Fálkinn - 23.05.1962, Blaðsíða 5

íirklippifsafnið
Stefán Jónsson setur nafniS
Stórval í horn mynda sinna. Út
skýring hans á þessu nafni er
á þessa leið, samkv. viðtali í
Timanum:
„Það er nefnilega svoleiðis,
að ég er frá Möðrudal, og
brennimarkið okkar er Möðrud,
og svo kemur punktur. Þeir
sleppa -alur. En við verðum að
nota þessa stafi, þetta eru fall-
egir stafir. Sko, ég heiti Stefán,
og þess vegna e>ru fyrstu tveir
stafirnir í þessu fangamarki St,
svo er ég Jónsson, og ó-ið í því
kemur næst. R er síðasti staf-
urinn í Möðrudalur. Eg heiti
nefnilega lfka Vilhjálmur, og
þar færðu vaffið, og al standa
saman í Möðrudal. Þess vegna
kalia ég mig Stórval." □
Dagur ’59.
Send: Steingr. Hólmgeirs.
(Framhald af bls. 4)
„leynivínsalar (séu) upprættir mcð
harðri hendi". Þarna er ekki talað
um að uppræta leynivinsöluna,
heidur Ieynivínsalana, og að upp-
rtela menn með harðri heudi itlýt-
ur að þýða aftiiku.
Ný Vikutíðindi í marz ’62.
Send: Benedikt Viggósson.
XX>PTIiÆSTINGIN í rtýju
fatageymslu lögreglunnar
við Síðumúla er ákaflega lé-
leg. Inni i klefunum er allt-
af molluhiti, sem veldur því
að illa rennur af drykk-
feMum gestum lúksins.
íslendingur ’60.
Send: Steingr. Hólmgeirs.
TIL SÖLU vel með farið 17 tonna
Emerson sjónvarp. Uppl. I sima
33278 kl. 6-8. I
Vísir 4. apríl ’62.
Send: Jón G. Guðmundsson.
Þegar Jón Þorláksson heyrði,
að honum væri fætt laun-
barn, kvað hann:
Alténd segja eitthvað nýtt
ýtar lyndisglaðir:
Hvað er að frétta? Hvað er
títt?
Hvort er eg orðinn faðir?
Um piparsveina og bridge.
Piparsveinn er sá maður,
sem heldur vill geyma hugs-
unina um tíu konur í höfðinu
en hafa eina yfir höfði sér.
Bridge gefur konum tækifæri
til þess að hugsa á meðan þær
tala.
í kennslustund.
Hinn iðni kennari hafði ný-
lega sagt strákunum söguna
um lambið, sem hafði farið
út úr hópnum og varð úlfin-
um að bráð þess vegna
— Þarna sjáið þið strákar,
hefði lambið verið þægt og
aldrei hlaupið burt frá móður
DOIXIIMI
Hvað skyldu verða
margar áfengisútsölur,
ef templarar fengju
hreinan meirihluta í
borgarstjórn?
sinni, þá hefði úlfurinn aldrei
etið það.
— Nei, þá hefðum við bara
fengið lambasteik að haust-
inu, greip einn drengjanna
fram í.
Vísnabálkur
Óstjóm.
Þessi stjórn er þjóðarmein,
þjóðarsmán — og lygi.
Hundar með sín
hneykslisbein
hennar urra í vígi.
Ráðandi maður.
Raun er að láta refinn þann
ráða úr málum vöndum,
er sína þjóð og sannleikann
svíkur jöfnum höndum.
Kolbeinn Högnason.
★
Héraðshættir.
Friður og blessun fylgjast að,
forsorgendum jarðar,
þau eru burt úr þrætu stað
þotin Eyjafjarðar.
Jón Þorláksson.
Um föður skáldsins.
Firðar þekktu ’hann föður
vorn
Fatinu klæddan rauða:
Klausturhaldari ’og klerkur
forn
kallaður var til dauða.
Maður spurði skáldið, hver
faðir hans hefði verið. Þá kvað
það:
Minn var faðir monsíur;
með það varð hann síra;
síðar varð hann sinníur
og seinast tómur Þorlákur.
Jón Þorláksson.
★
Hálfvelgja.
Menning vor í mörgu er veil.
Meinin sýna ávöxtinn:
Þjóðartrúin hvergi heil,
hvorki á guð né djöfulinn.
Sú er venja meðal œfðra veiðimanna, að eyða nokkr-
um stundum í að líkja eftir bljóðum dýranna. Þeir hafa
oft sérstök horn, flawtur og lúðra til þess arna. Þetta gera
þeir til þess að lokka skepnurnar naer. Maður nokkur hér
í bœ iðkaði einkum andaveiðar, og áður en hann hóf veið-
arnar, æfði hann sig dögum saman á að líkja eftir önd-
unum, svo að nágrannarnir voru orðnir hundleiðir á þessu
pípi. Svo var það kvöld eitt, er hann sat og hermdi eftir
hljóði kvenfuglsins, eins og það er á meðan fuglinn er
að para sig, kom önd fljúgandi inn um gluggann hjá hon-
um og lenti við fætur veiðimannsins. Veiðimaðurinn var
að springa af monti. En þá sá hann miða á hálsi fuglsins,
er á stóð: — Þetta er karlfugl. í guðanna bœnum farið
þér nú að verpa þessu eggi!
FALKINM 5