Draupnir - 01.05.1908, Blaðsíða 175

DKAUPKIK
1011
múndsson gekk á millum þeirra feðga und-
ir ýmiskonar yfirskini, til þess ef hann gætí
þénað þeim i einhverju sinávægilegu, fyrsl
annað var ekki hægt.
Hann gekk á fund Ara er hann var að
biðjast fyrir með söng og lestri og var hinn
glaðasti. Jón Ólafsson systursonur Daða álli
að gæta hans, sá var vinur Þorsteins og hér-
aðsbúi, svo hann veitti honum greiðlega inn-
göngu.
»Gef mér til, Þorsteinn«, mælti Ari i
frjálsum og blíðum róm, er hann kom auga
á hann.
»Já-já, af öllu hjarta!« svaraði liann
klökkur.
»Farðu þá fyrir mig á fund, húsfrú Ingi-
bjargar kvinnu Marteins biskups og bið hana
frá mér um að lála mig fá lireina skyrtu, eg
vil vera lrreinn yzt og innst áður ég legg
upp í íérð þá sem fyrir mér liggur«.
Þorsteinn gekk og kom aftur að vörmu
spori skyrtulaus, og þar með þegjandalegur
og niðurlúlur.
»Hverju svaraði hún þér, Þorsteinn, upp
á bæn mína og dragðu ekkert undan«.
»Að þú ællir nú ekki að slcarta, nenia
fyrir moldinni einni«, svaraði hann og fansl
auðsjáanlega sárt að þurfa að segja honum frá
annari eins varmennsku.