Fálkinn - 15.02.1965, Blaðsíða 16

DRAUM-
ARNIR
RÆTAST
mun hann hafa heitið. Hann
var kvæntur ungri konu og ég
var ráðin til að sauma á hana.
Og svo var það Tillbárg, fyrr-
verandi héraðshöfðingi þeirra
í Smálöndum. Hann var að
vísu ekki greifi, en mun þó
hafa verið af aðalsættum. Það
var að minnsta kosti einstakur
heiðursmaður, og kynntist ég
honum vel.
— Hann bjó að sjálfsögðu
við Strandvágen, eins og allir
þessir helztu. Mér var sagt að
hann hefði haft til umráða
þrjátíu og fimm herbergi tveim
árum áður en ég kom til Stokk-
hólms, og þá hefðu þau hjónin
haft átta þjónustustúlkur — en
nú var hann eitthvað farinn að
draga saman seglin; hafði ekki
undir nema átta herbergi, sum
þeirra raunar mjög stórir salir,
og þjónustustúlkurnar voru
ekki nema fjórar. En þó að
mikið væri haft umleikis, átti
þessi aldni héraðshöfðingi lít-
illi hjúskaparsælu að fagna;
það var svipaður harmleikur og
maður les um í sögum, sem
þarna var raunveruleiki. Hann
hafði fellt ást til ungrar syst-
urdóttur sinnar, sjálfur á full-
orðinsaldri, og hún að öllum
líkindum endurgoldið honum
ástina fyrst í stað, því að þau
fóru til Sviss og létu gefa sig
þar saman í hjónaband, þar eð
skyldleiki þeirra var of náinn
til þess að nokkur klerkur
sænskur mætti leggja yfir þau
blessun sína. Aldursmunurinn
var mikill, þau eignuðust þrjú
börn og smámsaman tók að
bera á nokkurri geðveilu hjá
konunni. Þegar ég kom þar á
heimilið til sauma, var gamli
maðurinn mjög einmana orð-
: :