Fálkinn - 25.08.1950, Blaðsíða 8

8
FÁLKINN
LI SUNG strauk fingrunum um
jade-hálsfestina, og lagði hana
svo í öskjuna, sem fóðruð var
með hvítu silki. Á morgun
mundi stóra ameríska skipið,
sem. var á siglingu kringum
hnöttinn koma inn á liöfnina í
Hongkong. Li Sung var að velta
því fyrir sér hvort nokkur far-
þeganna mundi kaupa festina
fögru. Að vissu leyti var hann
fús til að selja hana — en á
liinn hóginn fann liann að hann
mundi sjá mikið eftir henni, því
að honum þótti vænst um hana
af öllu því sem hann átti. En
livað sem öðru leið, hugsaði
hann með scr um leið og hann
setti öskjuna inn í peningaskáp-
inn (sem liann svo læsti vand-
lega), hvað sem öðru leið þá
léti hann festina aldrei fara fyr-
ir ininna en fimm þúsund doll-
ara.
Er liann hafði gengið úr
skugga um að skápurinn væri
tryggilega læstur og dýrgripur
hans öruggur, lyfti hann tröll-
þungum búknum af kollustóln-
JADE-HÁLSFESTIN
— Ástarsaga með óvæntum úrslitum —
um sem liann sat á og rambaði
fram að dyrunum. Sing Kong,
þjónn lians, stóð þar og beið
eins og hann var vanur. Hann
var niðurlútur, hugsandi og
undirgefinn, langleitur og skin-
horaður, og hélt á lyklunum
að dyrunum og gluggagrindun-
um í sinaberum höndunum.
Hann hafði séð þessa sýningu
endurtekna á hverju kvöldi í
mörg ár — hann þekkti hverja
einustu hreyfingu húsbónda
sins. Hann þurfti ekki að horfa
á hann þess vegna.
Li Sung nam staðar við dyrn-
ar og leit að endingu yfir litla
og þrönga búðarholuna. Renndi
augunum um postulinið á hill-
unni, stóru diskana sem hengu
á veggjunum, silfurgripina og
fílabeinsmunina í glerskápun-
um. Allt var í reglu. Li Sung
gekk liægt út og Sing læsti. Li
Sung tók í hurðina til að ganga
úr skugga um að hún væri læst
og eins á grindinni. Svo tók
hann við lyklunum og gekk
hægt upp stigann utan á hús-
inu í herbergi sín á efri hæð-
inni.
Eftir kvöldverðinn sat hann
og reykti, og hugurinn hvarfl-
aðið aftur í tímann — til ár-
anna áður en hann eignaðist
jade-festina.
HANN hafði byrjað sem varn-
ingsmaður gengið milli húsa
með ódýrt glingur frá Shanghai
útsaumuð nærföt frá Shanghai
og varning frá Canton. Vöru-
birgðir sínar geymdi hann í
tveim stórum pinklum, bar sjálf
ur annan þeirra en Sing Kong
hinn. Stundum sátu þeir með
varning sinn á dyraþrepum
gistihúsa eða skrifstofubygg-
inga. Arðurinn óx hægt og hægt
og þegar Li Sung hafði safnað
nægu fé fór hann á jade-mark-
aðinn í Canton og keypti þar
einn steinn enn i hálsfestina
sem liann hafði dreymt um.
Hann var mörg ár að safna fé
fyrir þessa úrvals steina því að
liann vildi ekki annað en fyrsta
flokks tegund — fallega, dökk-
græna, gagnsæja og glæra jade-
steina.
Þegar jadefesbn var loks
orðin öll sparaði hann enn pen-
inga og keypti litlu búðina.
Li Sung brosti ánægjulega er
honum varð hugsað til þess er
hann setti jadefestina — glitr-
andi; í silkifóðraða liylkinu —
í gluggakytruna með járngrind-
unum. Smáhlutirnir úr fíla-
beini, ódýru hringirnir með
steinum úr jade og malakíti,
leirmunirnir frá Canton eða
nælurnar með fuglavængjunum
— allt þetta fannst honum einsk-
isvirði í samanburði við jade-
festina. Hún átti að gera hann
ríkan. Hann hafði virt hana á
fimm þúsund dollara. Skipta-
vinirnar gátu prúttað og ginnt
hann til að gefa afslátt á öðru
— en jadefestinni, nei, ónei!
