Vikan - 18.01.1951, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 3, 1951
• HEIMILIÐ •
Matseðillinn
Kjötdeig (fínt):.
250 gr. nautakjöt; 250 gr. svína-
eða. kálfakjöt; 125 gr. soðnar
kartöflur; 1 egg; y2 tsk. pipar;
Vi tsk. engifer; salt; flesk; 2 dl.
jurtaseyði; 2 dl. mjólk; 25 gr.
smjörlíki; 25 gr. hveiti.
Kjötið er hakkað 7 sinnum, tvö síð-
ustu skiptin með kartöflunum. í>á er
það hrært ásamt egginu. Hveitinu
með íblönduðu kryddinu er bætt út
í smátt og smátt og vökvanum sömu-
leiðis. Hrært vel á milli.
Kjötsnúðar:
Kjötdeig og feiti til að steikja
úr.
Snúðarnir eru mótaðir með skeið
og brúnaðir á pönnu í vel heitri feiti
og steiktir við hægan eld, unz þeir
eru gegnsoðnir. Rétt áður en snúðarn-
ir eru soðnir en kjötsoði og vatni
hellt yfir og verða snúðarnir við það
gljáandi og léttir. Bornir fram með
kartöflumauki og brúnnri sósu.
Þrándheimssúpa:
Hi 1. vatn; 60 gr. hrísgrjón; 60
gr. rúsínur; 10 gr. hveiti; 1 y2 dl.
mjólk; safi úr V2 sítrónu; dl.
rifssaft; 50 gr. sykur; % dl.
rjómi.
Grjónin eru þvegin og látin í vatn-
ið, þegar það sýður og soðið ca. 20
mín., en þá er rúsínum bætt út i.
Hveitið hrært út með mjólkinni og
súpan jöfnuð og látin sjóða 5—10
mín. Sítrónusafi og saft bætt í eft-
ir bragði. Rjóminn er þeyttur, og
honum er bætt út í súpuskálina.
Bessastaðakökur:
250 gr. smjör; 250 gr. flórsykur;
250 gr. hveiti. -— Eggjablanda;
sykur og saxaðar möndlur.
Plórsykurinn iog hveitið sigtað
saman. Smjörið brætt, látið storkna
aftur og sorinn tekinn undan. Hveiti
og sykri hnoðað upp í smjörið og
deigið látið bíða á köldum stað. Flatt
þunnt út, stuhgnar út kringlóttar
kökur, penslaðar með eggjablöndu,
stráð á þær grófum sykri og söxuð-
um möndlum og bakaðar Ijósgular.
Hertogafrúin, Margrét af Tyrol, er
álitin hin ófriðasta kona, sem sagan
getuí um.
i ; i
Það vakti óskipta athygli 1883 á
dansleik í Nissa, þegar rússnesk
furstafrú birtist þar klædd kjól úr
eintómum páfuglafjöðrum og engu
nðru. '
i i i
Árið 1790 komu fyrst saumavélar
fram á sjónarsviðið, en það var ekki
fyrr en eftir 1830 að þær náðu nokk-
urri útbreiðslu.
Tízkumynd
Þessi dragt er úr þunnu, bláu
prjónaefni. Hún er mjög klæðileg
fyrir ungar stúlkur, og má jafnt nota
hana sem dragt að sumrinu og kjól
að vetrinum.
HÚSRÁÐ
Það er hægara að búa um sjúkling,
sem ekki má stiga í fæturna, með
því að velta honum yfir í annað rúm,
sem er jafnstórt sjúkrarúminu, á
meðan búið er um. Troðið pappír og
púðum niður á milli rúmanna, til að
brúa bilið á milli þeirra, svo að það
komi ekki hnykkur á sjúklinginn,
þegar honum er velt þar yfir.
,,Þér megið ekki gera of mikið grin
af hattkúfnum, sem ég er með á
myndinni í ökuskýrteininu. Hann er
nefnilega kominn úr móð; myndin er
tekin fyrir hálfum mánuði.“
Þér ættuð að reyua jietta.
Ejsta myndin: Saumnálar, sem er
fallið á, verða eins og nýar, ef þeim
er stungið í gegnum sápustykki og
síðan skolaðar og stungið nokkrum
sinnum í gegnum þykkt efni.
Mynd í miðju: Straujárnið endist
betur, ef það er nuggað með ofurlitlu
af vaxi, áður en það kólnar. Það er
einnig gott að hreinsa straujárn
með vaxbút, sem hefur verið dyfið í
salt.
Ncðsta myndin: Karlmannshattar
endast betur, ef það er^ lögð þerri-
pappírsræma innan' í þá undir svita-
leðrið.
