Fálkinn - 19.06.1953, Síða 15

FÁLKINN
15
Happadrsttisldn ríkissjóís
Ekki ihefir enn verið vitjað eftirtalinna vinninga í B-
'flokki Happdrættisláns ríkissjóðs, sem útdregnir voru hinn
15. júlí 1950:
5.000 krónur:
144397
2,000 krónur:
83817 102225 115791 143977
1.000 krónur:
16591 52811 59580 104397 120371 121606 124552
500 krónur:
4452 13448 16184 19065 20392 21275 21292
35931 44670 49182 52447 56320 61431 64788
68033 70143 74310 76040 76334 101342 103673
109708 112924 114396 114671 114974 115924 116880
116947 120573 121512 129761 134324 136215 140151
142792 143744 147506 147918
250 krónur:
6091 8670 21055 21810 25907 29216 31712
31880 33174 39315 39887 40516 44447 44857
58417 59907 64328 64694 64862 67019 67307
67684 70573 72278 74414 82063 82308 82367
82426 82481 82498 83335 84209 84740 85712
86119 86310 90143 95420 96758 96844 98545
99057 99107 101183 102010 102230 102449 103719
104146 105363 107963 108348 109145 109400 110842
112011 113500 114655 115666 116183 116531 117855
119797 119809 120363 121382 121411 123013 125645
126314 126400 128198 129090 129352 129492 132000
136424 137584 142293 142430 142918 143576 144552
146537 148378 149496 149575 149593 149955
Sé vinninga iþessara ekki vitjað fyrir 15. júlí 1953, verða
þeir eign ríkissjóðs.
Pjármálaráðuneytið, 8. júní 1953.

Arður til hluthafa
Á aðalfundi H.f. Eimskipafélags Islands 6. júní 1953,
var samþykkt að greiða 4% — fjóra af hundraði — í arð
til hluthafa fyrir árið 1952. Arðmiðar verða innleystir í
aðalskrifstofu félagsins í Reykjavík og hjá afgreiðslu-
mönnum félagsins um land allt-
Eimskipafélag íslands

DEISEL-DRÁTTARVÉLAR
Deutz verksmiðjurnar framleiða nú einnig 11 h. a.
diesel-dráttarvélar. Dráttarvélarnar eru með loftkœldum
diesélvélum, 6 girum áfram og 3 afturábak, rafmagns-
gangsetjara og lás á mismunadrifi:
ÚTSÖLUVERÐ ÁÆTLAÐ KR. 22.000,00.
Stuttur afgreiðslutími.
Með vélunum eru fáanleg öll algeng landbúnaðarverk-
færi-
Verksmiðjurnar framleiða einnig 15 h.a., 30 'h.a., 42 h.a.
•og 60 h.a. hjóladráttarvélar og 60 h.a. beltisdráttarvélar.
Allar frekari wpplýsingar á skrifstofu okkar.
HLUTAFÉLAGIÐ HAMAR H.F.

Snillingur í sinni grein
Pramhald af bls. 11.
„Eh syo gerðist það, einmitt þcgar
verst stóð* á, að ég liijtti Billy Doyle
aftur.“ Jolinny fingralangi brosti b'litt.
„Aldrei hefi ég verið sælli en þeg-
ar ég sá iipru hendurnar og bláu aug-
un hans Billys. Eg trúði lionum fyrir
áhyggjum mínum og það liðu ekki
nenia tíu sekúndur þangað til ég
vissi að liann v.ar sama gullið og áður.
Hann sagði mér að morguninn eftir
yrði stór loðkápuútsala í versiun
niðri í bæ. Hann sagðist ætla að fara
þangið í býtið til þess að geta valið
það besta úr .... og svo bætti liann
við að ég skyldi koma rétt á eftir og
velja mér. .Þið skiljið mig, pilfar.
Samvinnufélag okkar var rofið fyrir
fimm árum, en samt gaf hann mér
þessa bendingu alveg ókeypis!“
„Það var drengilega af sér vikið,“
sagði tólgargreifinn.
„Já, það segirðu satt,“ sagði Johnny.
„En hlustið þið nú á, þvi að nú er ég
að komast að mergnum i sögunni.
Morguninn eftir, stundvíslega eins og
hann hafði iofað fór Billy í felda-
versjunina. Hann valdi sér þrjá fína
nertsfeldi sjálfur, vafði þeim saman
og stakk undir frakkann sinn, syo
fimlega sem aðeins hann einn getur
.... og fór svo út að dyrunum. En
allt í einu mundi hann að ég ætlaði
að koma í verslunina eftir stutta
stund. Þá minntist hann þess að
kannske mundi afgreiðslufólkið fara
að gruna eitthvað þegar það sæi þrjú
tómu herðatrén, sem hann hafði hirt
feldina af, og svo yrði lögreglan
kvödd til. Og þá yrði fullt af njósn-
urum í búðinni. Líklega yrði ég tek-
inn fastur þar. Billy vissi að mér var
meiri þörf á peningum en nokkurn
tíma honum, um þessar mundir ....
hann hugsaði til konunnar minnar
og tveggja barna .... Hann vildi ekki
eiga sök á að ég yrði tekinn fastur.
Svona var hann Billy Doyle nærgæt-
inn.“
Allir þrír teygðu sig til Johnny til
að fara ekki á mis við niðurlagið á
sögunni.
„Láttu það nú koma,“ sagði Blóm-
káls-Charlie. „Fór Billy inn aftur og
setti kápurnar sem hann hafði stolið,
á sinn stað?“
Johnny fingralangi hristi höfuðið.
Svo sagði hann, og lagði áherslu á
orðin:
„Nei, vinir mínir! Billy Doyle var
ennþá nærgætnari! Hann fór beint
inn í verslunina — og stal tómu
herðatrjánum."
Hjá slátraranum.
— Gefið þér mér ekki nokkuð mik-
ið af beinúfn í þessu keti?
—■ Gef ég? Nei, þér verðið að borga
beinin lílca.
— Skelfing hlýtur hann að hafa
driikkið mikið hér áður, hann Stefán
Súgfjörð. Nú liefir hann verið þrjú
ár í stúkunni og ennþá er brennivíns-
lykt af honum.
— Ef yður batnar i tánni verðið
þér að steinhætta að drekka portvín.
— Nei, yður getur ekki verið al-
vara, læknir. Á allur líkaminn þá að
líða fyrir eina litlutá.