Vikan - 18.01.1951, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 3, 1951
MAÐURINN Á 47. STOFU
Ástarsaga eftir NORGAN GREY
SJÚKLINGURINN á fertugustu og sjö-
undu stofu vill gjaman fá að tala við
yfirhjúkrunarkonuna."
Una Gardner leit upp og horfði á lag-
legu, .hjóshærðu stúlkuna, sem kom með
skilaboðin. Una var ekki sérlega hrifin af
Betsy Moyle hjúkrunarnema. Hún var
hégómagjörn, tilhaldssöm og daðurgjörn.
Þessi unga stúlka hafði þegar valdið all-
miklu umtali á deildinni.
Una Gardner vildi ekki setja sig á háan
hest gagnvart þeim, sem yngri voru en
hún. Henni var ljóst að það yrði kallað
yfirlæti og geðvonzka. Hún lét sér nægja
þurrlegt viðmót og fá orð.
Una Gardner kinkaði kolli og sagði
Betsy Moyle að allmörg næturgögn biðu
óþvegin í þvottaherberginu. Unga stúlkan
gretti sig ofurlítið. Hún var ekki hrifin
af þessu starfi.
Una athugaði spjaldskrána. Já, það
var Perry Spencer, sem óskaði viðtals við
hana. Hún stóð á fætur, gekk að litla
speglinum og lagaði hárið. Það hafði hún
gert í hvert sinn, er hún ætlaði inn til
þessa sjúklings. Una fór fram á ganginn.
Hún gekk fram hjá Betsy Moyle, er stóð
og var að tala við einn kandídatinn.
„Gleymdu ekki næturgögnunum,“ sagði
Una þurrlega. Hún heyrði að unga stúlk-
an hló hæðnislega.
Svo gekk Una inn í fertugustu og sjö-
undu stofu. Sjúklingurinn sat 1 rúminu
og las í bók. Er hann sá yfirhjúkrunarkon-
una hætti hann að lesa og lagði bókina
frá sér.
Una mælti: „Hafið þér einhverjar um-
kvartanir fram að færa, Spencer arki-
tekt?“
„Já,“ svaraði hann og benti á stólinn,
sem stóð hjá mminu. „Fáið yður sæti.“
„Ég á annríkt,“ sagði Una.
„Verið rólegar. Ég mun verða stuttorð-
ur. Gerið svo vel og fáið yður sæti.“
Röddin var skipandi, en það var glettni
í dökkum, gáfulegum augunum. Hún sett-
ist á stólbrúnina og sagði ekkert.
Spencer mælti: „Þér verðið að hjálpa
mér. Það hefur dálítið komið fyrir.“
„Hvað ?“
„Ég hef séð veiðiáhugann í augum
Reynold Greenhills.“
„Veiðiáhugann í augum yfirlæknisins?“
sagði hún forviða.
„Já. Það er öllum kunnugt, að hann
heillar kvenfólkið. Einkum hefur hann
ánægju af því að vera á veiðum á annarra
manna veiðisvæðum.“
Una mælti: „Ég vil ekki sitja hér og
hlusta á slúðursögur um yfirlækninn.“
„O, þér þurfið ekki að láta þetta fá á
yður, litla ungfni Gardner."
„Litla Gardner,“ endurtók Una.
„Já, þér megið ekki krefjast þess að
ég segi yfirhjúkrunarkona í öðru hverju
orði. Menn vita að yfirlæknirinn hefur
eigi svo sjaldan komið snuðru á hjóna-
bandsþráð náungans. Ég hef góða sjón,
og það er margt hægt að sjá á tveim mán-
uðum. Einkum þegar ekkert þarf annað
að gera en athuga leikendurna á hinni
stóru sjúkrahússkvikmynd. Þetta hefði ég
látið kyrrt liggja, ef hann ekki hefði orð-
ið i vegi fyrir mér.“
„Vegi fyrir yður?“
„Já, hann hefur rennt sínum ómótstæði-
legu og afvegaleiðandi augum til stúlkunn-
ar, sem ég elska. Ég fékk sönnun þess
er ég sagði nú í dag, er hann var á stofu-
gangi. Ég sný mér því til yðar. Þið eruð
samstarfsmenn, og þér umgangist hann
mikið. Þér eruð vitur kona. Þér verðið
með einhverju móti að fá hann til þess að
hætta að hugsa um Betsy Moyle.“
Unu brá. Betsy Moyle og Perry Spenc-
er! Hana hafði ekki dreymt um þetta.
Hafði þessi þrítugi arkitekt með hina
virðulegu og ákveðnu framkomu fallið
fyrir Betsy? Una varð svo æst, að hún
átti erfitt með að finna viðeigandi orð.
Hún mælti: „Það er að segja, að þér og
hún . . .“
Hann tók hönd hennar og horfði fast á
hana.
„Þér verðið að hjálpa mér ungfrú Gardn-
er. Hér sjáið þér mann, sem þó ótrúlegt
sé, hefur í fyrsta sinn á æfinni orðið al-
varlega ástfanginn. Ég mun berjast af
öllum mætti til þess að fá þeirrar konu
er ég ann. En hvernig get ég barizt, þar
sem ég ligg hér ? Ég hef gagnhugsað þetta
mál, og nú hef ég brotið odd af oflæti
mínu og gert yður að trúnaðarmanni mín-
um. Þér megið ekki bregðast mér.“
Hann hélt alltaf í hönd hennar, og
strauk hana blíðlega annað slagið.
„Þetta æsir yður. Ég finn að hjartslátt-
urinn verður tíðari," mælti hann.
