Fálkinn - 23.05.1962, Blaðsíða 28

Astleitui
Riddaraskapur í ástamálum er að
syngja sitt síðasta vers. Nú er það sjón-
varpið, sem allt er að eyðileggja í þess-
um efnum. Það var fulltrúi á einhverri
húsmæðrasamkundu, sem sagði eitthvað
á þessa leið. Henni var mikið niðri fyrir,
er hún líkti saman framkomu unga
fólksins á uppvaxtarárum hennar og
nú á dögum. Á þeim árum voru ungu
mennirnir óðir í stefnumót (leynileg)
með ungum stúlkum, fara með þeim í
gönguferðir, bjóða þeim út, já, það mátti
næstum segja að unga fólkið hugsaði
bara ekkert nema hvert um annað.
Þetta var gullöld — en nú er hún virti
fyrir sér æskuna nú á tímum, — hví-
lík bylting, sorglegar breytingar til hins
verra. Nú voru engir sem fóru á stefnu-
mót, jafnvel á yndislegum sumarkvöld-
um fer enginn lengur út að ,,sverma“.
Unga fólkið nennir bara alls ekki út!
Það situr inni og glápir á sjónvarp!
Hvílík niðurlæging!
Samkvæmt skoðunum blessaðs full-
trúans þá hafði þetta sjónvarpsbrölt í
för með sér ferlega breytingu á sam-
skiptum kynjanna, því að nú myndi
unga fólkið steinhætta að skjóta sig
hvert í öðru, þar af leiðandi myndi
ekki vera framar um ást að ræða. Þar
sem nú vantaði ástina, myndi hjóna-
bandið brátt úr sögunni, og að svo
komnu myndu engin börn framar fæð-
ast og þannig myndu þjóðirnar brátt
ganga til'þurrðar!
Sjáið nú bara til, lesendur góðir,
húsmæður hafa mikinn áhuga á því,
að unga fólkið gerist hrifið hvert af
öðru. Þetta er nú reyndar ekki alveg
eins slæmt og fyrrgreindur fulltrúi
vildi vera láta, og margir eru reyndar
á þeirri skoðun að sjónvarpið sé unga
fólkinu að ýmsu leyti hjálplegt í ásta-
málum. Þegar biðlarinn á sjónvarps-
skerminum hvíslar ástarorðum í eyra
28 FÁLKINN
elskunnar sinnar, þrýstir biðlarinn
heima í stofunni hönd sinnar elskuðu
til þess að gefa i skyn, að hann hugsi
hið sama.
Hér á landi er þetta ekki enn þá orð-
ið vandamál dagsins, en kvikmyndirn-
ar og þá einkum þrívíddarmyndirnar,
hafa undarlega mikil áhrif á sálir ung-
menna og líklega jafnmikil og sjón-
varpið, og það er allt að því jafn þægi-
legt að sitja í rökkvuðu kvikmynda-
húsi og vera í stofunni heima hjá sér.
Ennfremur má í þessu sambandi nefna
veitinga- og danshúsin, þar sem dægur-
lagasöngvarar kyrja þrungin ástarljóð.
Er þeir syngja um ástina og þrána,
horfir herrann við borðið eða á dans-
gólfinu ákaft í augu stúlkunnar, sem
hann þráir. Meira þarf ekki til,
Jafnvel þótt tækni nútímans hafi að
mestu útrýmt hinum forna riddaraskap
í þessu tilliti, þá gengur unga fólkið
Nútíma ástarsena í austrinu: Ég
syng um elskuna mína og
spara benzínið.
samt enn þá í heilagt hjónaband og upp-
fyllir jörðina eins og áður tíðkaðist.
En — að sjálfsögðu mun hinn aldni
herramaður, sem um aldamótin biðlaði
til sinnar heittelskuðu, nú fitja upp á
nefið, er hann sér ungt par þjóta af
stað í bifreið eða á skellinöðru. Honum
finnst nefnilega að valstakturinn sé
heppilegri fyrir hjörtun en mótorskell-
irnir. Hann minnist hinna gömlu tíma
með trega, er sú heittelskaða sat í sófa
og gaf óskir sínar til kynna með því
einu að veifa blævæng sínum. Ef hún
huldi andlitið með honum, þannig að
aðeins sást í augun, þessa feikna dýr-
mætu gimsteina, þá boðaði það gott.
Ef til vill var hún að leyna því hve
mikið hún roðnaði — eða hve lítið hún
roðnaði. — Auðvitað höguðu ekki allar
stúlkur sér eins í gamla daga, þær voru
jafn misjafnar að gæðum þá og nú. Ef
stúlkan færði blævænginn að vörum
sér, þá var ef til vill óhætt að þrýsta
kossi á rauðar varirnar, en léti hún
smella í blævængnum, þá var venju-
lega bezt að hypja sig.
Skyldi nokkurt par nú á dögum gera
sér grein fyrir öllu því, sem unga fólkið
sagði með blómum í gamla daga? Eitt
blóm er hallaðist eilítið til vinstri þýddi:
Þér eruð yndisleg! Til hægri: Ég elska
þig! Með einum blómvendi var hægt
að gera heilmikla ástarjátningu án þess
að segja eitt einasta orð. En þetta kost-
aði mikla þekkingu á þessu þögla en
yndislega tungumáli, sem enginn nú til
dags nennir að læra.
Ástleitni eða biðlun þekkist ei fyrr en
í lok 12. aldar, eða svo segja gáfumenn,
sem þykjast hafa lagt stund á þessi
fræði. Þeir halda því fram að skáldin
hafi fundið upp ástina. Og ef þú lesandi
góður, lítur í bók eftir enska skáldið