Fálkinn - 10.08.1956, Side 10
10
FÁLKINN
BMNQ$$ HLUMPUR og vinir hans
* MYNDASAGA FYRIR BÖRN *
21;
— Nú höfum við ekki meiri pönnukökur, en
það var unun að heyra og sjá þig éta þær.
— En nú ætla ég að spyrja þig hvort við — Þetta er miðjarðarlínan, og þeir sem fara
erum á réttri leið til pólsins, og hvort það er yfir hana eru skírðir. Fyrst skíri ég ykkur og
mjög langt þangað? svo tölum við um pólinn.
— Má ég kynna ykkur syni mína, Þeir eru — Það væri gaman ef þetta væri rjómafroða. — Eruð þið tilbúnir? — Æ, mig langar til
klæddir sem hafmeyjar til að gera skírnina há- En þetta er sápufroða, það stendur í reglugerð- að segja eitthvað, Klumpur, en munnurinn
tíðlegri. inni að hún skuli notuð. fyllist af froðu.
* Skrítlur *
— Vissirðu ekki að það var jökull
á toppinum?
— Hann kom hingað til að leita að
leynifjársjóði og svo fann hann bara
hana Bambólínu.
Maðurinn kemur nteð miklu fasi
inn í vínstofuna: „Látið mig fá eitt-
livað sterkt,“ segir hann.
Kunningi hans situr skammt frá og
spyr hvort eitthvað sé að.
„Konan mín er strokin í bílnum
minum, með besta kunningja mínum.“
„Hvaða vandræði. Og var þetta
kannske nýr bíil?“
Þegar fiðluhljómleikunum lauk sátu
tveir menn og klöppuðu í sifellu eftir
að aðrir voru bætlir, og hrópuðu
„Bravo — bravo.“ Maður sem sat
bak við þá furðaði sig á þessu, því
að fiðluleikarinn hafði ekki verið
neitt afbragð. En ráðninguna fékk
hann þegar hann lieyrði annan klapp-
arann hvísla að hinum: „Við skulum
lialda áfram dálitla stund enn, þvi
að þetta verður borgun fyrir yfir-
vinnu.“
Kona nokkur í Drumbsvik var al-
ræmd fyrir nísku. Utanbæjarmaður
veðjaði um að hann skyldi geta vakið
meðaumkvun hjá henni. Hann lagðist
á hrammana fyrir utan húsdyrnar hjá
henni og lét sem hann væri að bita
gras. Eftir dálitla stund var dyrunum
lokið upp og konan kom út og spurði
hvað hann væri að gera.
„Æ, góða frú,“ sagði hann kjökr-
andi. „Ég liefi ekki bragðað mat í
þrjá daga, og þess vegna ætlaði ég
að reyna að seðja hungur mitt með
grasi.“
„Aumingja maðurinn,“ sagði hún.
„Ég skal gefa yður gott ráð. Farið
þér inn á blettinn hérna við næsta
hús. Það er miklu betra gras þar. Og
svo skellti hún aftur liurðinni og
grasbíturninn tapaði veðmálinu.
„Mrell, piltár, þetta kalla ég nú ekki
rok,“ sagði Söffrin gamli, sem á yngri
árum liafði verið kúasmali í Ameríku.
„Þegar ég var í Arkansas var stund-
um svo hvasst, að við urðum að negla
málninguna á húsin. til þess að hún
tylldi.“
— Þetta kalla þeir nú skýjaskafa.
— Væri hægt að sjá hann í notkun?
Kennslukonan: „í dag skulum við
gera nokkuð, sem við höfum aldrei
gert áður. Þið eigið að spyrja mig
tuttugu spurninga, einnar í einu, vit-
anlega, og svo reynum við hve mörg-
um ég get svarað.“
Innan skamms réttir lítill snáði upp
höndina: „Getið þér sagt mér hve
margir punktár eru í einni fimmtíu
aura blekbyttu?"
— Mikil einstök frekja af mannin-
um, að aka svona stuttu fyrir framan
okkur!
— Það er maður sem kvartar — á
ég ekki að vísa honum í íþrótta-
dcildina ... ?