Fálkinn - 05.09.1962, Blaðsíða 6

Ðiéti Diaí MÞiui MMiai
œtá dlal
• Byrjift dagima með D IAL
• Endið daginn með DIAL
HeHdsölub. KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ
REYKJAVÍK

R
VIÐ PRENTUM
EFTIR ÓSKUM
HVERS OG EINS
ALLAR TEGUNDIR EYÐUBLAÐA
FYRIR KAUPMENN, KAUPFÉLÖG OG
IÐNREKENDUR.
EINNIG UMBUÐIR OG VÖRUMIÐA
I EINUM EÐA FLEIRI LITUM.
UMSLÖG OG PAPPÍR I URVALI.
VISITKORT OG ÞAKKARKORT I
PLASTÖSKJUM.
TALIÐ VIÐ OKKUR.
S í MI 1 9 4 4 5
INGÓLFSSTRÆTI 9
Blaðalygi.
Kæri Fálki! — Nýlega las
ég í einu vikublaðanna
(hvorki þó Fálkanum né Vik-
unni) frásögn af fyrsta lands-
leiknum milli Færeyja og ís-
lands. Frásögnin hafði þau
áhrif á mig, að ég varð fjúk-
andi reiður, svo reiður, að mig
langaði til þess að heimsækja
þá menn sem eiga sæti í lands-
liðsnefnd, og segja þeim held-
ur betur til syndanna (gott
ef ég hefði ekki gefið þeim
einn „gúmorinn", því að ég
er skapríkur með afbrigðum).
Það stóð nefnilega í þessari
frásögn, að enginn hefði tekið
á móti landsliði Færeyja, þeg-
ar það steig út úr flugvélinni.
En ekki nóg með það: Það
stóð líka í þessu „ágæta“
blaði, að engir þjóðsöngvar
hafi verið leiknir áður en
leikurinn hófst og ennfremur
(til þess að kóróna svínaríið)
að færeyski fáninn hafi ekki
verið dreginn að hún. Mér
fannst þetta aldeilis hróplegt
ranglæti og náði ekki í nefið
á mér fyrir bræði. Þarna er
íslendingum lifandi lýst, hugs-
aði ég með mér. Þá vantar
ekki smjaðrið og undirlægju-
háttinn, þegar stórþjóðir eiga
í hlut. Þá gera þeir sig að
fíflum með flottræfilshætti
og merkilegheitum. En þegar
frændur vorir og vinir, Færey-
ingar, sennilega eina þjóðin,
sem ber virðingu fyrir okkur
og lítur upp til okkar, er ann-
ars vegar — þá spörkum við
í lítilmagnann, móðgum hann
og svívirðum. — Þannig hugs-
aði ég í reiðikastinu og ég er
sannfærður um, að fleiri hafa
brugðið eins við og ég. Þótt
þjóðin sé spillt (og áreiðan-
lega mest af blöðunum) þá
hljóta að vera til heiðarlegar
undantekningar.
En Adam var ekki lengi í
Paradís! Nokkrum dögum
síðar er ég að lesa Moggann
og rekst þar á ofturlitla at-
hugasemd frá Knattspyrnu-
sambandi íslands, að mig
minnir (ég er alveg laus við
sportidjóti og því ekki vel
heima í þeim fræðum). Jú
þar er sagt á hógværan og
kurteislegan hátt, að frásögn
viðkomandi vikublaðs sé al-
röng. Það var tekið virðulega
á móti Færeyingum, þegar
þeir komu, þjóðsöngur þeirra
var leikinn og fáni þeirra
blakti við hún í golunni. Og
ekki nóg með það: Borgar-
stjóri hélt þeim veizlu og rík-
isstjórnin bauð þeim í ferða-
lag að mig minnir, og þeim
var sem sagt sýndur hinn
mesti og bezti sómi eins og
rétt var og sjálfsagt. — Eftir
lestur þessarar athugsamdar
fylltist ég aftur bræði og var
hálfu reiðari en fyrr. —
Hvílík hneisa að láta gabba
sig svona, ljúga sig fullan og
hleypa sér í uppnám!
Nú langar mig til að varpa
fram nokkrum spurningum:
Getur það gengið, að blöð
birti svona alrangar frásagnir,
hreinræktaða lygi? Halda
blöð að þeim verði trúað eftir
að lesendur verða varir við
svona lagað?
Með beztu kveðju,
R. B.
Svar:
..Alls staðar í lieiminum eru til
ó'OþnduÖ blöö, sem blása upp
fréttir, sem hafa viö lítil eöa
engin rök aö styöjast. DæmiÖ
sem R. B. nefnir er raunar me.Ö
versta móti og auövitaö getur
blaöamennska af þessu tagi alls
ekki gengiö. R. B. segir í reiöi-
pistli sínum: „Halda blöö, aö
þeim veröi trúaö, eftir aö les-
endur veröa varir viö svona
lagaö?“
Þarna liggur einmitt hundur-
inn grafinn. Ef lesendur keyptu
ekki blöð, sem leggja stund á
óvandaöan fréttaflutning, þá
væru þessi sömu blöö þar rneö
úr sögunni. En því miöur seljast
þessi sorpblöö, og þaö meira aö
segja mjög vel, sum aö minnsta
kosti.
Aumingjaskapur.
Kæri Fálki! — Ég var að
enda við að lesa Pósthólfið
og þar var heljarlangt og
mærðarfullt bréf frá „Reyk-
ingamanni“. Hann kann svo
sem að koma fyrir sig orði,
það vantar ekki, en ekki er
hetjuskapnum fyrir að fara,
það verð ég að segja. Snemma
í bréfinu segist hann reykja,
eingöngu af því að sér finn-
ist það gott! Ég vil taka það
fram, að ég reyki ekki, en ég
hef bragðað sígarettur og þær
eru hræðilega vondar. Fyrst
hélt ég, að ég væri eitthvað
skrýtin að hafa ekki smekk
fyrir „fínheitin“. En ég hef
orðið þess vör, að allir sem
8
FALKINN