust af einni
einustu liugsun: Manneskja —
manneskja í neyð!
Eins og samkvæmt skipun
réðust þeir á hjörninn, reiddu
axirnar og mölvuðu á honum
hauskúpuna.
STEINDAUTT hræ bjarnarins
lá í grasinu, en hin lífsveran,
„vættur hálfsköpuð milli manns
og dýrs“ engdist sundur og sam-
an i hlóði sínu. Svo reis hann
upp og skimaði kringum sig.
Um augnablik hvarf blóðþorst-
inn úr augum hans, stórum og
starandi. Hann þreif til kylf-
unnar, ekki til að hafa hana
að vopni heldur til að styðjast
við, nota hana sem staf eða
hækju, — og riðaði svo áleiðis
að hellisskútanum sínum.
Þó hljóp Sikora á eftir hon-
um og hrópaði:
— Ilvar er Anuka?
Maðurinn svarar, hægt og
drungalega: Komdu með mér!
Ilægt og með erfiðismunum
koma þeir að hellisskútanum,
og augnabliki siðar ljómar
Demeter Sikora af gleði og er
með Anuku í faðmi sér. Hún
hlær og grætur í senn.
Kvöklroðinn er slokknaður.
— Sólin gekk lil viðar í haf af
gulli, svo að kvöldið varð enn
dimmara á eflir. Bráðum var
komið svarlnættismyrkur.
HAMLET.
Framhald af bls. 3.
leiksins voru mjög sterk, þótt því
verði að vísu ekki neitað, sem víð-
ar hefir verið bent á, að ýmsir
lcikendanna eru ekki nógu skýr-
mœltir.
Lárns Pálsson leikur Hamlet og
gerir hann því hlutverki ágæt skil.
Þótt vafalaust megi setja rit á ým-
islegt við leik lians, er ekki hægt
annað en að dást að honuin í heild.
Framsetning hans afhragðs góð í
sumum atriðunum, cn of þvögluleg
í öðrum, og iátbragðið er ágætt,
þótt undan verði að skilja tilburð-
ina við skylmingarnar. Haraldnr
Björnsson leikur Pólóníus ríkisráð,
og er hann þar í einu af bestu hlut-
verkum sínum um langt skeið. Gestur
Pálsson ieikur Kládíus konung
mjög vel, þótt oft hafi hann gert
eins vel áður. Regína Þöröardóttir
PRJÓN.
anna eru saumaðar hneppslur sein
hneppt er á lmappa að aftan. Hlýr-
arnir lagðir í kross. Á báðum
skálmum eru á réttunni teknar upp
lykkjur á 4 sokkaprjóna nr. 10 og
prjónaðar slétt um leið, svo prjón-
aðar 5 umf. brugðið (allar 1.) og
fellt • af á sléttu prjóni. Með þessu
fæst slétt og falleg brún.
að ljósið fer 18 milljón kílómetra
á mínútu, eða 10.000 milljarð
kílómetra á ári. Og þessi vega-
lengd er kölluð ljósár og notuð
sem mælikvarði á vegalengdirn-
ar í himingeimnum.
Með berum augum getur
maður séð nálægt 3000 stjörnur,
en í sjónaukum stjörnuturnána
sjást milljónir af stjörnuþokum
og margar vetrarbrautir, og ó-
teljandi stjörnur í hverri.
Mgndin sýnir eina af nálæg-
nstn stjörnuþokunum. Á máli
stjörnufræðinga heitir hún M81,
og er í stjörnumerkinu Stóra-
birni. Ilvernig þessi stjörnuþoka
er núna vita menn ekki, því að
mgiulin er af þokunni eins og
hún var fgrir 1.600.000 árum,
þótt hún sé tekin í ár. Ljósið hef
ir nefnilega verið þann tíma á
leiðinni lil jarðarinnar.
leikur Geirþrúði drottningu, og ger-
ir því lagleg skil. Hildur Kalman
leikur Ophelíu, og leysir hún það
prýðilega af hendi. Mun ekki á
margra færi að skiljast eins vel við
atriðið, þegar Oplielía er orðin vit-
skert og kemur sönglandi inn i
höllina. Gunnar Eyjólfsson leikur
Leartes og sómir sér vel í hlutverk-
inu. Sama má einnig segja um Jón
Sigurbjörnsson, sem leikur Hóraz,
vin Hamlets. Brynjólfur Jóhannesson
leikur fyrsta grafara, og það er ó-
þarfi að taka það fram, að liann
gerir það ágætlega. Aðrir leikarar
eru: Róbert Arnfinnsson, Klemens
Jónsson, Valur Gíslason, Jón Aðils,
Herdís Þorvaldsdóttir, Lárus Ing-
ólfsson, Hendrik Berndsen, Karl
Ragnarsson, Valdimar Helgason, Þor-
grímur Einarsson og Steindór Hjör-
lcifsson.
