Nýtt kirkjublað - 01.11.1913, Qupperneq 11

NÝTT KIRKJUBLAÐ
251
ing eigin vanþekkingar. Vilji sá, sem aldrei hefir elskað fá
skyn á því, hvað kærleikurinn er, þá getur hann ekki fengið
fræðslu uni það af hókum, hann verður að hætta sér inn í
ókunnan heim til þess náms. Sjálfur verður hann að skapa
lífið hjá sjálfum sér, eigi hann að geta skoðað það og skilið.
Vogunin ein vinnur í tilraunastöð lífsins. Sá sem ekki
vill hætta sér út í að lifa lífinu, hann fer á mis við það.
Hvernig er ekki um ungbarnið, sem er að læra að ganga.
Hver tilraunin verður að reka aðra. Móðirin heldur um
handleggina. Faðirinn krýpur fyrir framan og lokkar barnið
til sín. Barnið er lirætt og hikandi, en loks sleppir það sjer,
og vogunin vinnur, þótt mátturinn sé enn lítill, og faðmur-
inn á pabba tekur við. Barnið lærir ganginn af því að
ganga. Það er engin önnur leið tii þess. Svo líður og bíð-
ur og barnið er orðið svo stálpað, að það er komið út að
sundpollinum með leiksystkinum sínum. Eldri hörnin fara
að synda. Aldrei getur barnið lært að synda af bókum eða
myndum. Bækurnar kenna að sundið sé ekki annað en
sömu tökin, sem allir kunni frá ganginum. En jafn-einfalt
ráð og það nú er, kemur það samt ekki að haldi. Krakk-
inn verður að steypa sér út í vatnið, og læra að synda með
því að synda.
Barnið verður að vilja ganga og leggja út í það, þó að
áhættan sé töluverð að velta um koll, annars lærir það ekki
að ganga. Unglingurinn verður að vilja synda, og eiga það
á hættu að súpa hveljur, annars lærist honum ekki að synda.
Alveg eins er með það, að einasta aðferðin til að læra að
tala er að tala, og að læra að skrifa á því að skrifa. Unga
barnið skynjar það að pabbi þess og mamma eru að vilja
hvort öðru eitthvað með þessum hljóðum orðanna. Og barn-
ið langar til að geta eitthvað í sömu áttina, og svo koma
tilraunirnar, afar-bágbornar fyrst í stað. Móðirin les barninu
úr bók. Þetta er svo gaman, að barnið langar sjálft til að
geta þetta, og svo fer það að reyna að þekkja stafina. Al-
veg er það eins með skriftina, barnið nær hæfileikanum að
skrifa með því að skrifa.
Fyrsta sporið í allri fræðslu er að vekja löngun nem-
andans til að afla sjer fræðslunnar. A því er alið þangað
til viljinn fer að láta taka til sin, Og svo þarf viljinn að