Fálkinn - 21.08.1959, Blaðsíða 7

FALKINN
7
Það hefði ekki verið undarlegt
þó þau hefðu bæði verið kjökrandi.
Ekkjudrottningin var beðin um að
koma til þeirra. Þau sögðu henni
frá niðurstöðunni. Og þegar kon-
ungsfjölskyldan át miðdegisverð i
portúgalska sendiráðinu um kvöld-
ið, vissi drottningin að Margaret
hafði látið skyldurnar sitja fyrir
ástinni.
En eitt skilyrði fylgdi þó þessu.
Prinsessan krafðist þess að fá að
senda út tilkynningu um, að hún
elskaði Peter Townsend. Og að þau
fengi að vera aðra helgi saman
áður en þau skyldu.
Það síðara var samþykkt og það
varð að ráði að þau yrðu hjá Rupert
Nevill lávarði og frú hans, á heim-
ili þeirra í Uckwick í Sussex. —
En um tilkynninguna var þráttað í
marga daga.
Síðdegis daginn eftir fór Marga-
ret til Lambeth Palace og talaði við
erkibiskupinn af Kantaraborg. Blöð-
in sögðu að erindið mundi hafa ver-
ið það að fá að heyra álit kirkjunn-
ar.
Dr. Fisher gerði ráð fyrir að
prinsessan kæmi til að leita ráða
hjá sér og hafði taðað ýmsum fræði-
bókum kringum sig.
En þegar prinsessan kom inn
sagði hún: — Þér getið lagt bækurn-
ar til hliðar, erkibisku. Eg hefi tek-
ið ákvörðun.
Sama kvöldið hjálpaði Margaret
systur sinni til að skemmta Portú-
galsforseta, sem var í opinberri
heimsókn, og var með honum í leik-
húsi og sá „Seldu brúðurina" eftir
Smetana. Þar syngur söguhetjan til
hins bannfærða elskhuga síns: ,,Ekk-
ert í heiminum skal nokkurn tíma
skilja okkur að.“
Og svo byrjuðu hinar síðustu
samverustundir elskendanna sem
ekki fengu að eigast. Townsend fór
til Eridge Castle, sem var heimili
markgreifans af Abergavenny,
skammt frá Tunbridge Wells. Hann
átti að eiga heima þar, en heimsækja
prinsessuna á daginn í Uckwick
House. t
Þagað fór hann í miðdegisverð á
föstudagskvöldið og eftir borðhald-
ið sátu þau Margaret lengi ein sér
til að semja tilkynninguna, sem
Margaret vildi birta. Þau töluðu
um þetta fram undir morgun. Ótal
SORAYA OG ORSINI. — Hér sjást
þau Soraya fyrrverandi Persa-
drottning og ítalski furstinn Rai-
monde Orsini vera að spássera í
sólskininu á Capri. Það er skrafað
að bau muni þá og þegar verða
pússuð saman í Róm — sumir
segja að þau hafi þegar gifst á laun.
uppköst voru gerð og fleygt jafn-
harðan.
Þegar þau loks höfðu gengið frá
yfirlýsingunni var orðið of seint
fyrir Townsend að fara aftur heim
í Eridge Castle. Þessvegna varð að
ráði að hann yrði kyrr á Uckwick
House framyfir helgina. Og það var
líka heppilegast fyrir hann að koma
ekki út, því að þar sátu hópar af
blaðamönnum um hann.
LEIKSLOKIN.
Townsend og prinsessan leiddust
um garðinn fyrri part dags á laugar-
dag, en síðdegis kom Oliver Dawny
kapteinn, einkaritari ekkjudrottn-
ingarinnar, til Uckwick House til
að sækja yfirlýsinguna. En hann
kom ekki í þeim erindum einum.
Hann átti að gera úrslitatilraun til
að fá prinsessuna til að hætta við
að krefjast birtingar á henni. En
hún var óbifanleg.
Dawnay fór aftui; til London.
En síðdegis á sunnudag kom hann
aftur. Hann átti að fá yfirlýsing-
unni breytt. Margaret hafði heimtað
að hafa þessa setningu í yfirlýsing-
unni: „Mér hefur verið styrkur að
stuðningi og vináttu Townsends
kapteins". Dawnay sagði að það
væri réttara að strika út orðið „vin-
áttu“. Margaret neitaði því. Hún
kvað hafa hótað að giftast Towns-
end ef yfirlýsing yrði ekki birt orð-
rétt eins og hún hafði gengið frá
henni.
