Draupnir - 01.05.1908, Page 160

DRAUPNIR.
996
Þetla er kjarninn úr dómnum. Kristján og
Ormur samþyktu dóminn.
Síðan sagði Daði þá úr sinni ábyrgð, en
Kristján tók við þeim, svo fóru menn að búa
sig til suðurferðar. Menn Daða tóku til sín
það íémætasta af eigum og bezlu muni þeirra
í'eðga, og kölluðu það herfang sitt, svo voru
Hka hinir góðu liestar þeirra teknir af þeim,
en þeimfengnir seinir og lélegir klárar og reið-
týgin voru að því skapi. Biskup mælti er
liann kom út og leit á:
»Nú h'eíir Helga haft sannara fyrir sér
en ég, er hún taldi mig af för þessari«.
Þeir tóku sér náttstað í Reykholti. Þar
sá Ari liest sinn afsíðis, stökk liann l'rá þeim
er vöktuðu liann, og á bak hestinum og
hýddi fæti í liann um leið, en hann komst
ekkert af því hann var í hafti. »Svona hefir
þá djöfuls þrjóturinn svikið mig!« mælti Þor-
steinn er hann sá það.
^Þetta gerði eg til sýnis«, mælti Ari, er
hann liljóp á móti þeim sem komnir voru að
elta hann. »En ekki af því mig langaði til
að skiljast þannig við föður minn og bróður«.
Það er og all trúlegt, því ekki þurfti svo
langan tíma til að snara hnappeldunni af
klárnum, fyrir jafn snarráðann og frækinn
inann, sem Ari lögmaður var.