Sjaldan hefir annað eins blóma-
skrúð sést á leiksviðinu í Iðnó eins
og í lok frumsýningarinnar, og átti
leikstjórinn drjúgan skerf þar í.
NAPOLEON.
Frli. af bs. 5.
og yfir dyrunum að livelfingunni
eru letruð hin frægu orð úr erfða-
skrá Napoleons:
„Eg óska að duft mitt hvilist á
Signubökkum, innan um frönsku
þjóðina, sem ég hefi elskað svo
heitt.“
STOFNGESTIR.
Skuggamarkaðs-veitingastöðunum í
Wien var lokað einn góðan veður-
dag," þvi að sannanir höfðu fengist
fyrir því að þeir seldu veitingar
fyrir okurverð og hefðu á boðstól-
um ýmislegt góðgæti, sem var ó-
leyfilega fengið. Daginn eftir voru
þessir staðir opnaðir aftur. Eigend-
urnir höfðu sem sé hótað að birta
í blöðunum nöfn allra opinberra
embættismanna, sem verið höfðu
stofngestir hjá þeim.
KJARNGOTT DÆMI
Negrapresturinn Jonatan Brown í
Capctown var að halda ræðu og
minntist m. a. á helvíti. Til þess að
sannfæra áheyrendur sína um kval-
ir þær, sem þar biðu syndugra sálna
sagði hann: „Þið hafið öll séð hvít-
glóandi járn, þegar það er tekið úr
eldinum. En það er álíka heitt og
maður fengi ís-ábæti í lielvíti.“
OLD ENGLAND.
Athugun hefir leitt í ljós að 3%
af Englendingum halda, að Banda-
ríkin séu enn ensk nýlenda. Það
verður óþægileg uppgötvun fyrir
þessi 3% að komast að raun um að
þetta er alveg öfugt — að minnsta
kosti í fjárhagsmálum.
VITIÐ ÞÉR . . . . ?
að þér getið dregið stóran síma-
staur upp úr jörðinni á 5 mín-
útum.
En til þess þarf maður þrgsti-
loftsáhaldið, sem sést á mgnd-
inni. Þrýstingurinn í hvorum
„tjaknum“ er 50 smálestir, og
með keðjumim, sem brugðið er
um stótpann, draga þeir liann
upp á 5 mínútum. Með venju-
legum handaflsverkfærum þarf
maður tvo tíma til að taka upp
stólpann.
að í Ástralíu hefir verið tekin
upp ný aðferð við trjárækt, sem
hefir þann kost, að tréð ber fljót-
ar ávöxt en áður.
Trjábolurinn er látinn halda
sér en greinar og sporar skorið
af. Losað um börkinn með því
að stinga venjulegum liníf 2—3
cm. inn í iréð. — Græðikvistarn-
ir, sem helst eiga að vera með
5 blómhnöppum, eru gddir og
stungið inn í holuna, sem gerð
hefir verið í börkinn, og síðan
borið vax eða vaselín á sam-
skegtin. Kvisturinn grær flj.ót-
lega við stofninn.
að nú hefir veröldin fengið úr-
aníum-æði í stað gullæðisins í
gamla daga.
Vegna hins luía verðs á úrcin
og verðlauna, sem gms ríki
hcifa heitið þeim sem finna úr-
an, liafa þúsundir manna látið
freistast til að fara að leita að
þessu efni. Ilafa þeir með sér
tæki til þess að finna hvort
efnið sé í jörðinni, þar sem
þeir fara um, og eru næm fgr-
ir radium-útgeislun. Sést mað-
urinn á mgndinni með þetta
tæki. — Iláa verðið á úran
stafar af því, að það er notcið í
atómsprengjur.
Egils ávaxtadrykkir