Tímarit iðnaðarmanna - 01.06.1945, Qupperneq 11

Tímarit Iðnaðarmanna 3. XVIII 1945
,Skúladagnr‘ iðnaðarmanna
Því var hreyft meðal iðnaðarmanna fyrir
fimm-árum, að lieppilegt væri að stéttin eign-
aðist einn almennan hátíðisdag um land
allt, til að kynna alþjóð áhugamál sín og
gildi sitt fyrir þjóðfélagið. Var þá jafnframt
stungið upp á að nefna daginn „Skúladag“
til virðingar Skúla Magnússyni fógeta, sem
með stofnun „Innréttinganna“ má telja fyrsta
forgöngumann liinnar sérmenntuðu íslenzku
iðnaðarstéttar.
Flestar stéttir þjóðfélagsins eiga sína séi--
stöku frídaga og kröfudaga. Þeim liefur með
því áunnizt mikið, og málsvarar þeirra liafa
komið árum þeirra vel fyrir borð. Við þeim
stéttum l)lasir samúð og' skilningur þjóð-
arinnar og valdhafanna, ólíkt þvi, sem við
iðnaðarmenn höfum átt við að húa. Þetta má
þakka auglýsingagildi frídaganna. Nútíminn
krefst auglýsinga, án þeirra verður lítið
komizt.
Við liöfum að vísu okkar sérstöku sam-
komur, iðnþingin, þar sem við ræðum á-
liugamál okkar. En það er ekki nóg að við
þekkjum sjálfir gildi stéttar okkar fyrir
þjóðfélagið. Við verðum einnig að gera al-
þjóð það kunnugt, og nota til þess tækni nú-
tímans, blöðin og útvarpið.
Að vísu má segja, með fullum rétti, að þjóð-
in hafi þegar valið sér of marga frídaga. En
Félagsmenn ættu að lesa gaumg-æfilega
fréttir frá sambandsfélögunum. Það má mikið af
þeim læra um félagsstjórn og framtakssemi. Eftir-
tektarverð er t. d. fréttin frá Iðnaðarmannafélagi
Vestmannaeyja um það að félagsmenn flytji fræðslu-
og skemmtierindi á fundum og framreiði kaffi-
sopa. Og alveg sérstaklega eftirbreytnisverð er sú
framkvæmd félagsins að safna fé og gefa bæjar-
félagi sinu dýrmætan og nauðsynlegan lilut, ein-
mitt þá er félagið varð 15 ára og þar með varð að
teljast komið af bernskuskeiðinu. Svona eiga iðn-
aðarmenn að minnast tyllidaga sinna!
ekki ætti það að þurfa að raska starfstíma
])ótt frídagur, t. d. ein helgi, væri helguð
iðnaðarmönnum og gerð að ,,Skúladegi“.
I tillögu þeirri, sem horin var fram á iðn-
þinginu 1943 af 12 mætum þingmönnum
víðsvegar að af landinu, og sem samþykkt
var að visa til sambandsfélaga, til atliugun-
ar og umsagnar á milli þinga, segir svo:
„Við undirritaðir gerum hér með að til-
lögu okkar, að 7. iðnþing íslendinga sam-
þykki, að árlega skuli lialdinn einn sam-
eiginlegur liátðisdagur fyrir alla iðnaðar-
menn í landinu, er nefnist „Skúladagur“.
Skuli sá laugardagur valinn til þess, sem
næstur er 17. júlí, en það er stofndagur
„Innréttinganna“ í Reykjavík, sem telja
verður upphaf islenzks nútímaiðnaðar“.
Þar sem flestar iðngreinir liætta nú vinnu
kl. 12 á laugardögum, og að líkindum kemst
])að hráðum í hefð, að vinna verði alveg lögð
niður á laugardögum, þá sé ég ekki að „Skúla-
dagur“ þyrfti neitt að raska starfstíma þjóð-
arinnar, þótt liann yrði haldinn tilgreindan
dag.
Hvíldin, sem er fólgin í því að vita sig
frjálsan frá önnum dagsins, samkynning og
samhugur góðra stéttarsystkina, sem skilja
hvert annað og vilja vinna að veg og virð-
ingu þjóðfélagsins, hóflegar skemmtanir og
fræðandi erindi — allt eykur þetta gleði og
starfsþrek iðnaðarmannsins, gerir hann hæf-
ari i haráttunni fyrir velgengni sinni og
þjóðarinnar.
En auk hvíldarinnar og gleðinnar, sem
slíkum degi væri samfara, og þeim andlega
styrkleika, sem honúm myndi fylgja með
eflingu samtaka og samkynningu, þá yrði
auglýsingamáttur dagsins verðmætasta aflið
til að auka samhug og skilning þjóðarinnar,
skilning, sem iðnaðarmenn hefur alltaf skort
og sem gert hefur þeim haráttuna erfiða.
Slíkur dagur væri réttnefndur „Skúladagur“.
Það verður garnan að vita hvaða skiln-
ing iðnaðarmenn hafa á þessu máli. Svör
þeirra verða lögð fyrir næsta iðnþing.
Baldvin Einarsson.
45