Úr ýmsum áttum —
Um þær mundir, er Jakob konung-
ur kom tii Englands, geisaði svarti
dauði í Lundúnum. Hann hafði því
aðsetu úti á landsbyggðinni hjá Ró-
bert Cutton. Cambden gamli var með
honum. Meðan konungur dvaldist
þar, dreymdi hann eitf sinn að elzti
sonur sinn, er þá var barn að aldri
og átti heima í Lundúnum, kæmi til
sín og bæri blóðkross á enninu, eins
og hann hefði verið höggvinn sveröi.
Konungur varð óttasleginn við þá
sýn og fór að biðja fyrir sér í ákafa.
Úndir eins og lýsti af degi, fór hann
inn til Cambdens og sagði honum,
hvað fyrir sig hefði borið. Cambden
hughreysti hann og sagði, að ekki
væri takandi niark á draumum. Sam-
dægurs barst konungi bréf frá konu
sinni þess efnis, að sonur þeirra væri
dáinn úr sóttinni. Þess skal getið, að
drengurinn hafði fullorðins vöxt, er
hann vitjaðist föður sínum. (Úrania).
Látið barnið búa sjálft til
gjafirnar, sem það gefur.
Eftir G. C. Myers, Ph. d.
Flest börn hafa gaman af að föndra
við hitt og þetta, og það er rétt af
foreldrum að segja börnunum til og
jafnvel aðstoða þau við föndrið. Mæð-
ur ættu að hjálpa börnunum sínum
til að búa til einhverja smá gjöf (af-
mælis- eða jólagjöf) handa föðurn-
um, og feðurnir ættu aftur á móti
að hjálpa og segja barninu til með að
búa til gjafir handa móðurinni.
Handavinnukennarar í barnaskól-
um geta haft mjög mikil áhrif á börn-
in og kennt þeim að búa til ýmsa
hluti handa ástvinum sínum. — Örfið
eins og þér getið ánægju barnsins af
sköpuninni, og þegar barn færir yður
eitthvað, sem það hefur búið til sjálft,
megið þér ekki líta einungis á hlut-
inn sjálfan og láta yður fátt urn
finnast. Nei, lítið á þá ást og það
hlýja hugarfar baj-nsins, og von þess
að gleðja yður, þegar þér takið við
ef til vill fremur ljótum grip frá
barni, sem hefur sjálft búið til gjöf
sína. Þakkið því innilega fyrir gjöf-
ina og gleðjið það með að látast sjálf-
ur vera glaður vegna gjafarinnar,
gætið þess að særa barnið ekki, það
gæti gert því meira illt, en þér getið
nokkurntíma orðið fær um að bæta.
Þegar yngsti sonur minn, sem nú
er orðinn fjögurra barna faðir, var
tólf ára, kom hann einu sinni heim
úr skólanum með klukku, sem hann
hafði smíðað úr tréi og ónýtri vekj-
araklukku í smíðatímanum í skólan-
um. Hann gaf móður sinni klukkuna,
og bað hana að hengja hana á vegg-
inn í stofunni, þar sem uppáhalds
myndin hennar hékk. Hún tók mynd-
ina niður og lét klukkuna þar í henn-
ar stað. Gleði drengsins var ómetan-
leg. Nokkrum dögum siðar hengdi
hún klukkuna, sem er vægast sagt
ljót, inn í svefnherbergið okkar og
lét myndina aftur á sinn stað. — Já,
foreldrar ættu að muna það að segja
börnunum til við föndrið, og líta
aldrei á verðmæti þeirra hluta, sem
börnin gefa þeim, heldur á hugarfar
barnsins, sem hefur unnið hlutina
sjálf til þess að gleðja ástvini sína.
Sagan „David Copperfield" eftir
Charles Dickens’ mun vera æfisaga
rit.höfundarins, eða því sem næst.
T T T
Ef þér eigið eftir að ferðast um
Abessiníu og mæta manni af Kana-
kit-ættflokknum með fjöður í hattin-
um, þá skulið þér draga yður hið allra
bráðasta í hlé, því að menn af þess-
um flokki, láta eina fjöður i hattinn
sinn fyrir hvern mann, sem þeir
drepa . . . og þeim finnst þeir aldrei
hafa fengið nógu margar fjaðrir . . .
! ! !
Það mun taka 12 ár og kosta um
það bil 400 miljónir lcróna, að skapa
þær aðstæður að allir íbúar jarðar-
innar verði læsir og skrifandi eða
hafi tækifæri til að verða það.
! i »
Isieifur faðir Einars ábóta var son-
ur Isleifs beltislausa, sem fékk það
nafn af því að hann var svo digur
að einskis manns belti náði utan um
hann. (Stefán Ólafsson. Kvæði).