Una dró höndina til sín og gramdist
það, hve mjög hún roðnaði.
Hún sagði: „Það er eðlilegt. Hér er um
vandamál að ræða.“
Hann mælti: „Já, vissulega. Fyrir Green-
hill er það einungis æfintýri, en fyrir mig
lífsspursmál. Hamingja mín er í veði.“
Hún horfði á Perry Spencer. Hún sá það
í augum hans að honum var alvara. Hann
þráði Betsy Moyle, þessa lítilfjörlegu og
daðurgjörnu stúlku. Hana, sem ekki gat
^1llllll»IMMII»m»liMi»lll»IM|»t|IM»l»»»MI»M»l»»»l»ll»MMIIM»»»IMIMMM»»lll||||»»Mlt
VEIZTU -?
1. Hvað þarf marga metra af silki í eina 1
fallhlíf ?
2. Hvað heitir hinn nýi konungur Svía? |
3. Hvar liggur héraðið Londonderry?
4. Vex ananas á trjám, runnum eða eins =
og kálhaus á jörðinni ?
5. Hvað liggja mörg lönd að Sviss?
6. Hvort er nýmjólk eða súrmjólk meira I
fitandi ? I
7. Hvað andar fullvaxinn manneskja oft |
að sér á mínútu? |
8. I hvaða landi er Lhasa höfuðborg?
9. Hvað þýðir eiginlega orðið ,,cocktaii“? |
10. Hvað heitir höfuðborgin í Franska |
Indokína?
Sjá svör á bls. 14. j
gengið fram hjá karlmanni án þess að
vagga sér í lendunum og þenja út brjóst-
ið.
„Þér ætlið að kvænast henni,“ sagði
Una spyrjandi, og var mikið niðri fyrir.
„Auðvitað. Ég hefði ekki snúið mér til
yðar, ef um daður eitt væri að ræða. Hvað
segið þér?“
Það sem efst var í huga Unu var það
að komast sem fyrst út úr 47. stofu.
Hún mælti: „Ég skal gera hvað ég get.“
Þegar Una kom út á ganginn hallaði hún
sér augnablik upp að hurðinni. Ég hef lof-
að þessu. Það var heimskulegt. Ég á að
hjálpa honum til þess að fá stúlku, sem,
fyrr eða síðar leikur á hann. Hann vill
Betsy. Einmitt hann.
Svo hleypti Una í sig kjarki. Ég verð að
telja þetta til hjúkrunarstarfa minna. En
sú fórnfýsi! Hamingjan góða hjálpi mér.
Síðari hluta dagsins rakst Una á Reyn-
old Greenhill á ganginum framan við
skurðlækningastofuna. Hann brosti til
hennar hlýlegar en nauðsyn krafði, að því
er henni virtist. Unu duldist ekki að Green-
hill væri glæsimenni og aðlaðandi, en hún
hafði aldrei verið skotin í honum. Það var
vel farið. Það er verra fyrir konu að vinna
með karlmanni, sem hún er ástfangin af.
Una mælti: „Get ég fengið að tala við
yður, Greenhill yfirlæknir?“
„Með mestu ánægju,“ svaraði hann, og
greip vingjarnlega undir handlegg hennar.
„Mér kom til hugar rétt áðan, að ég
hefði gott af hressingu. Nú getið þér feng-
ið eitt glas með mér.“
Þau gengu inn í skrifstofu yfirlæknis-
ins. Unu þótti vænt um að fá vínblönduna.
Hún var því ekki vön að smakka vín í
vinnutímanum. En að þessu sinni þurfti
hún að fá hressingu.
„Það fer yður vel að halda á vínglasi
í hendinni, ungfrú Gardner,“ sagði Green-
hill. „Það er of sjaldgæft að fá tækifæri til
þess að sjá þá sjón.“
Þetta var eins og inngangur að daðri
hugsaði hún. Henni þótti leiðinlegt að
þurfa að færa erindið í tal. En hún minnt-
ist Perry Spencers og áhuga hans fyrir
því, að hún legði honum lið. Hún mælti:
„Greenhill, yfirlæknir. Ef til vill reiðist
þér við mig, og að líkindum finnst yður
ég gjörast nærgöngul. En það er vegna
hinnar djúpu samúðar minnar með sjúkl-
ingunum — vegna Perry Spencer — að ég
færi þetta í tal.“
„Samúðar með Perry Spencer," sagði
yfirlæknirinn og brosti lítið eitt. „Já, ég
hef veitt þeirri samúð athygli. Og samúð-
in er ábyggilega gagnkvæm."
Una sagði: „Það er líklegt, að ég sé
þannig í framkomu, að menn geri mig að
trúnaðarmanni, og Perry Spencer hefur
trúað mér fyrir því, að hann elski Betsy
Moyle — og hafi í hyggju að kvænast
henni.“
„Betsy Moyle,“ sagði Greenhill og
hrukkaði ennið. „Jæja, litla ljóshærða
krakkanum, sem var með á stofugangi í
dag?“
Hann þykist ekkert vita og ekkert
þekkja hana, hugsaði Una. Það lofar ekki
góðu.
„Já,“ sagði hún. „Betsy seiðir víst karl-
menn til sín.“
„Það er merkilegt,“ tautaði læknirinn.
„Ég hefi lítið gefið henni gaum.“
Una andvarpaði og mælti:
„Auðvitað get ég ekki krafið yður reikn-
ingsskapar, Greenhill yfirlæknir. Ég óska
þess ekki, að þér segið mér hug yðar all-
an. En Perry Spencer er alvara. Fullkomin
Framhald á bls. 14.