Fálkinn - 14.08.1953, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
Ráðherrar æfðir í vopnaburði.------f
fyrsta skipti í sög-u Egyptalands er
\ ráðherrunum nú kennt að nota vopn.
Á myndinni sést utanríkisráðherrann,
dr. Mahmoud Fawsi í vinnuklæðum
hermanna, vera að læra að fara með
byssu.
þdi__'j-V
VORGRÓÐUR. — Einn af fílunum í
Vincennes-dýragarðinum er orðinn
leiður á vetrarmatnum og sætir lagi
til að ná sér í nýútsprungnar grein-
ar af tré sem stendur við búrið hans.
RASMUS KLUMPUR heitir þessi á
myndinni. Hann er í dýragarðinum
í London og hefir ákaflega gaman af
að láta taka myndir af sér.
Framhaldssaga eftir Harton Estes:
Ur dagbók lífsins
Iiefði orðið að fórna morgunsvefni
fyrir þetta bellibragð. Marcella nam
staðar á miðju gólfi. Rod stansaði
líka, en gamli Sturtevard hikaði lengi
vel, en nam svo staðar við hlið þeirra.
Þetta hik olli Marcellu eins mikillar
gremju og nærvera Guys.
í messulokin hjálpaði herra Sturte-
vard henni í frakkann.
„Viltu koma og tala við þau?“
spurði hann.
„Nei,“ sagði hún ofsareið yfir því
að liann skyldi dirfast að koma með
þessa spurningu. „Við höldum rak-
leiðis heim. Komdu Rod.“
Hún stikaði út og leit ekki aftur.
Rod fylgdi henni. En faðir hans
varð eftir.
„Við bíðum ekki eftir honum,“ sagði
hún.
Marcellu hafði oft komið til liug-
ar á fyrstu vikum hjónabandsins, að
herra Sturtevard hefði sem ungur
maður verið miklu heppilegra manns-
efni fyrir hana en Rodney. Nú hafði
hún alveg skipt um skoðun. í sam-
anburði við Rod var faðir hans þrá-
kálfur og hálfgerður rifddi.
Hún hafði orðið vonsvikin á tengda-
föð'ur sínum. Hann var skynsamur, en
þó ekki gæddur nema almennri skyn-
semi. Hann þóttist vera mannþekkj-
ari, en það hafði hann nú alveg af-
sannað. Rod hafði ekki þurft nema
finnn mínútur til að sjá, að Hazel
væri ómerkileg persóna, sem væri
virðingu þeirra ósamboðin. Faðir
'hans var sá auli að sjá þetta ekki.
Hádegisverðurinn var snæddur í ró
og næði. Þau skröfuðu saman um Bill
litla og ýmislegt fleira. Meðan þau
drukku kaffið, sagði Sturtevard
gamli:
„Marcella, gætirðu ekki verið svo-
Htið vingjarnlegri við Guy og Hazel?-
Mikið mundi mér þykja vænt um það.“
Þetta var hættulegt augnablik. Hún
hefði helzt viljað stökkva upp á nef
sér af reiði, en hún vildi ekki glata
áliti því, sem tengdafaðir hennar
hafði á lienni.
„Það er hættulegt að vera vingjarn-
leg við slíkt fólk,“ sagði 'hún loks.
„Hazel er af þeirri manngerð, sem
fer alls staðar eins langt og liún kemst.
Eina vörnin, sem dugir gegn því, er
að látast ekki vita af því, að það sé til.“
„Eg veit það, ég veit það,“ sagði
hann. „Þú sagðir þetta í ágúst og gerð
ir grein fyrir þvi, hvers vegna þú
hefðir þessa skoðun. En ég held, að
hún ætli að haga sér vel og verða Guy
góð kona. Fliss heldur það. Eg vildi,
að við gætum verið sammála um það.“
,yÞið getið verið það,“ svaraði hún.
„Þú og FIiss. Ekki skal ég spilla fyrir
því.“
Hann felldi niður talið.
Á föstudeginum i næstu viku hringdi
síminn. Hún þekkti röddina, sem
sagði: „Marcella, geturðu komið skila-
boðum til Fliss? Hún á von á okkur
í kvöld, en Guy er kvefaður. Það er
ekkert alvarlegt, en þú veist, hvernig
karlmenn eru. Hann heldur, að það
sé lungnabólga. Vildirðu vera svo væn
að koma skilabtoðanum, ef.þú gætir?“
Ekki nema það þó!
Nei, liún ætlaði ekki að senda neina
af vinnukonunum. Hún ætlaði að
skila þessu sjálf. FIiss opnaði dyrnar
fyrir henni og fagnaði lienni vel, enda
höfðu þær ekki sést i nærri því hálf-
an mánuð.
