Ljósberinn - 01.04.1948, Síða 32

í> i/ óirnerlt urfö ri n
74> J SAGAÍ MYNOUM eftir HENRYKSIENKIEWICZ
„Kali, sonur Fumba, vilt þú eta “tykki úr M’Rua?
M’Rua, sonur Kula, vilt þú eta stykki úr Kali?“ „ÞaÚ
vil ég!“ hrópuðu hinir tilvonandi fóstbrædur. Því næst
komu margar spurningar, setn Kali og M'Rua svöruðu
greiðlega, og að lokum brópaði öldungurinn: „Ao! Ef
annar bvor ykkar er lygari eða svikari gegn hinum get-
ur hann ekki kiugt blóði bróður síns, en verður að
spýta því út úr sér í okk ír augsýn — og deyja!“
Stasjo þakkaði Kali í huganum fyrir að hafa verið
staðgengill sinn við þessa atliöfn, því hann vissi, að
honuni hefði sjálfuni orðið illt, ef hann hefði átt að
gleypa þenna munnbita og þá liefðu ncgrarnir ólitið
hann vera lygara og svikara við M’Rua. Upp frá þessu
íýndu villimennirnir börnunum hina niestu virðingu,
eni jókst við það, að Stasjo, sem bafði loftþyngdar-
ntsli Lindes, spáði rigningu, sem vissulega kom.
Síðan stóð gamli svertinginn á fætur, tók hníf, risp-
aði í öxl M’Rua, vætli stykki úr lifur geitarinnar í
blóði iians og stakk því í munn Kalis. Annað stykki,
sem var vætt í blóði Kalis, stakk hann í niunn M’Rua.
Báðir gleyptu bitana svo fljótt, að þeir voru næstum
kafnaðir og augun ætluðu næstum út úr böfðum
þeirra. Síðan tókust þeir í hendur, sem tákn trúfastr-
ar og eilífrar vináttu þeirra.
Nel gladdist svo yfir heppni þeirra, að liún stökk
upp uin hálsinn á Slasjo og tók að hoppa og dansa
af gleði. Þetta gerðist fyrir utan tjaldið að öllum
hópnuin áhorfandi. En þegar gamli M’Rua sá hinn
góða „Mzimu“ lioppa og dansa, byrjaði liann strax
að gera slíkl liið sama á sínum bognu fótum, því hon-
um fannst hann með því sanna guðhræðslu sína. Allir
fóru uð dæmi hans og brátt dansaði allrir skarinn.