Fálkinn - 29.09.1964, Blaðsíða 28

Hringið f dag - á morgun
getur þaö verið of seint.
Það er eitt,
sem eldur fær ekki grandað:
Trygging frá „Almennum”.
Simínn er 17700
M=»
Ast í Feneyjum
Framh. af bls. 26.
inn sagði hún af nýheimtu
sjálfstrausti sínu:
— Ekki hafði ég vænzt þess
að þú létir sjá þig.
Hann ræsti vélina og í fyrsta
sinn fórst honum það óhöndug-
lega. Hann gaf of mikið benzín
og tók cf krappa beygju svo
hún hallaðist upp að honum.
— Hvernig gekk? spurði
hún til að rjúfa þögnina.
— Við söknuðum þín, sagði
hann og yppti öxlum . . . það
gekk allt á afturlöppunum ...
allt fór úrskeiðis ...
— Alvarlegt?
Hann hristi höfuðið.
— Nei, ekki alvarlegt. En
leiðinlegt.
Hún gat vel ímyndað sér
óþolinmæði hans á þeirri
stundu. Honum var alltaf eink-
ar hugleikið að allt gengi
snurðulaust.
— Hefurðu haft það gott?
spurði hann loks.
— í Ítalíu? Indælt.
— Ég fékk kortið þitt frá
Feneyjum,
Hún varp öndinni. — Ó, 'Fen-
eyjar! Ég var þar með arkitekt
og hann sýndi mér borgina í
nýju skærara ljósi. Það var
undursamlegt.
Karl stirðnaði við stýrið.
Hann gaut til hennar augunum.
— Langar þig þangað aftur?
Til Ítalíu, á ég við?
— Æi, já.
Hann hægði ferðina og loks
nam hann staðar úti á vegar-
brún.
Hún leit undrandi á hann.
Ekkert hafði farið eins og
hana hafði grunað. Karl var
sjálfur breyttur, eins og hon-
um lægi eitthvað á hjarta. Svip-
ur hans var eins ákveðinn og
ætíð, hann var eins og hann
átti að sér en samt sem áður
varð hún hissa á þessu hliðar-
spori.
Hann lagði höndina á stól-
bakið og kom við öxlina á
henni og andartak minntist
hún annars manns og góndól-
anna í Feneyjum.
En Karl sagði eitthvað og
horfði á hana.
— Við gætum farið þangað
saman .. . næsta ár.
Hún reyndi að líta undan en
gat það ekki vegna sjálfs-
trausts hans. Hún hélt hún
skildi hvað hann átti við og
varð allt í einu slegin ótta, hún
þorði ekki að láta hann leysa
frá skjóðunni því þá yrði hún
nauðbeygð til að svara.
— Karl...
Hann brosti sínu fallega
brosi.
— Skilurðu ekki Linda? Ég
er að biðja þín. Við eigum vel
saman. Það hefur mikið upp-
lýzt fyrir mér meðan þú varst
í burtu ...
En hún hlustaði ekki. Hún
gaf sig minningunni á vald. ..
minntist þessara orða: Þú mátt
ekki láta það skyggja á sumar-
fríið þitt... Og augu hennar
flóðu í tárum.
í vasa sínum kreppti hún
lófann um kort með heimilis-
fangi.
Hún gægðist upp og leit á
Karl og sá að hökusvipurinn
ULPAN
4
'i

ALMENNAR
TRYGGINGAR"
PÖSTHÚSSTBÆTI 9
SfMI 17700
fæst í tielztu
fataverzlunum landsins
VÍR
28 FÁLKINN