Iðnneminn - 01.09.1949, Side 9

FYRSTA STJÓRN I.N.S.Í.
Talið frá Vinstri: Egill Hjörvar, ritari, Siguröur Guðgeirsson, vara-
formaðurf Óskar Hallgrímsson, formaður, Sigurgeir Guðjónsson,
meðstjórnandi og Kristján B. Guðjónsson, gjaldkeri.
þess, að í þeim efnum naut
nefndin mikils og giftudrjúgs
stuðnings Jóns Sigurðssonar,
framkvstj. Alþýðusambands ís-
lands, sem reyndist henni hinn
hin mesta hjálparhella. Stofn-
þingið var síðan háð í septem-
bermánuði, svo sem ráðgert var.
Sátu það, sem fyrr segir, full-
trúar þeirra félaga er að nefnd-
inni stóðu og auk þess fulltrúar
frá Félagi bifvélavirkjanema, en
það félag hafði verið endurvak-
ið að tilhlutun nefndarinnar.
Þingið gekk formlega frá stofn-
un sambandsins, setti því lög og
markaði því starfsgrundvöll.
Þar með var hafinn sá þáttur
í hagsmunabaráttu íslenzkra
iðnnema, sem sennilega mun
um ókomin ár verða talinn hafa
áorkað mestu um bætt kjör iðn-
nema og betri aðbúnað við
námið.
Hér að framan hefi ég í stór-
um dráttum rakið aðdragand-
ann að stofnun I.N.S.Í. Eflaust
er margt enn ótalið, sem í frá-
sögur væri færandi frá þessum
fyrstu dögum hinna ungu sam-
taka iðnaðaræskunnar. En hér
verður ekki farið frekar út í
það að sinni, ef til vill gefst
síðar tækifæri til nánari frá-
sagnar.
Fyrstu viðfangsefni hinna ný-
stofnuðu samtaka urðu að sjálf
sögðu fyrst og fremst þau, að
vinna að eflingu samtakanna
með stofnun nýrra iðnnemafé-
laga. Má segja, að í þessu efni
hafi starfið gengið mun betur
en þeir bjartsýnustu gerðu sér
nokkrar vonir um, því þegar á
fyrsta árinu fjölgaði sambands-
félögunum verulega. Sýnir það
betur en nokkuð annað, hve
þörfin fyrir samtök var rík í
iðnnemastéttinni.
Af þeim málum, er Iðnnema-
sambandið einbeitti sér að frá
upphafi, má sérstaklega nefna
breytingar á iðnnámslögunum.
En um það efni voru gerðar ýt-
arlegar samþykktir á fyrstu
þingum sambandsins og sam-
bandsstjórnin vann ötullega að
þeim málum milli þinga. Fjöl-
mörg önnur verkefni tók sam-
bandið sér að sjálfsögðu fyrir
hendur, þó að krafan um end-
urskoðun iðnnámslaganna bæri
þar hæst- Iðnnemasambandinu
var fálega tekið af valdhöfun-
um, svo sem öllum öðrum hags-
munasamtökum fólksins. Kröf-
um þess var ekki sinnt og jafn-
vel ekki trútt við að reynt væri
að bregða fæti fyrir starfsemi
þess. En iðnnemar voru stað-
ráðnir í því að skapa sér samtök
sem yrðu þess umkomin að gæta
hagsmuna þeirra, og þrátt fyr-
ir allt áttu þeir marga og góða
samherja. Og nú, á fimm ára
afmæli I.N.S.Í., er að vonum
spurt: Hefur þetta tekizt? Hafa
iðnnemar í dag skapað sér sam-
tök, sem eru þess megnug að
gæta hags þeirra? Hefur byrj-
unarerfiðleikunum, sem voru
starfi sambandsins Þrándur í
Götu, verið rutt úr vegi? Ef ég
ætti að svara þessum spurning-
um, myndi svar mitt verða ját-
andi. Fátt sýnir betur, hve geysi
mikilvæg þessi samtök hafa
orðið iðnaðaræskunni í landinu,
en einmitt sú staðreynd, að nú á
IÐNNEMINN
3