Fálkinn - 29.09.1964, Blaðsíða 18

VETRARSTRÍÐS-
SÉRFRÆDiNGURINN
FÉKK KULDABÚLGU
eitthvað annað. Ég var staddur á Isle of Dogs — Hundaey — sem er skugga-
legt hafnarhverfi við Thamesá, í austurhluta borgarinnar. Þar voru flest hús
í rústum og íbúarnir fáir, nema kettir og rottur.
Konan mín, Áslaug, fékk sér vinnu sem bílstjóri hjá flughernum skammt
í burtu, og gekk henni ágætlega að keyra vörubíl og alls konar fólksbíla bæði
í borginni og utan hennar, þótt hún hefði aldrei komið í borg stærri en Reykja-
vík áður. Ef það kom fyrir, að hún lenti í nokkrum erfiðleikum við lögregluna,
eins og til dæmis, með því að keyra í vitlausa átt í einstefnugötu, þá fór hún
að tala íslenzku, og komst undan með því móti. Það gerðist margt ævintýralegt
hjá henni, en ekki vil ég stela úr hennar sögu.
Við vorum með átta risastórar fallbyssur þar á eyjunni, og eitt kvöld kom
f’ugvél fljúgandi, en sýndi ekki ljósmerki. til þess að maður vissi, að hér væri
ekki um óvin að ræða. Ég var þá á vakt og lét ég hleypa hressilega úr öllum
risabyssunum, og var hávaðinn eins og heimurinn væri að hrynja. Þá kom
f am mikil ljósadýrð frá vélinni, um leið og flugmaðurinn kveikti öll ljós-

merkin, sem til voru, því þetta var ame-
rísk orrustuflugvél. Þó var hún sennilega
ekki í meiri hættu en íbúar borgarinnar,
þegar kúluflísarnar fóru að detta niður
úr himninum. Nokkrum dögum seinna
fékk ég skipun um að flytja þaðan. Ég átti
að vera í aðalbækistöðvum hersins í Suður
Englandi og var að auki gerður að höfuðs-
manni með aukapeningum — því það er
regla í hernum, að foringjar þeir, er sitja
í skrifstofum langt frá vígvöllunum, fái
uppbótarpeninga fram yfir þá, sem eru
aðeins að berjast.
Aðalbækistöðvarnar voru staðsettar í
Wilton House, frægt aðalssetur nálægt
Salisbury. Húsið var heimili jarlsins af
Pembroke og Montgomery, sem bjó þar
í einni álmu, ásamt konu sinni, greifa-
frúnni, og sex hundum. Herbergi hússins
voru skreytt dýrum málverkum og lista-
verkum. í skrifstofu minni, sem var aðal-
samkomusalurinn og 20 metrar að lengd,
voru málverkin eftir Van Dyck virt á
30 milljónir króna.
Hér var ég þau ár, sem eftir voru af
stríðinu, og var hlutverk okkar seinna að
undirbúa brottfararstaðina fyrir innrás
Frakklands, og sjá um öryggi innrásar-
hersins.
En margt var eftir að gerast, áður en
þetta varð.
Árið 1942 var flóðið farið að bresta.
Þann 23. október byrjaði orrustan við EI
Alamein í Egyptalandi, og skriðdrekaher-
deildum Rommels var tvístrað. Snemma í
1943 gafst þýzki herinn í Stalingrad upp
eftir langt umsát, og í maí gáfust Þjóð-
verjarnir einnig upp og ítalarnir í Norður-
Afríku. Þann 10. júlí gerðu bandamenn
innrás á Sikiley, og nákvæmlega fjórum
árum eftir að Bretarnir fóru í stríð, þann
3. september stigu þeir á meginlandið
aftur í Ítalíu, og ítalska stjórnin gafst
upp. Þjóðverjarnir héldu áfram að berj-
ast, en vorið 1944 fóru Rússarnir stórlega
fram á vígvöllunum fyrir austan. Um leið
heimtuðu þeir, að innrás í Frakkland yrði
sem allra fyrst.
Á þessu tímabili átti konan mín enn þá
heima í húsi, sem við leigðum í Lundún-
um, fyrir sunnan ána, en mér tókst venju-
lega að komast heim um helgar. Ég reyndi
að fá húsnæði þar sem ég var í Wilton,
en það gekk ekki, því þetta var aðeins
smáþorp og fullt af hermönnum.
í maí 1944 fæddist dóttir mín í Lundún-
um og ég fékk að sjá hana nokkrum sinn-
um. Þá allt í einu var bannað öllum, bæði
hermönnum og óbreyttum borgurum, að
flytja inn eða út á svæðinu þar sem ég
var staddur. Eitthvað var á seyði.
Sunnudagsmorguninn 6. júní, vaknaði ég
snemma við byssudrunur eins og jarð-
skjálfta langs í burtu. Þá komu flugvélarn-
ar. Veðrið var bjart, en þegar ég leit út
um gluggann, var himininn allt í einu
orðinn svartur. Og hver flugvél var með
sínar svifflugur í togi. Þær flugu í suður
|
Innrásin var hafin, þúsundum saman
streymdu menn og hergögn á land á Frakk-
landsströndum, úti fyrir lágu herskipin og
skutu án afláts á bækistöðvar óvinanna í
landi.
> mmmm.