Og það náði fram að ganga.
Sunnudagskvöldið gaf Margaret
Townsend loforð, sem skýrir ýmis-
legt sem síðar gerðist. Hún var að
leika á píanó fyrir hann. Þau töluðu
saman. Prinsessan sagði að hún elsk-
aði hann heitar en svo, að hún gæti
hugsað sér að giftast nokkrum öðr-
um. Og tilkynningin, sem birt var
daginn eftir bar þetta líka með sér.
En það er engin ástæða til að ætla
að Townsend ætlaði sér að herma
þetta loforð upp á hana. Það hefði
verið rangt af honum að biðja hana
um að giftast ekki öðrum. Enda fór
hann burt frá Englandi og var er-
lendis í tvö ár. Þannig hafði hún
fullt frjálsræði og enginn gat sagt
að hann skipti sér af högum hennar.
Prinsessan var honum sammála
um að það væri bezta ráðið til að
geðjast almenningsálitinu. En það
breytti ekki tilfinningum hennar
til hans á nokkurn hátt, og hefði
ekki heldur breytt áformi hennar
i.m að giftast ekki neinum öðrum.
Yfirlýsingin kom síðdegis á
mánudag. Þar stóðu þessi orð: Eg
lýsi hérineð yfir því, að ég hef af-
ráðið að giftast ekki Peter Towns-
end kapteini ....
Townsend var enn nokkra daga
í Uckfield House. Einn rigningar-
morgun stóð hann á Lydd-flugvell-
inum og horfði á eftir græna Ren-
ault-bílnum sínum, er hann var
settur inn í vöruflugvél. Forvitnir
áhorfendur höfðu safnast saman
þarna, en Peter talaði ekki við þá,
og veifaði ekki er hann fór inn í
flugvélina. Hálftíma síðar var hann
komin á burt úr Englandi. Og nú
héldu allir að þetta ástarævintýri
væri búið.
NÝR TOWNSEND.
Eftir að Margaret hafði birt yf-
irlýsingu sína um að hún mundi
ekki giftast, í októberlok 1955, tók
Townsend aftur við stöðu sinni sem
flugmálafulltrúi í Bruxelles. En
honum leiddist þetta starf. Þess
vegna afréð hann að fara úr flug-
hernum eg fara í bílferðalag kring-
um hnöttinn.
Hann var oft í London næstu
mánuði, meðan hann var að undir-
búa ferðalagið, og hitti Margaret
oft, en blöðin fengu aldrei að vita
um heimsóknir hans. Daginn áður
en hann lagði í ferðina voru þau
saman í Clarence House.
Maðurinn, sem kom úr ferðalag'-
inu 18 mánuðum seinna var al-
veg nýr Townsend. Nokkru síðar
kom hann til London, sólbakaður
og fullur af fjöri, og vitanlega
gerði hann heimsókn í Clarence
House og var þar lengi. En enginn
Þessi áðurnefndi Loptur ríki
þjónaði með IV sveina Noregs
kóngi, varð og dubbaður riddari,
færði eptir það hvítan fálka í blá-
um feldi, sem nú hans eptirkomend-
ur færa í sínu innsigli eður sign-
eti. Svo kvað síra Ólafur heitinn
Halldórsson um einn þeirra Jóns-
sona:
Færði hann í feldi blá
fálkann hvíta skildi á,
hver mann af því hugsa má
hans muni ekki ættin smá.
