Fálkinn - 20.02.1959, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

B5NQSI HLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
132.
■— Þið ganið áfram, hægðu á þér, Skeggur, — Hvað er nú þetta, vegurinn er horfinn! — Flýttu þér að segja okkur hvernig er
])að bíður engin kaka eftir þér þarna niðri. Hver þorir áfram? Við skulum lialda fund að stinga fingrinum í, Klumpur. — Uss, það
— Nei, en það er ruggustóll um borð í um þetta alvarlega mál. er hæði mjúkt og vott.
„Mary“.
— Sparkaðu bita upp úr, Skjaldbaka er — Nei, þetta er óæti, og það er heldur — Nú veit ég hvað það er, — það er venju-
tilbúin að gleypa hann. Það skyldi þó ekki ekki reykjandi. Ég sá margt þegar ég var legt ský. Eigum við ekki að blunda þangað
vera rjómais, þá skaltu beygja framendann í Biscayaflóa, en svona hefi ég aldrei séð. til léttir? — N'ei, Skeggur, við skulum held-
niður, Klumpur. ur ganga gegnum skýið, það er miklu meira
gaman.
— Nú er það ég sem liefi fengið eina af — Loksins upplifum við eittlivað — Þú tókst viðbragðið of fljótt, Skeggur, farðu
góðu hugmyndunum hans Klumps. Við skemmtilegt. Nú köstum við okkur út í frá, annars lendi ég á fallhlífinni þinni. Mér hefir
göngum ekki gegnum ský, heldur svifum óvissuna. — Það eina sem við erum viss- dottið margt gott i luig um ævina.
við. Má ég fá þrjár regnhlífar, Peli minn? ir um, er að við dcltum niður á móti.

Húshóndinn og vinnufólkið var að
horða, og Keli vinnumaður missti
kjötsnúð á gólfið.
— Taktu hann bara upp og éttu
hann, sagði húsmóðirin. — Það liafa
ekki aðrir en lireinlegt fólk gengið um
gólfið hérna.
—0—
Dýralæknirinn á Graseyri var ann-
áiaður fyrir hve orðfár hann var.
Hann notaði sjaldan tvö orð ef hann
komst af með eitt. Einu sinni kom
bóndi til hans með haltan liest.
— Haltúr? spurði dýralæknirinn.
— Já, liann er draghaltur.
— Framfótur eða afturfótur?
— Hann er haltur á framfæti.
— Hægri eða vinstri?
— Ja, það kemur nú upp á hvort
þú lítur á hann framan frá eða aftan
frá, sagði bóndinn.
—O—
Gamli prófasturinn hafði sagt af
sér og flutt úr prestakallinu. Nokkr-
um árum siðar kom hann í heimsókn
til ýmissa gamalla sóknarbarna og
spurði eftir liðan þeirra. Þar á meðal
kom hann á sjómannsheimili. Þar var
konan orðin hrum og lá rúmföst.
— Hve gömul er konan þín orðin?
spurði hann sjómanninn.
— Hún er orðin gömul.
— Já, en hve gömul.
— Hún er orðin skrambi gömul.
— Já, en hve margra ára cr hún?
— Hún er órðin meira cn nógu
gömul, skal ég segja þér.
—O—
Roskinn maður ógiftur, sem bjó á
reytingskoti með móður sinni, þóttist
liafa fengið of hátt útsvar og skrifaði
kæru. Bréfinu lauk svona: „Ég verð
að sjá fyrir gamalii móður, tveimur
kúm og sex ám.“
—0—
Á árbakkanum.
— Jæja, svo að þér eruð að veiða.
— Nei, ég er að drekkja ánamöðk-
um.
—0—
I lyfjabúðinni.
— Er nokkuð gagn í þessu svefn-
meðali?
— Já, það er svo gott, að við mcg-
um ekki selja það nema hafa trygg-
ingu fyrir að þér kaupið vekjara-
klukku um leið.
—0—
— Ileyrir þú hvernig söngvarinn
lætur lagið koma beint frá hjartanu?
— Já. En það er bara lakast að
liann skuli láta það fara gegnum
nefið.
-0-
— Mér þykir svo vænt um þetta um-
ferðaljós — eggin eru soðin þegar
rauða ljósið hefir komið sex sinnum.