Fálkinn - 20.02.1959, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
Cott stwlM
Gundi frændi liafði alla sina ævi
verið mikill áhugamaður um tónlist,
l)ótt aldrei liefSi hann iðkað hana í
framkvæmd. Hann kann ckki á píanó,
hefir liklega aldrei snert á fiðlu, og
blásturshljóðfæri þpkkir liann ekki
nema af áheyrn og afspurn.
Þrátt fyrir þetta er Gúndi frændi
mikill tónlistarfræðimaður. Hann veit
nöfn heilla hersveita af tónskáldum,
ekki sist hinna nýju, og fer ailtaf á
liljómleika þegar ný tónverk eru
leikin.
Það segir sig sjálft að Gúndi frændi
er mikill unnandi hinna svonefndu
atonal-tónsmíða. Það sem okkur hin-
um finnst skerandi falskt vekur yndi
lijá Gúnda frænda. Hann situr tímun-
um saman viS gjallarhornið og lilust-
ar hrifinn á tónsmíðar, sem aðrir
dauðlegir menn kalla ýlfur, öskur og
org.
— Dásamlegt! er Gúndi frændi van-
ur að segja viS slík tækifæri. — Það
er vafalaust aS innan skamms hefir
atónala listin gerbrcytt hugmyndum
okkar um tónlist.
Svo gerðist það sem kallað er leið-
inleg atvik. Gúndi frændi fótbrotnaði
og gal ])ess vegna ekki sótt mesta tón-
lisiarviöburð ársins: fílhamoníukons-
ertinn i Disarhöll.
Hann var óhuggandi. Hljómleikun-
um var ekki útvarpað og engin leið
til að liann gæti hlustað á ])á> Og
sinám saman reyndi hnnn að sætta sig
við ’pessn ömurlegu tilhugsun.
Þá var það að mér dati eitt af min-
um annáluðu snjallræðum i hug. Ég á
segulbandstæki, og ég þekkti Eyvind
varðstjóra í Dísarhöll. Þarna var leik-
ur á boröi.
Ég náði tali af Eyvindi og liann
leyfði mér að sitja upp á efstu svöl-
um og taka hljómleiknna á segulband.
Og sem „tæknilegan ráðunaut" fékk
ég að hafa Ófeig frænda minn með
mér.
Ég afréS að láta Gúnda frænda ekki
vita neitt um þetta að svo stöddu, þetta
átti að koma yfir hann eins og þjófur
úr heiðskíru lofti, eins og maðurinn
sagði.
Segull)andstakan fór prýðilega.
Atonala breima-væliS var soðið niS-
ur á segulbandið. Og fegnir vorum við
þegar þetta var búið, þvi að við vor-
um með ofsakláða i eyrunum með;m
á þvi stóð.
Daginn eftir fórum við til Gúnda
frænda með segulbandið.
Hann sat i hægindastól með brotnu
löppina sitjandi á öðrum stól og
aldrei liefi ég séð liann jafn fram-
lágan.
— Nii skaltu fá að heyra nokkuð ó-
vænt, frændi, sagði ég og setti tækið
á borðið og stakk tenglinum i götin
og gaf Ófcigi bendingu. — ByrjaSu,
sagði ég.
Ófeigur, sem kann að snúa tökkum,
lét ekki segja sér það tvisvar og nú
hljómaði eitthvað aftónalt út í stof-
una.
— Þetta er dásamlegt, hrópaði
Gúndi frændi — þetta hlýtur að vcra
frá hljómleikunum í gærkvöldi.
Og svo liallaSi hann sér aftur i
stólnum og það, var auðséð á honum
að hann var einlivers staðar mjög ná-
llér sjáið þið ítalskan skíðaklæðnað. Stúlkan hefir farið úr skíðaskónum
og tekið af sér hettuna meðan hún hvílir sig. En takið eftir. Hún er í
krepnylon buxum og mislitum, vindþéttum jakka. Bekkirnir á hliðar-
stykkjunum liggja á ská. Bakið pokar en annars fellur jakkinn að mjiiðm-
unum.
Vilið þér...?
lægt sjöunda liimni. ViS Ófeigur fór-
um inn í næstu stofu, því að við höfð-
um ekki sálarþrek til að hlusta á þetta
aftur.
Gúndi frændi var öðru hverju aS
gera athugasemdir við ý)iis tilbr<gSin
i glymjandanum.
— Dýt ðlc-gt, sagði hann. -— Dásam-
legt!
Þetta gekk stífan hálfan annan
klukkutíma. Gúndi frændi táraðist
þegar liann þakkaði okkur fyrir, svo
hrærður var hann.
■— Aldrei skal ég gleyma þessu,
sagði hann. — Ég vil borga livað sem
eV fyrir þetta segulband.
Ófeigur var byrjaður að rekja band-
ið á spóluna aftur. Eg tók eftir að
hann vrrö eitthvað skritinn á svipinn.
— Er eitthvað að? spurði ég.
— Ekki annaS en það, að ég liefi
sett bandið öfugt á, svo að við höfum
lieyrt hljómleikana afturábak.
— Afturábak? liváði Gúndi frændi.
— Já, sagði Ófeigur — þeir komu
á öfuga endanum.
Gúndi frændi leyndi gremju sinni
íi'eð því að fá hóstakast.
— En ég heyrði ekki betur en ]iað
væri nokkuð svipað, sagði Ófeigur.
— Það er líklega sama livor endinn
kemur á undan.
Gúndi frændi svaraði ekki. Hann
liélt áfram að hósta þangað til við
vorum komnir út.
T ískumyndir
HATTAR. — Nú eru skemmtilegir
hattar búnir til úr alls konar efnum,
einkum þó pelsefnum. Hér hvolfir
ávaxtaskál úr brúnu bjórskinni sem
Vardin hefir valið með þessari fíla-
bcinslitu dragt, með stóra fallega
kraganum.
VD49H
hvernig veðurspáin verður til?
Hún er byggð á upplýsingum frá
miklum fjölda veðurathugunarstöðva
um alla jörðina. Á kortið eru merktar
inn á stöðvar á norðurhveli jarðar.
Senda þær frá sér veðurlýsingu 2—
3 á sólarhring. Það er geysiþýðingar-
mikið starf, sem hér er unnið, og ger-
ir allar sjóferðir og loftferðir miklu
öruggari en ella væri.
að til er könguló, sem býr í húsi
með dyrum, sem hægt er að opna
og loka?
Könguló þessi nefnist Californicum
og á heima á heitum eyðimerkurslétt
um Kaliforníu. IIúsiS er lóðrétt spor-
baugslaga hola í sandinn, sem fóðruð
er innan með þéttum vef. Þá býr
köngulóin til lilemm á lioluna og
festir liann við cins og um hjarir
væri að ræða. Siðan hylur liún hlemm-
inn með sandi. Eftir ]iað bíður köngu-
lóin róleg í hýbýlum sínum þar lil
hún heyrir að fórnarlambið nálgast.
Opnar hún þá hlemminn með leiftur-
liraða og kastar sér á bráð sina.
að hægt er að auka geymsluþol
matvæla með atomgeislum?
Gert er ráð fyrir að menn fari að
hagnýta sér þetta eftir nokkur ár.
Þessi aðferð er kölluð „kald-gerils-
neyðing". Við gcislunina eru notuð
efni, sem annars koma ekki að notum
í kjarnorkuverum. Matvælin verSa
ekki á nokkurn liátt skaðleg vegna
geislunarinnar né missa næringar-
gildi. Á teikningunni sést þar sem
verið er að kald-gerilsneyða kartöflur.