Fálkinn - 24.01.1962, Blaðsíða 21

Á litlu myndinni fyr-
ir ofan fyrirsögn eru
Tómas Zoega og
Friðrik ' Sófusson í
hlutverkum sínum. Á
myndinni hér til hlið-
ar eru Andrés Ind-
riðason og Kristín
Jónsdóttir sem Enar-
us Montanus og unn-
usta hans, Elisabeth.
Á myndinni til vinstri
hér að neðan: Ásdís
Skúladóttir, Gunnar
Jónsson, Kristín
Jónsdóttir (fjölskyld-
an að Eyvindarstöð-
um) og loks Helgi
Skúlason leikstjóri Á
myndinni til hægri
eru Stefán Benedikts-
son, Helga Gunnars-
dóttir, Andrés Ind-
riðason og Gunnlaug-
ur Baldursson (fjöl-
skyldan að Brekku).
bóndi, að nafni Jón. Hann býr að Ey-
vindarstöðum og er gróinn að fyrning-
um. Hans kona er Magnea. Eina dótt-
ur barna eiga þessi sæmdarhjón, nefn-
ist hún Elísabet og er unnusta Enarusar.
Jón ríka leikur Gunnar Jónsson, Magneu
leikur Ásdís Skúladóttir og heimasæt-
una, sem er í festum, leikur Kristín
Jónsdóttir. Ekki getur miðpunktur heims-
ins verið embættismannslaus. Þar rík-
ir fógeti, sem kallaður er Drési. ,,Fanen
gale mig; han er sku slet ingen íslands-
mand.“ Um fógetamynd þessa má segja,
að margur heíur nafn en litla rentu.
Fógetinn er leikinn af Tómasi Zoéga.
Auk þessara persóna eru þeir Árni for-
maður á kóngsskipi og Níels fangi á
Bessastöðum. Þeir eu leiknir af Jóhanni
Guðmundssyni og Herði Filippussyni.
Helgi Skúlason stjórnar leikritinu, og
æfir þetta gáskafulla unga fólk, sem
hér stígur sín fyrstu spor á leiksviði.
★
Enginn vafi leikur á því, að þegar
leikurinn verður frumsýndur, mun
margur góða skemmtun þar af hljóta.
Ekki mun skorta fjör og æskugleði í
leik þessa unga fólks, enda þótt fáir
séu leikarar í fyrsta sinn, þegar þeir
koma fram á sviði. Menntaskólanemar
eiga þakkir skilið, fyrir að hafa ár eftir
ár uppfært á leiksviði gamla og sígilda
leiki, enda þótt sumir þeirra hafi verið
leiknir hér áður. Auk þessa leiks sýna
menntlingur annan leik í ár, Útilegu-
mennina eftir Matthías Jochumsson. Má
því segja, að þessir ungu leiklistarunn-
endur láti ekki endasleppt við gyðjuna,
Thalíu. Við viljum nú gefa sjálfri Thalíu
orðið eða láta hana mæla þeim orðum,
sem Jón A. Hjaltalín, lagði henni
í munn: „Gætið þess, gestur ég er, gjör-
ið ei ofhraða dóma, áfátt þótt allmargt
sé.“ En orð þessi eru kafli úr ávarpi
Thalíu, sem verða flutt á undan leiknum
um höfðingjann frá Brekku.

■