Ljósberinn - 01.04.1942, Blaðsíða 17

LJOSBERINN
61
u,r að verzla við kvenfólk. En þú. ert telpa,
það er annað mál?«
Stígur hleypti i sig kjarki.
»Jú, Páll, ég skal gera -það«.
»Mundu nú, Elsa, að það eru hanzkar
handa ungri stúlku, nr. 9. Gerðu 'svo vel,
hérna eru, mínar tvær krónur, heldurðu
að það sé nægilegt, þegar þú leggur til jafn-
mikið? Ég nota aldrei hanzka, — mömmu
< til mikillar gremju, — svo að ég þekki
ekkert inn á þetta«.
»Það verður frekar of mikið, Páll, held
ég þá«.
Stígur gegk hratt inn í búðina,, — illu
þezt af lokið!
»Hvers óskar þú, litla ungfrú?«
»Hjartarskinnshanzka handa lítilli
stúlkn«.
»Þeir eru svo þykkir handa lítilli stúlku.
Hvaða númer á það að vera?«
»Númer 9«, svaraði Stígur.
»Svostói-t númer höfum við ekki af kven-
honzkum«, svaraði stúlkan og hló. Held-
ur þú ekki, að þér hafi misheyrzt?«
»Kannske það, jæja, ég ætla þá hejm
fynst og spyrja um það«.
»Það ættir þú að g'era, litla stúlka«.
S'tígur smaug sneypulegur út um búð-
ardyrnar.
»Jæja, Elsa?« sagði Páll, sen^ beið fyr-
ú' utan.
»Það heppnaðist ekki«, sagði Stígur »þau
hofðu alls ekki {>að númer, hún bara hló
uð mér«.
»Þá verðum við aðfinna upp á einhverju
Öðru«, sagði Páll og andvarpaði.
»Já, við ráðum ekkert við h,anzkana«,
sagði Stíg'ur vandræðalega, »hvað eigum
við nú til bragðs að taka? — Nú skal ég
sek'ja þér nokkuð«, sagði Stígur allt í einu.
,»Dóra var svo hrifin af þessum sætind-
úm, sem ofurstinn gaf mér í gær, o<g við
höfum hámað því í okkur öllu saman. Við
skulum nú kaupa fallega »konfektiöskju«,
svona sallafína með mynd utan á«.
»Já, og með kniplingspappír innan i!
kfamma hefir stundum fengið þess háttar
»Númer 9«, svaraði Stígur.
á afmælisdaginn sinn. Dóra verður miklu
hrifnari af því heldur en af þessum vit-
leysis hönzkum, sem við vorum að hugsa
um. Við skulum fara inn á »Strikið«.
»Þeir fundu ljómandi fallegan »konfekt-
kassa«, bundinn aftur með ljósrauðum
silkiböndum og fullan af alls kyns dá-
semdum. ^rh.
Vokð t
Kceru viriir! vakiá verið
viðbúnir á hverri sbund;
enginn veit nœr, kalli'ð kemur
og krafa gerð um sénhvert pund,
sem aö láni Hotið Kófum
hver mun skila futtum arð?
Flýjwm til vors bróðiir bezta,
er blóðskuld vora gjalda varð.
G. P.