Fálkinn - 29.09.1964, Blaðsíða 38

I líMiUFLUG - ÁÆTHTXARFHJG
S.J ÍJ KltAFLl' G
HELLI SSANDUR TIL LEIGUFLUGS HÖFUM
PATREKSFJÖRÐUR VIÐ ÞESSAR FLUGVÉLAR:
PINGEYRI BEECHCRAFT BONANZA
FLATEYRI (6 farþega)
REYKJANES
GJÖGUR DE HAVILAND DOVE
(9 farþega)
HÓLMAVÍK REYKHÓLAR TWIN PIONEER (16 farþega)
STYKKI SHÓLMUR CESSNA 180
VOPNAFJÖRÐUR (3 farþega)
Leitið frekari upplýsinga á afgreiðslu
Flngþjónusta Rjörns Palssanar
a RcjkjaTÍkurflugvelll
Sími 21611 — 21612
Geisha
Framh. af bls. 15.
framleitt er í litlum bollum,
sem hvað stærð og útlit minna
á eggjabikara, er á bragðið
eins og gott sherry, en er lítið
áfengara en venjuleg saft.
Geishurnar eru mjög skraut-
legar í kimonóunum sínum með
mikilfenglegu hárgreiðsluna,
þegar þær ganga inn með kné-
beygjum. En þær eru ekki all-
ar eins ungar og fallegar og í
óskadraumum vesturlandabú-
ans, — Chiyoha tilheyrir
undantekningunum. Og marg-
ar kvennanna eru að verða of
rosknar.
Flestar þeirra kunna ekki
ensku og það gerir óneitanlega
erfiðara fyrir með allar sam-
ræður og skoðanaskipti. Herra
Vestur hefur því sáralitla
möguleika á að njóta hinnar
margfrægu samtalslistar, sem
er einkenni góðrar geishu.
Þá getur hann heldur ekki,
eins og Japanarnir, létt á
hjarta sínu og kvartað yfir hin-
um slæmu tímum eða konunni
sinni, sem ekki skilur hann.
Hún hlær uppörvandi við hon-
um, kveikir í sígarettunni hans,
fyllir sakebollann hans jafn-
óðum og hann tæmist og er
full samúðar og umhyggju. En
— það er hún, sem ekki skilur
hann, og öll hin fínni áhrif
samkvæmisins fara fyrir ofan
garð og neðan hjá vesturlanda-
búanum.
Hann nýtur skár dansins og
söngsins. Mönnum getur fund-
izt hann vera fallegur, eggj-
andi, rómantískur, eða kannski
langdreginn, það fer eftir
ýmsu. En þó hlýtur tungumála-
vankunnáttan að vera mikill
þrándur í götu. Sennilega álíka
og þegar einhver Japani hlýðir
á Norðurlandabúa syngja dæg-
urlög.
Mikill hluti geishuveizlanna
er alls kyns leikir, sumir minna
á bernskuleiki vesturlandabúa.
En margir eru einnig einkenn-
andi þjóðlegir: Púðaleikurinn,
þegar gesturinn og geishan
setjast á sama púðann og snúa
bökum saman og reyna að ýta
hvort öðru út á gólfið.
Eða leikurinn að láta eplið
halda jafnvægi, sem er mjög
vinsæll meðal herranna, og sér-
staklega áður fyrr. Hann fer
þannig fram, að geishan leggst
á bakið og er með blaðsnepil
í munninum. Gesturinn lagðist
síðan ofan á hana, og á hnakka
hans var sett skál með epli.
Svo átti hann að ná blaðinu
án þess að skálin dytti eða
eplið rynni úr henni á gólfið.
En fyrir kom, að herrarnir
settu sínar eigin leikreglur,
eins og fram kemur af ný-
útkomnum endurminningum
geishu nokkurrar.
— Fer maðurinn alltaf ofan
af mér aftur, þegar hann hef-
ur misst eplið? spyr maiko
mamma-san síná.
— Litla barn, svarar hin
lífsreynda kona. — Þú veizt
ekki enn þá, hvílíkt villidýr
getur leynzt í einum karl-
manni. En þú verður bara að
bera hann með þolinmæði, unz
hann þreytist.
Svo er tíminn einnig drep-
inn með öðrum hætti, og ekki
eins virðulegum, eins og til
dæmis við að blaða í gegnum
svokallaðar brúðarbækur, en
það eru bækur, sem japanskar
mæður gáfu gjafvaxta dætrum
sínum hér áður fyrr. Það eru
bækur skreyttar með fjölda
tréskurðarteikninga, sem koma
„Myndabók ástarinnar“ til að
líkjast ævintýrabókum um bý-
flugur og blóm.
En í síðasta lagi um mið-
nætti lýkur þessu öllu. Þá safn-
ar mamma-san saman dóti sínu
og geishurnar fara út með
djúpum knébeygjum og ganga
heim í hin þröngu herbergi te-
húsanna með fylgdarmanni.
Þá er kominn tími fyrir Chi-
yoha og stöllur hennar að þvo
af sér farðann, hengja upp
stássfötin og fara dauðþreyttar
í rúmið. Klukkan tíu næsta
morgun byrjar skólinn að nýju.
Japaninn, sem þekkir öll
kvæðin, er vandlátur á sami-
sen-leikinn og skilur táknmál
dansins eins og letur á opinni
bók, nýtur skemmtananna
vitanlega á allt annan hátt en
vesturlandabúinn.
Það er mörg hundruð ára
gömul hefð, að japanskir karl-
menn heimsæki tehúsin og
geishurnar gegna enn í dag
miklu hlutverki í japönsku
samkvæmislífi og umgengnis-
venjum. En það eru ekki al-
múgamennirnir, sem heim-
sækja geishuhverfin. Það er
munaður, sem aðeins hinir
efnaðri geta veitt sér.
Borgun fyrir geishu heitir
hanadai á japönsku og þýðir
„borgun fyrir blóm“. En geish-
urnar eru dýr blóm. Góð geisha
kostar um 2500 krónur um
kvöldið og það er hefð að panta
aldrei minna en tvær. Stórar
geishuveizlur geta kostað
hundruð þúsunda íslenzkra
króna og talið er að japanskir
karlmenn eyði árlega sem svar-
ar 36 milljörðum íslenzkra
króna í þessar „blómaveizlur.**
Mikill hluti þessarar risa
upphæðar skiptist á risnu
stórra fyrirtækja. Og slíkar
upphæðir eru skattfrjálsar.
Engir stórir viðskiptasamning-
ar eru gerðir milli japanskra
CONSUL CORTIXA
bílaleiga
magntísar
skípliolti 21
síniar: 21100-21185
Haukur (jutmH<(AMn
HEIMASÍMI 21037

38
FALKINN