Eptir það Loptur ríki hafði gipt
þessa Kristínu, sem áður er getið,
gipti hann sig annarri kvinnu, og
er sagt að þau hafi átt, meðal ann-
ara sinna barna, dóttur, sú er nefnd
Ólöf Loptsdóttir, mjög skaphörð,
mikilhæf kvinna; hún giptist Birni
Þorleifssyni, og áttu nokkur börn
saman, og er þessara helzt getið:
— Þeirra synir hétu svo: Þorleifur
og Einar, sem utanlands skal hafa
andast og átti að verða hirðstjóri;
þeirra dóttir hefur heitið Solveik,
hún bjó fyrst á Hóli, átti þar barn
í frillulífi, giptist síðan Páli Jóns-
syni, sem var veginn á Öndverðar-
eyri; þó er göfugt ættsprengi af
þeirn komið. Áður Björn þessi
giptist Ólöfu, átti hann tvö laun-
getin börn: Jón, kallaður Dan, bjó
á Hrafnseyri í Arnarfirði, hverja
hann gaf Skálholti á deyjanda degi;
og dóttur, sú er nefnd Þóra, hverja
hann gipti Guðna Jónssyni. Þau
áttu nokur börn saman, meðal
hverra þeirra sonur er nefndur
Björn Guðnason, hver eð varð
sýslumaður yfir ísafjarðarsýslu og
sat að Ögri. Hans son var Torfi,
hann sigldi XVIII vetra uppá
Vatnsfjarðar klögun, en andaðist
um þann tíma, varð ei tvítugur eða
stórt þar yfir. Kvinna Björns
Guðnasonar hefir lieitið Ragnhild-
ur Bjarnadóttir, þau áttu IV eða V
dætur saman, þær hafa svo heitið:
Guðrún, Sigríður, Þóra, Ólöf og
veit hvað þau töluðu um, Marga-
ret og hann. Blöðin komust auðvit-
að að þessu, en Townsend gaf út
yfirlýsingu þess efnis, að ástæðu-
laust væri að halda að þessi heim-
sókn breytti nokkru um það, sem
Margaret hafði gefið yfirlýsingu um
í október 1955.
Síðan hafa þau hjónaleysin
hizt hvað eftir annað, með fullu
samþykki drottningarinnar. Það
hefur gefið tilefni til margskonar
ágiskana, m.a. hafa blöð fullyrt, að
þau Margaret og Townsend muni
giftast eftir allt saman. En jafn-
harðan hafa komið yfirlýsingar frá
hirðinni um að þessar fregnir séu
tilhæfulausar. Endir.
Guðrún, kölluð rúnka. Guðrún
Björnsdóttir átti tvo menn, sá síð-
ari hét Hannes, hans faðir hét Egg-
ert, var lögmaður í Víkinni í Noregi,
dubbaður riddari, sem það fríheit-
bréf útvísar. Guðrún og Hannes
Eggertsson hver eð var hirðstjóri
hér á landi, áttu þessi börn: Eggert
Hannesson, Björn Hannesson,
Bjarna Hannesson — hann andað-
ist ógiptur — en dætur: Guðrún,
Katrín og Margrét. Guðrún átti
Þorlák Einarsson, en Margréti átti
síra Halld.ór Einarsson, þeirra son
síra Bjarni sem hélt Selárdal, vest-
an fram í Arnarfirði. Guðrún og
Þorlákur áttu nokkur börn sín á
millum, sem hér eru ei nefnd utan
Gizur Þorláksson þeirra son, hann
giptist Ragnheiði, dóttur Páls
Jónssonar á Reykhólum; þau áttu
nokkur börn saman, hver ung sál-
uðust, utan Jón Gizurarson, sem
þetta hefir upp skrifað, eptir því
sem hann hefir getað því saman
safnað eptir gamalla manna skrifi
og frásögn. Annar hans son Magnús
Gizurarson.
Þessi fyrrskrifaði Björn ríki var
vegna upphlaups, sem varð milli
sleginn í hel í Rifi, af Engelskum,
hans og þeirra; þar renna ævintýr
til. Hústrú Ólöf var í það sinn á
Helgafelli, er hún frétti lát Björns
bónda síns, hún sagði: „ekki skal
gráta Björn heldur safna liði,“ hvað
hún gjörði, klæddi sig hringabrynju
og þar yfir kvennmannsbúnaði, dró
svo með útbúið lið, komst með
kænsku á Jónsmessu og hennar
fólk að Engelskum og drap þeirra
mikinn fjölda, utan kokkinn, sem
naumlega fékk líf fyrir það hann
hafði áður hjálpað syni þeirra Þor-
leifi, hvers hann naut, þó með nauð-
um. Það var þá málsháttur:
Rustugt varð í Rifi
þá ríki Björn þar dó.
Hústrú Ólöf sat á Reykhólum til
dauðadags, og væri um hana margt
að skrifa, þó að hér hjá líði.
*
(Jm Lopt ríka og Olöfu