Og svo lá hún þarna í búð-
inni ár eftir ár — því að fólk,
sem hafði efni á að kaupa sér
jadefesti fór í aðrar verslanir,
þar sem úrvalið var meira, og
verslaði þar. Festin lá i glugg-
anum á daginn — og á nóttinni
var hún vandlega læst inni í
peningaskápnum. Li Sung var
tregur til að viðurkenna fyrir
sjálfum sér að hann vildi helst
ekki selja hana, — að það yrði
sorgardagur er festin hyrfi úr
búðinni. Því að hann liagnaðist
svo vel á versluninni að hann
og fjölskylda hans hafði nóg
að bíta og brenna og gat jafnan
lagt nokkra dollara til hliðar á
hverri viku. En dollarar gátu
aldrei veit honum sömu gleði og
jadefestin gerði, úr steinunum
sem hann hafði safnað sjálfur.
Ah Ching, elsta dóttir hans
stóð kvíðandi og beið í dimma
ganginum fyrir utan dyrnar
þangað til liann var búinn að
reykja úr pípunni; þessi granna
stúlka titraði af eftirvæntingu
og kreppti granna fingurna
vegna óvissunnar. Þegar hún
sá hann brosa i kampinn brosti
hún líka því að henni var áríð-
andi að hann yrði i góðu skapi í
kvöld. Li Sung lagði pípuna
varlega af sér á litla borðið
sem liann sat við.
Ah Cliing gekk hljóðlega inn
i stofuna og kraup á kné hjá
föður sínum. — Pabbi! hvíslaði
hún.
— Jæja barnið gott, er það
eitthvað viðvíkjandi giftingunni
þinni, sem þér liggur á hjarta?
Li Sung brosti góðlátlega, þvi
að hann var afarhreykinn af
elstu dóttur sinni. Hafði hann
ekki sent hana á klausturskóla
fyrst og síðan á háskólann, eins
og þeir voru farnir að tíðka
núna? Li Sung hló hugur í
brjósti er hann liugsaði til dótt-
urinnar á háskólanum — hann,
fátæki varningsmaðurinn, sem
liafði byrjað með fáeina dollara.
— Er eittlivað að? spurði
liann lágt, því að Ching svar-
aði ekki.
HANN liafði ekki fest dóttur
sína meðan hún var barn. því
að hann hafði vonast eftir
að hún fengi tigið gjaforð,
mann sem væri ríkur og gæti
séð henni betur borgið en þeir,
sem hann liafði þekkt meðan
hann var fátækur varningsmað-
ur. Þess vegna hafði hann séð
lienni fyrir háskólamenntun,
þar umgengust ungar konur og
menn frjálslega og gátu sjálf
ráðið vali sínu. En að sonur
Chung Ping hins ríka skyldi
hiðja hennar — það fór fram
úr hans glæstustu vonum. Cliung
Ping var ekki aðeins ríkur lcaup
maður, en Ah Ching átti að
vera eina kona sonar hans, eins
og farið var að tíðkast núna.
Og Chun Ki hafði beðið henn-
ar sjálfur, eins og þeir voru farn
ir að gera hin síðari ár, og nú
var ekki annað eftir en að gera
ýmsar smávegis ráðstafanir. Li
Sung átti dálítið bágt með að
átta sig á öllu þessu nýja.
Honum varð órótt er hún
þagði áfram, og spurði nú tals-
vert hvassar: — Er eitthvað að?
— Já, faðir minn. Chun Ki
ætlar að verða læknir, eins og
þú veist. En .. Nú hrást henni
röddin. Svo herti hún upp liug-
-ann og hélt áfram: — Faðir
hans hefir ekkert á móti því að
hann giftist mér — ég liefi hitt
hann og honum fellur vel við
mig — það er bara þetta að . .
Hún þagnaði aftur.
— Haltu áfram, barnið gott.
— Hann liefir sagt Cliun Ki
— að brúðurin lians verði að
liafa að minnsta kosti þrjú þús-
und dollara heimanmund. Ann-
ars vill hann ekki samþykkja
ráðahaginn.
— Þrjú þúsund dollara! Li
Sung tókst á loft. Hann rétti úr
sér og leit alvarlega á dóttur
sína. — Þrjú þúsund dollara.
Það er ómögulegt!
Það var þetta sem Ah Ching