Fálkinn - 28.02.1962, Side 38

Krókur á móii hragði j
Frh. af bls. 36.
Þetta lét í eyrum líkt og bergmál.
Hversu margir skyldu hafa verið búnir
að spyrja hana þessarar spurningar?
— Sjö ára hegningarvinna verður ef
til vill sennilegasti dómurinn, svaraði
ungfrú Prins. Og ég held nú að þeir
krúnuraki ekki fanga í Dattmoor. Ætli
þeir fái ekki að halda ofurlitlu hár-
strýi á höfðinu?
— Hvað heimtið þér mikið? spurði
Smith.
— Áttatíu þúsund — — — svona
rétt til að byrja með, svaraði ungfrú
Prins. Og þér getið alveg sparað yður
ómakið, að segjast ekki eiga svo mikið
til. Því þegar við hugsum til alls, sem
þér hafið kúgað út úr ungfrú Igðu,
herra Medlicott og veslings ungfrú
Merrant þá hljóta það að vera miklir
peningar. Enda er ég ekki í vafa um,
að við fáum meira seinna.
— Áttatíu þúsund krónur eru miklir
peningar —------.
— Ef þetta væri lokagreiðsla í eitt
skipti fyrir öll, myndi ég ekki svo
mikið sem þakka fyrir hana. En það er
lagleg upphæð til að byrja með.
í fyrsta skipti leit Smith beint framan
í ungfrú Prins. Hann sá samanbitnar
varir, stingandi hvöss augu og áveðna
drætti kringum munnvikin. En hann sá
ekkert, sem vakti honum von um
undanslátt.
Hilmar Fo§s
Löggiltur skjalþýðundi
og dómtúlkur
Hafnarstræti 11 . Sími 14824 . Rvík
Stákur
kiæöir
strákana
Níakui' ItBivmv
ISIóssur,
Skii'lur,
Nærföí og
Sokkar
STAKKUR Laugavegi 99 — Sími 24975
Koiftllllgl. IVéÉÍaljÓsill. Framh. af bls. 9.
En hvað um það, eftir þetta urðu Herdís og myndavélin
óaðskiljanlegar. Hún var fengin til myndatöku við ýmis tæki-
færi og vinnan á myndastofunni jókst stöðugt. Þá byrjaði
hún að taka myndir í heimahúsum, og það gerir hún enn.
Börnin urðu ellefu, og það hefði kannske einhverjum þótt
alveg nóg. En Herdís og Guðbjartur voru ekki á þeirri skoð-
un, og auk sinna ellefu barna hafa þau alið upp fósturson
og auk þess var hjá þeim stúlka í nokkur ár, sem síðar varð
tengdadóttir. Vitanlega hefði húsmóðir með þrettán börn
ekki átt heiman gengt, ef ekki hefði komið til hjálp við heim-
ilisstörfin. Fyrir fjörutíu árum kom inn á heimilið stúlka
til hjálpar, og hún er þar enn í dag. Hún heitir Guðfinna
Sigurðardóttir og kunningjarnir kalla hana Finnu. Ég hef
eiginlega aldrei fyrirhitt tvær jafngóðar vinkonur og Finnu
og Dísu. Nú eru öll börnin gift og farin að heiman, það
síðasta fyrir tveim árum, en samt eru oft börn í myndastof-
unni hjá Herdísi eða í eldhúsinu hjá Guðfinnu. Önnur kyn-
slóð, barnabörnin komin í heimsókn og Guðbjartur og Her-
dís eru rík, því þau eiga tuttugu og þrjú barnabörn, og þau
eru öll í Hafnarfirði nema þrjú, er eiga heima í New York.
Ljósmyndastofan þeirra Herdísar og Guðbjarts heitir Ama-
törvinnustofa. Fyrir mörgum árum sóttu þau um leyfi til
38 FÁLKINN
að starfrækja hana á þennan hátt, og það verður að segja
ljósmyndurum til verðugs hróss, að þeir voru allir sam-
þykkir leyfinu.
Þegar nýjasti Goðafoss Eimskipafélagsins kom til landsins,
réðst Guðbjartur þar fljótlega um borð. Þar gáfust ný mótív
og nýr sjóndeildarhringur, því vitaskuld er farmennskan á
margan hátt frábrugðin lífinu á fiskiskipum, og nú á Guð-
bjartur án efa staðbeztu heimildarmyndir frá lífi og dagleg-
um störfum á flutningaskipum, sem til eru hér á landi.
Þannig hefur hann í frístundum sínum skráð í myndum
merka þætti úr atvinnusögunni, allt frá því á togurunum
árið fyrir stríð, allt til þessa dags.
Og eins og Guðbjartur hefur skráð atvinnusöguna til sjós,
þá hefur Herdís safnað verðmætum heimildum um atvinnu-
hætti í landi, því þau hjónin eiga það sameiginlegt, að hafa
myndavélina jafnan við hendina.
Enda þótt Herdís færi ekki til Noregs hérna um árið, hafa
þau hjónin siglt víða og séð margt. Þegar Guðbjartur var
skipverji á Goðafossi, fór Herdís einu sinni sem oftar með
í siglingu og var komið við í Frakklandi.
Nokkrir skipverja fóru til Parísar. Herdís var í íslenzk-
um búningi og möttli. Það lá við umferðartruflunum og fólk
á gangstéttakaffihúsum stóð upp til að sjá betur, er þessi litli
hópur íslendinga fór hjá, svo mikla athygli vakti Herdís í
sínum íslenzka búningi í heimsborginni. (Frh.)
Sv. S.