Fálkinn - 04.10.1965, Síða 36

• Soraya
Framli. af bls 31.
látið henda sig. Þar við bætist
svo að hvorki Soraya né Farah
mundu fallazt á að eiga mann
með annarri.
Þegar sjainn var búinn að
átta sig á því að hann gat ekki
losað sig við Farah, ef hann átti
ekki að eiga á hættu að setja
af stað uppreisn í landinu, fór
hann hvað eftir annað leynilega
á fund Sorayu til þess að reyna
að finna einhverja lausn á mál-
inu, því að sannleikurinn er sá
að hann elskar Sorayu alveg
eins heitt og hún elskar hann.
Ef það væri framkvæman-
legt mundi sjainn vera viljug-
ur til að skilja við Farah, vísa
henni úr íran, halda syni sín-
um eftir og ganga að eiga
Sorayu aftur, en hann og aðrir
telja að slík ráðstöfun jafn-
gildi sjálfsmorði.
Sjainn varð önugur og upp-
stökkur, og aumingja Farah
leið alsaklaus hinar verstu sál-
arkvalir af því að hún fann
að þegar hún lá í faðmi hans
var það Soraya sem hann faðm-
aði en ekki hún. Hún hefur
aldrei tekið sæti Sorayu í hjarta
hans. Hún veit það alltof vel
að hún er ekki til annars ætluð
en að gefa þjóðinni nýjan sja.
Annað er hún ekki.
Farah varð óglöð og lét á sjá.
Hún hirti lítið um útlit sitt og
rak sjáinn til að leita ununar
annars staðar. Soraya varð
einnig að leita einhvers staðar
afþreyingar. Hún ferðaðist
stöðugt og skemmti sér með
ýmsum mönnum en festi hvergi
yndi, vonandi sí og æ að eitt-
hvað gerðist sem leiddi hana
til baka á páfuglshásætið. Vinir
hennar hafa meira að segja sagt
mér, að hún hafi beðið þess
að Farah dæi af barnsförum
þegar hún eignaðist síðara
barnið, því að hún vissi að ef
sjainn yrði laus mundi hann
óðara taka hana til sín aftur.
En Farah lifir, og þegar hún
uppgötvaði að sjainn átti vin-
gott við aðra konu fór hún að
sinna betur útliti sínu til að
vinna ást hans á ný.
Sjö löng ár eru liðin, og enn
hefur Soraya ekki gefið upp
vonina. Vinir hennar segja mér
að enn lifi hún í voninni um
að einn góðan veðurdag setjist
hún á ný á páfuglshásætið.
Slíkar vonir hafa oft þeir kon-
ungbornir menn sem lifa í út-
legð.
Kvikmynd hennar „Þrjú and-
lit konunnar“ tókst ekki vel
og vakti ekki þá athygli sem
sumir gerðu sér vonir um.
Áhuginn á Sorayu var farinn
■að fölskvast. Fyrir sjö árum
fyrir fimmi árum eða jafnvel
þrem var hún á hvers manns
vörum — kona sem hafði verið
fleygt út af heimili sínu af þvi
að hún gat ekki eignazt barn.
Hún fleygði sér út í hringiðu
samkvæmis og næturlífs og
yfirborðskenndra skemmtana,
en í huga hennar bjó hverja
stund hin duldi harmur —
þráin eftir manninum sem hún
unni. • *-
Þrátt fyrir hálfgerð mistök
hennar er hún fyrst kom fram
á hvíta tjaldinu tekur hún hlut-
verk sitt sem leikkona alvar-
lega. Hún er í sumar á leik-
skóla í París. Kennari hennar
er hinn 64 ára gamli René
Simon sem á heiðurinn af að
hafa mótað flesta hina beztu
leikara Frakklands. Soraya fær
bæði einkakennslu og tekur
þátt í hópnámi.
Fyrsta ráðið sem René Simon
gaf henni var að taka ofan
svörtu gleraugun. Leikkona
þarf að láta sjá augu sín, segir
hann.
Hefur Sorya loksins gefið
upp vonina?
Flestir vina hennar í París
trúa því illa.
— Hún missir aldrei vonina,
sagði einn vinur hennar. Hún
heldur dauðahaldi í vonina úm
að komast heim. Hún giftir sig
ekki aftur því að þá hefur hún
um leið eyðilagt alla möguleika
sjálf. Meðan hún er ógift veit
hún að ef eitthvað kemur fyrir
Farah drottningu eða sjainn
gefst færi á að skilja við hana
án alvarlegra afleiðinga þá
veit hún hvað bíður hennar.
Hún lifir og hrærist aðeins
fyrir eitt: að síminn hringi og
sjainn segi henni að flýta sér
sem mest að taka fyrstu flug-
ferðina austur til Teheran.
Sá dagur kemur kannski
aldrei, en Soraya lifir í von-
inni.
• Aíka
Framh. af bls. 35.
dofnað. Aika renndi niður bilrúð-
unni og dró djúpt að sér raka
sjávarloftið. „Ó, ég geðjast vel
sjórinn," sagði hún og andvarp-
aði. Chiang fann sjávargoiuna
leika um andlit sér. Hún bar
með sér sterkan þef af þara-
gróðri, sem blandaðist ilmvatni
Aiku. Það var síður en svo ógeð-
fellt; skyndilega varð hann grip-
inn sterkri löngun til að stöðva
bílinn, en hann bægði henni
ákveðinn frá sér og ók áfram.
Þokunni virtist vera að létta á
flóanum; á ströndinni handan
við hana blikuðu þúsundir ljósa.
„Sjáðu, hve fallegt," sagði Aika.
„Seaside. Þú komið til Seaside?"
„Já, mörgum sinnum," sagði
Chiang. Eins og af eðlisávísun
renndi hann bílnum inn á lítið
bílastæði, umkringt klettum, og
drap á vélinni. Hann háði von-
lausa innri baráttu og útsýnið og
hljómlistin í útvarpinu urðu til
þess að gera ósigur hans full-
kominn. Aika sat i horni sínu.
Husqvarna
LEfTlR HEIMILISSrUKFIIM
STRAUJÁRN
GIJIMIMAR ÁSGEIRSSOIM HF.
Suðurlandsbrauí 16 — Sítni 35200
36 FÁLKINN