„Nei, ég ætla ekki að koma inn. Eg
er með skilaboð til því frá Hazel,“
sagði Marcella og sagði Fliss formála-
laust, hver þau væru.
„Mér þykir leitt, að ég skuli hafa
bakað þér þetta ónæði,“ sagði Fliss.
„Það var ekkert ónæði,“ sagði Mar-
cella. „Þú gérð Guy og Hazel oft, er
það ekki?“
„Nei, ekki get ég sagt það,“ svar-
aði FIiss. Hún ætlaði að segja meira,
en hætti við það og hrökk við, er hún
leit framan í Marcellu.
„Mér stendur á sama um það, en
ég veit ekki, hvað þú meinar með
þessu,“ sagði Marcella. „Þetta er að
minnsta kosti ekki smekkleg fram-
koma, hvort sem þú ert ennþá hrifin
af Guy eða ekki. Mér finnst þetta
liljóta að vera besta leiðin til að
brjóta niður hjónaband þeirra, hvað
svo sem þér finnst."
Hún hraðaði sér heim aftur og
lienni virtist liggja .það í léttu rúmi,
hvort hún sæi Fliss nokkurn tíma
aftur eða ekki.
8. KAFLI.
BROWNIE sagði, að það væri engin
þörf á að kalla á lækni. „Nema þú
sért liræddur." Hún blandaði Guy
drykk i glasi og sagði: „Þetta var
faðir minn vanur að drekka, þegar
hann varð lasinn. Skelltu þessu i þig,
Guy. Vertu ekki svona mikill kjáni!“
Guy hefði drukkið hvað sem væri,
til þess að losna við hana.
Hún svaf á sófanum í dagstofunni
])essa nótt og þá næstu. Á sunnudags-
morguninn var hann skárri og fékkst
til þess að borða eitthvað.
„Gerðu þér ekki háar hugmyndir
út af þessu,“ sagði hún. „Framvegis
færi ég þér ekki morgunvcrðinn í
rúmið.“
Hún var alls ekki svo slæm hjúkr-
unarkona. Aðferðir hennar minntu
Guy á móður sína. Það var ekkert
hik og það, sem hún gerði, hreif vel.
Hún bjó um rúmið, hvenær sem henni
þóknaðist, mældi hann, skannnaði
hann, hæddist að honum, en spurði
aldrei, hvernig honum liði. Hún sagði
honum það í staðinn."
„Það er verst, að þú ert ekki fær
um að fara d kirkju i dag,“ sagði hún.
„Eg er viss um, að Marcella verður
fyrir vonbrigðum. Jæja, það verður
víst svo að vera. Við förum næsta
sunnudag."
Hann mundi einhvern veginn kom-
ast lijá því. Honum fannst sú hug-
mynd Marcellu að fara í kirkju á
hverjum sunnudegi aðeins til þess að
storka Marcellu litihnótleg og kjána-
leg. Það iá við að hann skannnaðist
sín fyrir Brownie út af þessu.
Ekki það, að hann ásakaði hana
beinlínis. Það var eðlilegt, að hún
væri sár. Hann hafði aldrei gert sér
vonir um, að Marcella yrði ánægð
með giftingu þeirra, en liann hafði
ÁSTRALSKUR HLAUPAGIKKUR.
John Landy heitir frábær hlaupari
ástralskur, sem talinn er líklegur til
að verða heimsmeistari í langhlaup-
um. Hér sést hann vera að hlaupa fyr-
ir mettilraun eina enska mílu. Því er
spáð að hann verði fyrstur manna
í heimi til þess að hlaupa þessa vega-
lengd á fjórum mínútum.
RENE CLAIR HEIÐRAÐUR. — Hinn
frægi franski kvikmyndaleikstjóri
Rene Clair var nýlega sæmdur „Grand
Prix“ franskra kvikmyndaframleið-
enda fyrir myndina „Les Belles de
Nuit“. — Hér sést hann með heiðurs-
táknin.
vænst þess, að liún gerðþ sitt besta
úr þvi og kæmi fram gagnvart
Brownie eins og siðaðri konu sæmir.
Og honum fannst, að það sæti ekki á
Marcellu að setja sig upp á háan hest
gagnvart Brownie, þegar Will gamli,
Dorothy Granburn, Fliss og Lovat
tóku henni vel.
SÍÐAR þennan sama morgun fór
Brownie út í söluskálann og keypti
sunnudagsblaðið fyrir Guy og nokk-
ur tímarit og myndablöð fyrir sjálfa
sig.
Þegar heim kom, gróf hún sig niður
í blöðin. Guy fór í slopp og gekk um
gólf.
„Eg er valtur á fótunum,“ sagði
hann. „Eg get ekki farið í vinnuna
í fyrramálið. Þú ættir að liringja til
Cawley og láta liann vita af þvi.“
Hún leit ekki einu sinni upp úr
blöðunum.