Fálkinn - 25.10.1965, Síða 14

FÁLKINN RÆÐIR VIÐ
JÓHANNES Á GRÍMSSTÖÐUM,
VIÐ MÝVATN, UM ÖRÆFA-
FERÐiR LISTSKÖPUN,
FUGLASKOÐUN, KISILGÚR, OG
MARGT FLEIRA ATHYGLISVERT.
ViðtaE og Ijósmyndir:
RAGNAR LÁR.
ViS sitjum í stofunni að Grímsstö'ðum við Mý-
vatn, það er að segja í húsinu hans Jóhannesar
Sigfinnssonar, en það er margbýlt á Grímsstöðum,
eins og víðar í þessari sveit. Og Jóhannes situr
sjálfur gegnt okkur og hefur við okkur tal. Hann
er meðalmaður á hæð, þrekvaxinn og hárið grá-
sprengt. Augun hýrleg og framkoman fumlaus,
enda er Jóhannes þekktur fyrir fugla og skordýra-
rannsóknir sínar, en þær vísindagreinar krefjast að
sjálfsögðu mikillar þolinmæði og skapstillingar.
Auk þess er Jóhannes mikill ferðagarpur og svo
er hann listamaður ofan í kaupið.
— Einhvern tíma varst þú við teikninám, Jó-
hannes?
— Já, ég var einn vetur við teikninám hjá
Ríkharði myndhöggvara. Það var veturinn 1923
til 1924. Þetta var kvöldskóli og teikning kennd
eingöngu. Reyndar hafði ég áður fengizt við að
mála og teikna, en man ekki svo langt að ég viti
hvenær ég byrjaði á því, en það mun hafa verið
áður en ég fór að draga til stafs. Þá var ég að
teikna eitt og annað sem mér þótti athyglisvert.
— Þá hefurðu teiknað meira en málað?
— Ja, ég gerði það þá, enda hafði ég enga liti
í fyrstunni. en síðari árin hef ég gert meira að
því að mála..
— Hvernig gekk þér að ná í verkfæri tii iðjunn-
ar?
— Það var ekki svo erfitt, en fyrstu verkfærin
voru bara blýantar, og það var ekki fyrr en ég
kom til Ríkharðs að ég fór að nota penna til að
teikna með. En svo kynntist ég Brynjólfi heitnum
Þórðarsyni málara og þá fór ég fyrst að nota liti
fyrir alvöru, mest olíuliti, og fékk leiðbeiningar
hjá honum. Einnig málaði ég nokkuð með vatns-
litum. en mun minna.
Stundum mála ég smáskissur með vatnslitum og
útfæri þær síðan í olíu. Á ferðalögum hef ég með
mér smábækur sem ég mála í, eða teikna bau
mótív sem vekja athygli mína.
— Þú ferðast mikið um óbyggðirnar?
— Fyrsta óbyggðaferðin sem ég fór, fyrir utan
venjulegar fjárleitir, var Öskjuferðin árið 1922 í
desember. Gosið hófst 17. nóvember og Guðmund-
ur heitinn Bárðarson var settur til þess af ríkis-
stjórninni, að athuga hvar gosið væri, og hve
mikið. Hann setti sig í samband við okkur Þórólf
heitinn í Baldursheimi, og fékk okkur til að fara
suður í Öskju. Þangað fórum við gangandi og bár-
um með okkur tjald og prímus. Við höfðum enga
hvílupoka meðferðis, vildum frekar bera með okk-
ur olíu á prímusinn en hvílupokana, eða mikið
af skjólfötum. Við dvöldum tvo daga i Öskju, en
ferðin tók okkur fimm daga í allt.
— Hvaða leið fóruð þið?
— Við fórum frá Baldursheimi. og þaðan beina
stefnu milli Sellandafjalls og Bláfjalls á norðvestur-
hornið á Dyngjufjöllum. Við fórum yfir fjöllin til
að stytta okkur leið, en þegar upp var komið,
undruðumst við hve fjöilin voru breið, en það
tók okkur hálfan annan tíma að ganga frá brún-
inni þar sem við komum upp, þar til við komum
fram á brúnina á Öskju. Það er margt að sjá og
skoða þarna á norðurfjöllunum, en það fer að
sjálfsögðu framhjá flestum. Þarna má meðal ann-
ars sjá útkulnuð , jarðhitasvæði. sem brennisteinn
og leir sanna að hafi verið þarna.
— Var mikið gos í Öskju í þetta sinn?
— Nei, ekki hefur það verið. Eldstöðvarnar voru
alveg hinum megin í Öskju, við Suðurskörðin og
norður eftir miðjum dalbotninum. Gígar voru á
þrem stöðum, ! beinni röð norður og suður. Annars
er eldsprungustefnan í Öskju nánast hringlaga, en
þó er þetta allt á hreyfingu.
14 FÁLKINN