Nýtt kirkjublað - 01.11.1913, Page 13

NÝTÍ KÍRKJtÍBLAÖ
253
veru. Viðleitnin, þolgóð og þrautseig í sífellu, er ómissandi,
ekki einungis til þess að skilja lifið, heldur og til að eignast
það, og skilið verður það ekki nema það sé orðin eign
manns. Trúin hjá manninum er annað og meira en það
eitt að veita sannleikanum viðtöku. Trúin er óaflátanleg leit
og taka sannleikans, því að andlegur sannleiki og andlegt líf
er eitt og hið sama. Eigi verður sannleikans aflað án lífsins,
og lífið er í sjálfu sér stöðug barátta og stöðug framsókn.
Menn afla sér ekki andlegs sannleika með igrundun einni,
afskiftalausri af öllum umheimi. Einbúinn sem lokar fyrir
sér dyrunum úl til heimsins, hann hafnar Guðs uppfræðslu-
skóla í andlegum sannleiksfræðum. Baráttu-öldin er þroska-
öldin, og þroska-öldin er trúar-öldin. Tuttugasta öldin með
öllum gleðisemdum sínum og freistingum, með örðugleikunum,
sem yfir verður að stíga, og orustunum, sem ekki verður
komist hjá að heyja, hún er betri öld til þroska í andlegri
þekkingu, og þá um leið betri öld fyrir þroska andlegs lífs.
heldur en öldin sú, er trúin dregur sig út úr heiminum og
reynir að vaxa í guðhrœðslu með því að gleyma að lifa.
Og af því að sannleikur og líf er eitt og hið sama, þá
verður maðurinn að skapa i sér lífið, ef hann á að komast
að þekking sannleikans. En slik sköpun er ekki í því fólgin
að gera eitthvað af engu, heldur felst hún í því að afla sér
lifs, sem er fyrir utan vort líf, og gera það að voru eigin
lífi. Aflvakinn býr ekki til rafmagnið af engu, en nær í
rafstraumana er kringja um oss alt í kring, og tvinnar og
þrinnar þá þræði í nothæft afl. Loftfarjð hagnýtir sér nátt-
úruöfl, sem öll eru söm og þau ávalt hafa verið, en menn hafa
fyrst nú komist upp á að nota. „Ekki frumskapar maðurinn
andlegt lif, en fær er hann um það að fá hlutdeild í því“.
Það eru orð Euckens.
Og loks örfá orð að niðurlagi, hvernig Jesú Kristur þá
horfir við þessari skoðun.
Jesú Kristur er lífshugsjónin, klædd holdi og blóði. Trú-
in á Jesú Krist er í því fólgin að kjósa sér þá lífshugsjón,
að keppa að því að hún komi fram í lífi sjálfs manns, og
líka í umheiminum. Að vera kristinn, það er hið mikla mátt-
artak lífsins, að fylgja honum með þeim hætti, að sjálfur hann
megi koma fram í eigin lífsreynslu manns, og um leið að fá