Ljósberinn - 01.04.1942, Blaðsíða 20

0 ## ;7 •
SA6A f MYNDUM eftir HENRYk'SIENWEWICZ
Stasjo skipaði negra.nutn að kllfa upp á klett-
aua, til þess að sjá hvort reykur væri sjáanlegur í
nágrenninu. Kalí hlýddi strax, en kom að wirtna
spori klífandi niður eftir vafjurtarstöngli og sagð-
is.t engan reyk hafa séð, en aftur á mðti »Nyamat.
Hann benti á riffilinn og setti fingurna upp að
höfðin.u, til að sýna að hann ætti við hyrnd vílli-
dýr. Stasjo kleifnú upp og leit gœtilega upp yfir
klettabrúniria. Hinm mikli frumakógur hafði veri*
brendur og nýgræðingurinn var fáir þumlungar
að hæð. Skammt fré var hópur hjartaruTa á beít.
Stasjo vildi nö fá að vita hvernig drengurinn
hefði lent í þrældömi hjá dervishunum. — Nött
eina var honum rænt, þar sem hann stóð hjá fali-
grjrfju, sem veiða átti í Zebra-dýr. Síðan hafði
hann flækst svo víða kaupum og sölurn, að hann
gat ómöguléga. útskýrt hvernig hann komst til
Fashoda. Margt ben.ti þó til, að þjóðflokkur Kalis
byggi á þessum slóðum, svo að ekki var ómögu-1
legt að þau rækjust á hann. Um kvöldið komu þau
í-dal, þar sem vatn var og villt fíkjutré uxu. Hér
námu. þau staðar.
Ekki var reykurinn fyrr horfinn en Kaii vai'
seztur á hjartaruxann og byrjaður að skera haim
með hnlf Gebhrs. Stasjo. varð afar undiandi, þeg-
ar ungi negrinn rétti honum með blóðugum hónd-
um'rjúkandi lifrina. »Msuri! Msuri! Bwana Kubwa
borða strax!« »Nei, þakkai þér, borða þú haiu*
sjálfur«, svaraði Stasjo snortinn af þessu tiIboð>;
Kali lét ekki segja sér það tvisvar, hpldur byrja»|'
að rífa I sig hráa lifrina.-Er Kali sft, aðStasjo virti
h*nn fyrir sér með yiðbjóði, hélt hann áfram #<’
sregja á eftir hverjuin munnbita: »Msuri, Msuri-
Uxarnir voru nlu og ekki lengra til þeirra en
hundi-að skref. Peir voru í vindáttinni, svo þeir
urðu ekki haettunnar varir. Vegna þess að Stasjo
vildi byrgja sig upp að kjöti, skaut hann á næst*
dýrið. Pað féll til jarðar, eins og elding hefði lost-
ið það. Það sem eftir var af hjörðinni flúði og
með henni stört villinaut, sem var á beit I skjölf
fclettanna. Stasjo beið þar til dýrið sneri síðunni
*ð honuni og hleypti þá. af skoti ft ný. ViUinautið
riðaði mjög eftír skotið, en hljóp áfram og hvarl
áður en Stasjo g»t hlaðið r.íffilinn á ný.