Fálkinn - 29.03.1961, Blaðsíða 6

Ekkert fyrirtækj getur boðið starfsmönnum sínum upp á fallegra útsýni en
Ríkisútvarpið, að dómi Guðmundar Jónssonar. Stóra myndin er tekin þar
sem hann stendur við gluggann sinn, og hér til hægri sjáum við nokkrar
útgáfur af svipbrigðum Guðmundar. (Ljósm. Oddur Ólafsson).
Rætt vlð Guðmund Jónsson, óperusöngvara
um útsýnið úr gluggum Ríkisútvarpsins,
nýtt skrifborð, Vesturbæinn og fleira.
6 FÁLKINN
— Hann er kominn aftur hann
Kobbi. Ég sá hann í gær.
Hann var að tala meir við sjálfan sig
hann Guðmundur Jónsson, þar sem hann
stóð í allri sinni tign út við glugga og
starði vonaraugum á sjóinn. Ég er kom-
inn í heimsókn til hans á skrifstofuna í
útvarpinu . Ég þori ekki að trufla mann-
inn þar sem hann horfir eftir Kobba, en
segi svo rétt si sona:
— Hver er Kobbi?
— Hver er Kobbi, spyr hann eftir mér.
— Nei, heyrðu nú, elsku drengurinn,
fáðu þér í nefið. Kobbi er selurinn, vin-
ur okkar. Hann heldur sig oft hér fyrir
framan húsið. Hvergi í víðri veröld er
til útvarp með jafn fallegt útsýni handa
starfsfólkinu. Og hann Guðmundur tek-
ur lengi og íslenzkulega í nefið.
— Lærðir þú þetta í Vesturbænum,
spyr ég.
— Vesturbænum? Og það færist ein-
hver undarleg ró yfir manninn, — Vest-
urbærinn, hann er skrifaður með stór-
um staf!
— Annars ætlaði ég ekki að tala við
þig um Vesturbæinn, heldur um sjálf-
an þig.
— Vesturbærinn er miklu skemmti-
legra umræðuefni. Ég er svo mannlegur.
— Þið Vesturbæingar hafið gaman af
að skapa ykkur aðalstign í Reykjavík.
— Við höfum ekki skapað okkur slíkt.
Þetta kemur svona ósjálfrátt. Það er eitt
við Vesturbæinn sem aðkomufólk at-
hugar ekki, og það er það, að fáar breyt-
ingar eiga sér þar stað. Allt er þar mikl-
um mun rótgrónara. Þar er minni erill
en í öðrum bæjarhlutum. Hjá okkur eru
til dæmis aðeins tvær umferðargötur
að heita má, og það er tilfellið, að ef
maður deyr í Vesturbænum, er alla
jafna fleira fólk við .jarðarförina en