Fálkinn - 29.09.1964, Blaðsíða 21

Kýrnar á Þórustöðum komast ekki all-
ar fyrir á einni mynd en þessar fjórar
eru verðugir fulltrúar þeirra, talið frá
vinstri til hægri: Króna, Auðhumla,
Hrefna og Bauga. f baksýn er stórbýl-
ið, íbúðarhúsið fyrir miðju og garður*
inn til vinstri, bak við íbúðarhúsið gnæf-
ir súrheysturninn í 16 metra hæð og
þar fyrir aftan sést í fjós, hlöðu og
svínahús.
svínahús. Danski fjósameistarinn hefur
málað tölustafi á lend kúnna meðan
hann er að læra hin íslenzku nöfn
þeirra.
Ingólfur Guðmundsson, nýi Þórustaða-
bóndinn, gaf sér ekki tóm til að líta
upp þótt ljósmyudarinn smellti af.
höfðu þau tryggt sér góða afkomu og
auk þess komið sér upp fallegu og
vönduðu einbýlishúsi í Firðinum. Því
bentu allar líkur til þess að þar mundu
þau una ævi sinnar daga og á ytra
borði mundi ekki fleira gerast mark-
vert í þeirra lífi. Rás viðburðanna virt-
ist ráðin, allt í lukkunnar velstandi.
Og fáum kom til hugar að nokkur
„röskun“ yi-ði á högum þeirra. Enda
voru þau bæði kaupstaðarbörn og virt-
ust þarna eiga bezt heima.
En auðvelt er að ala á stórum draum-
um jafnt í matvöruverzlunum sem við
brimsorfnar strendur ellegar himin-
gnæfandi hnúka. Og húsmæðurnar I
Firðinum sem sóttu sitt daglega brauð
til Ingólfs í kaupfélagið mun vart hafa
grunað að þessi viðmótsþýði afgreiðslu-
maður í hvíta sloppnum hafi undir niðri
átt sér stóran draum óskyldan niður-
soðnuhi várningi og afgreiðslu á matar-
lími.
— Sumir ganga með þingmann í mag-
anum, aðrir bónda, sagði Björg hús-
freyja við okkur í stofunni á Þórustöð-
um á dögunum þegar við heimsóttum
þau hjónin í hin nýju heimkynni.
Það kemur í ljós að Ingólf hefur
árum saman dreymt um að gerast bóndi
í sveit og segja skilið við kaupstaðar-
lífið fyrir fullt og allt.
Á Þórustöðum er búskapurinn rekinn
í stórum stíl. Áherzlan er lögð öll á
svínarækt og mjólkurframleiðslu. Sauð-
fé er ekkert. Jörðin liggur ekki vel til
sauðfjárræktar en þess betur er hún
fallin til kúahalds. Þar eru í fjósi um
50 nautgripir og er þá allt talið, kýr
og kálfar, naut og kvígur. Fjósið er á
borð við nýtísku félagsheimili, svo stórt
er það og þrifalegt, enda fjósameistar-
inn danskur og kálfarnir bera nöfn
þeirra stúlkna á Jótlandi sem honum
voru kærust. Hins vegar verða mjólk-
urkýrnar, 34 að tölu, að láta sér nægja
númer sem er málað á lendina. Nautið,
sem ríkir yfir þesari hjörð og sér kún-
um fyrir þeirra þörfum, heitir Bjartur,
kallaður Palli og er hreint ekkert smá-