Fálkinn - 15.02.1965, Blaðsíða 10

DANSAÐ
Á
KEA
SMÁSAGA
EFTIR
MÖGNU
LÚÐVÍKSDÓTTUR
Ég lá afturábak í hákojunni
og reyndi að dunda við að
lakka á mér neglurnar. Skip-
ið tók djúpar og jafnar dýfur
og grænn sjórinn þaut gjáifr-
andi framhjá kýrauganu.
Ég hugsaði um allt milli
himins og jarðar til að reyna
að gleyma hversu óglatt mér
var, og því, að nú var ég enn
búin að víkka pilsið mitt um
nokkra sentimetra í mittið. Ég
gat ekki lengur legið á mag-
anum í rúminu, litla kúlan, sem
stækkaði dag frá degi, sá fyr-
ir því.
Og hvað ætli Gunnar segi,
þegar hann sér mig svona,
hugsaði ég. Hann yrði eflaust
hissa, ég var ekki svo vitlaus
að halda að hann yrði ánægður,
karlmenn eru nú alltaf eins,
einkum þegar þeir eru bara
17 ára, en ég var viss um að
hann vildi giftast mér.
Hann hafði jú setið um að
fylgja mér heim úr vinnunni
á kvöldin, farið með mér í
bíó og á dansleik þennan eftir-
minnilega tíma, sem ég var á
Akureyri. Hann hafði kvatt
mig með söknuði og sagt, að
hann myndi aldrei gleyma mér.
Þá vissi ég ekki hvernig málin
stóðu. 41
10
FALKINN