Fálkinn - 18.01.1961, Side 34

FJÓRIR Framsóknarmenn sátu og spil-
uðu framsóknarvist á þeim gömlu og
góðu árum, þegar Jónas frá Hriflu var
og hét. Jónas var mjög utan við sig
þetta kvöld, því að hann var að búa
sig undir ræðu, sem hann átti að flytja
í útvarpið kvöldið eftir við útvarps-
umræður frá alþingi. Hermann Jónas-
son var einn spilafélaganna, og nú lang-
aði hann til að vita, hvað hann gæti
iátið Jónas gefa oft í röð, án þess að
hann tæki eftir því.
— Þú átt að gefa, Jónas, sagði Her-
mann, þegar Jónas var búinn að gefa
ellefu sinnum.
En þá spratt Jónas á fætur bálvond-
ur og sagði:
— Öhö, nei, Hermann minn! Þú lætur
mig nú ekki gefa — öhö — tvisvar í
röð!
FYRIR framan litla búð í Aberdeen
hangir skilti með svohljóðandi áletrun:
„Komið inn fyrir! Kaupið yður buxur
hér! Hér fást ódýrustu buxur í heimi!
Hvor skálm kostar aðeins einn shilling,
en ísetan er ókeypis!“
Og fyrst við höfum minnzt á bless-
aða Skotana, má ekki minna vera en
að við birtum eina ærlega Skotasögu:
Skoti nokkur var á skemmtigöngu
með ungri stúlku. Þau voru búin að
ganga í fjóra klukkutíma og stúlkan
var orðin sárþreytt og glorsoltin. Loks
sá Skotinn sig tilneyddan að kaupa
handa henni hressingu fyrir 1 shilling.
Þegar stúlkan kom heim til sín var
hún orðin svo æf út af smásálarskap
Skotans, að hún fékk sér leigubíl, ók
heim tií hans og fleygði í hann shill-
ingnum.
— O, það hefði nú ekki legið á þessu
fyrr en í fyrramálið, sagði Skotinn.
Að endingu, ef einhver skyldi vera
búinn að fá sig fullsaddan af Skota-
sögum um ævina:
1. Skoti: Hvað finnst þér um allar
þessar Skotasögur, sem alltaf eru að
birtast í blöðunum?
2. Skoti: O, það mætti spara þær!
COCKTAIL þýðir hanastél, eins og
kunnugt er, en um uppruna þessa und-
arlega nafns er til eftirfarandi saga:
í stríðinu 1860 í Bandaríkjunum bjó
kona nokkur að nafni Molly í Luisianna.
Hún opnaði veitingahús eða öldurhús
og þar sem fjöldi hermanna fór um
borgina og margir gerðust þorstlátir í
hitanum, gekk salan ágætlega. Vínleif-
unum, sem eftir urðu á hverju kvöldi,
lét Molly hella í gríðarstóra könnu, sem
var eins og hani í laginu og var stélið
túðan.
Einu sinni varð hún uppiskroppa með
vín og greip þá til þess óyndisúrræðis
að bera gestum sínum vínleifarnar úr
könnunni. Þar var að sjálfsögðu mörg-
um tegundum blandað saman og Molly
var dauðskelkuð um, að gestirnir mundu
spýta blöndunni út úr sér og hund-
skamma hana fyrir vörusvikin. En svo
undarlega brá við, að gestunum líkaði
þetta stórvel og eftir þetta varð „hana-
stélið“ langvinsælasti drykkurinn.
HINN rússneski bassasöngvari Sjaljapin
var að fara frá Ameríku og tollverðir
rannsökuðu farangur hans mjög gaum-
gæfilega. Þar var frú ein viðstödd, sem
þekkti söngvarann og var henni nóg
um aðfarir tollþjónanna. Hún hnippti
í einn þeirra og sagði:
-—Sjáið þér ekki að þetta er hinn
heimsfrægi Sjaljapin — maðurinn með
milljónirnar í barkanum.
— í barkanum? spurði tollvörðurinn
grallaralaus. Að svo mæltu sneri hann
sér snöggt að söngvaranum og sagði:
— Viljið þér gera svo vel og koma
hingað inn fyrir. Það verður að taka
röntgenmynd af yður.
-x
MAÐUR nokkur hafði að kvöldlagi sezt
inn á knæpu og drukkið með félögum
sínum. Skyndilega kemur konan hans
inn, gengur rólega að borðinu, setur á
það fat með loki yfir og segir:
— Ég hélt að þú ættir svo annríkt,
að þú mættir ekki vera að því að borða,
svo að mér datt í hug að færa þér mat-
inn.
Að svo mæltu fór hún.
Maðurinn varð dálítið vandræðalegur
og undrandi, en brást síðan glaður við
og bauð félögum sínum að borða með
sér.
En Adam var ekki lengi í Paradís.
Þegar þeir höfðu sleikt út um af tilhugs-
uninni um veizlumatinn, tóku þeir lok-
ið af og þá blasti við þeim galtómt fat-
ið. Á botninum var miði og á honum
stóð:
— Verði þér að góðu! Þetta er það
sama og við höfum heima.
NEGRI nokkur var lagður inn á sjúkra-
hús í Vestur-Indíum. Þar batnaði hon-
um krankleikinn fljótlega, en hann var
farinn að kunna vel við sig og vildi
ekkj fara aftur. Þess vegna gerði hann
sér upp hverja veikina á fætur annarri.
Svo kom nýr læknir á sjúkrahúsið.
Þegar hann frétti um svertingjann fór
hann inn til hans og tók að mæla hann
hátt og lágt með tommustokk. Negrinn
varð undrandi og spurði til hvers þetta
væri gert.
— Mér þykir leitt að þurfa að segja
yður það, en það er eins gott að þér fáið
að vita það strax. Mér er sagt, að þér
séuð vonlaus. Yður batnar aldrei. Og ég
er brjóstgóður maður og get ekki horft
upp á sjúklinga mína kveljast von ur
viti. Ég er bara að taka mál af kistunni.
Negrinn var farinn tveim klukku-
stundum síðar.
34 FÁLKINN