Fálkinn - 23.05.1962, Blaðsíða 25

Fáar framhaldssögur, sem FÁLKINN hefur birt, hafa orðið vin-
sælli en Gabriela, sagan um hin flóknu vandamál og örlög fóiksins
í apótekarahúsinu í Bursagasse. Þessari spennandi sögu lýkur í næstu
tveimur blcðum. En hafi Gabriela verið spennandi, þá verður næsta
framhaldssaga FÁLKANS ekki síðri. Hún hefst í næsta blaði og nefn-
ist KATRÍN. Höfundur hennar er víðlesinn skáldsagnahöfundur,
Britt Hamdi. Katrín er ung og falleg stúlka, sem býr í fátækrahverfi
í London En fátæktin varð ekki hennar fylgikona alla ævi. Rosk-
inn aðalsmaður tekur hana upp á arma sína og veitir henni öll
ytri gæði veraldar. Katrín lendir í óteljandi ævintýrum, sem ekki
verða rakin hér. En saga hennar hefst í næsta blaði og það verður
enginn svikinn, sem fylgist með henni.
NÝ FRAMHALDSSAGÁ í NÆSTA BLAÐI
Hann fann hana í dagstofunni, þar
sem hún sat og las blöðin.
— Það var gott að þú komst, sagði
Bettina, þegar hún kom auga á hann. —
Ég var einmitt að hugsa um að senda
Minnu eftir þér. Nú ert þú brátt búinn
með ritgerðina þína, er það ekki?
— Hvað meinarðu?
Bettina lagði blaðið frá sér og leit á
son sinn.
— Ég hafði hugsað mér að taka þig
með mér til Mexico strax og þú ert bú-
inn. Þar er margt athyglisvert fyrir
fornleifafræðinga og svo væri skemmti-
legt að hafa þig hjá sér.
Viðbrögð Alberts komu henni mjög á
óvart:
— Ég held, að því miður geti ekki
orðið af því, sagði hann kuldalega.
— Hvað áttu við? Fyrir nokkrum
vikum sagðist þú vonast til þess að geta
lokið náminu í vor. Þú segir.....Hún
hætti í miðri setningu og hélt síðan
áfram: — Hvað er að, Albert? Hvað
hefur komið fyrir? Hvað er það sem
þér liggur á hjarta?
Albert leit undan.
— Er það satt að þú hafir í hyggju
að sölsa undir þig uppfinninguna hans
pabba?
Bettina varð undrandi.
— Hver hefur sagt þér það?
— Ég vil vita sannleikann í þessu
máli.
— Hvar hefurðu heyrt þetta?
En Albert gaf sig ekki.
— Ég vil fá að vita, hvort það er satt,
að þú sért að reyna að tileinka þér
hjartalyf pabba með hjálp einhverra
lagakróka.
Bettina hallaði sér aftur á bak í stóln-
um. Hún tók sígarettu upp úr veski og
kveikti í henni. Hendur hennar skulfu
eilítið.
— Og ég vil vita hvaðan þú hefur
þessar fréttir, sagði hún. — Viltu vera
svo góður að segja mér það?
Albert baðaði út höndunum.
■—- Hvers vegna ekki. Það hefur jú
í rauninni enga þýðingu og fyrst þú
vilt endilega vita það...... Gabriela
var rétt í þessu að segja mér það, en
ég trúði henni ekki.
Bettina reykti í ákafa.
— Jæja, svo að það er úr þeirri átt-
inni sem vindurinn blæs. Frú Gabriela
Brandt.
Albert gekk nokkur skref nær henni.
— Já, einmitt. Gabriela Brandt. Ég
held að hún og pabbi hafi nú liðið nóg
þín vegna. Mér finnst að eftir allt það,
sem hún hefur orðið að ganga í gegn-
um......
Bettina greip fram í fyrir honum:
— Það skiptir engu máli hvað þér
finnst, Albert. Þú hefur engan rétt til
að blanda þér inn í þetta mál. Þú skil-
ur ekki. ....
Hún reis á fætur og tók að ganga um
gólf. Loks stanzaði hún beint fyrir
framan Albert.
— Hvernig stendur á því, að þú kem-
ur allt í einu fram sem .... riddari
Gabrielu?
— Af því að ég hef samúð með henni.
Og af því að hún á enga sök á öllu
þessu.
— Nei, auðvitað ekki. Ekki frá henn-
ar bæjardyrum séð. Nújæja, það gildir
svo sem einu. En ég aðvara þig, Albert.
Það lítur næstum út sem henni hafi
tekizt að hringla í höfðinu á þér. Á þér
líka ætti ég kannski að segja.
Albert varð kafrjóður í framan.
Hann kreppti hnefana.
— Þú hefur engan rétt til þess að
gerast dómari yfir henni, hrópaði hann.
Engan rétt yfirleitt. Þú.....Hefurðu
gleymt. ....
Án þess að ljúka setningunni, snéri
hann sér eldsnöggt við og fór út.
Þegar Minna gamla kom inn í her-
bergið nokkru síðar sat Bettina við
skrifborðið, fól andiltið í höndum sér
og grét ákaft. Minna flýtti sér til hennar.
— Kæra barn. Hvað hefur nú komið
fyrir?
Það leið löng stund þar til Bettina
gat komið upp nokkru orði.
— Ég hef tapað, Minna, kjökraði hún.
— Ég hef tapað baráttunni um börnin
mín. Nú er ekki annað fyrir mig að
gera en fara héðan.
(Sögunni lýkur í næstu 2 blöðum).
FÁLKINN 25