Vikan - 22.11.1951, Blaðsíða 7

VIKAN, nr. 45, 1951
7
Starfsemi Feröafélags íslands.
Fyrsti fundur Ferðafélagsins í haust
var helgaður minningu hins trausta og
ötula framkvæmdastjóra þess, Kristjáns
Ö. Skagfjörð, sem þá var látinn fyrir
skömmu. Minntist forseti félagsins, Geir
Zoéga vegamálastjóri, hins látna heiðurs-
manns. Hallgrímur Jónasson flutti um
hann gott og fallegt kvæði, og Jóhannes
Áskelsson jarðfræðingur sagði frá jökul-
ferð, er hann fór með Kristjáni og sýndi
skuggamyndir úr henni. Síðan skýrði
Helgi Hjörvar á fjörlegan og skemmti-
legan hátt fallegar skuggamyndir af Snæ-
fellsnesi. Var þessi samkoma lærdómsrík
eins og fundir Ferðafélagsins eru jafnan.
Mikil eftirsjá er að Kristjáni Skagfjörð,
en Ferðafélagið er í höndum góðra for-
ustumanna og síður en svo ellimörk á
þeim eða starfseminni, er þeir buðu frétta-
mönnum til hins árlega hófs í Skíða-
skálanum sunnudaginn 11. nóv. Þar var
m. a. skýrt frá því, að á næsta ári yrði
Ferðafélagið tuttugu og fimm ára. Það
Kristján heitinn Skagfjörð, framkvæmdastjóri
Ferðafélags Islands.
hefur gefið út mjög eftirsótta Árbók á
hverju ári og er nú hafin ljósprentun á
þeim árgöngum, sem voru orðnir ófáan-
legir. Árbækurnar eru fróðlegar og fjöldi
fallegra mynda í þeim. Næsta Árbók verð-
ur um Strandasýslu, og þar næst annað-
hvort um Árnessýslu eða Mýrasýslu og
ritar Þorsteinn sýslumaður Þorsteinsson
þá síðasttöldu, en hann hefur áður skrif-
að skemmtilega Árbók fyrir félagið um
Dalasýslu.
Sæluhús Ferðafélagsins eru nú orðin
átta, hið síðasta reist í Landmannalaug-
um í sumar. Næsta sæluhúsið á að vera til
minningar um Skagfjörð, ef til vill verð-
ur því valinn staður í Þórsmörk.
Skemmtifundir félagsins í vetur verða
með líku sniði og undanfarin ár: ferða-
myndir og fyrirlestrar og dans á eftir,
Ferðafélag Islands hefur unnið og vinn-
ur hið þjóðnýtasta starf, kynnir fólkinu
land sitt með ferðalögum, árbókum og
fræðslufundum, en allt þetta er þann veg
af höndum innt, að það er um leið hin
bezta skemmtun.
Föðurhúsin.
v.
Með ljósmyndavélinni getur
stjörnufræðingurinn séð um
30000 stjörnur á ekki stærra
svæði, en sem svarar mána-
kringlunni. Öll myndin verður
ljósgrá, og sýnir það bezt,
hve þéttur stjörnugrúinn hefur
verið. Hver sá maður, sem einu
sinni hefur horft í firðsjá á
stjörnumerkin: Svaninn, Pers-
eus, Cassiopeia og Sporðdrek-
ann, er vetrarbrautin liggur
yfir um, mun varla nokkru sinni
geta gleymt þeirri sjón, á með-
an hann lifir. Allur sjónflötur-
inn er sem dýrðlegt geislablik
tindrandi gimsteina af öllum
stærðum og af öllum litum; og
sumstaðar er stjörnugrúinn svo
þéttur, að hann lítur út eins og
glitrandi ar í sólargeisla. Því
„Hér hefur skaparinn sólum
sáð sem sáðmaður korni í
akur.“
Innan um stjörnugrúann get-
ur að líta hér og hvar einkenni-
legar gagnsæjar og ljósleitar
stjörnuþokur, sem eiga fyrir sér
að verða að nýjum sólum og sól-
kerfum. Og þegar vér minnumst
þess, að hver einasti ljósdíll,
sem vér sjáum blika á nætur-
loftinu, er sól, sem svífur í af-
skaplegri fjarlægð, og að allur
þessi hnattasægur ber órækan
vott um Guð og dásamlegan
sköpunarmátt hans, finnst oss
sem huga vorn sundli, og vér
fyllumst óttablandinni lotningu.
Alþjóða himinmyndafélagið
mun skrásetja um 100000000
sólstirna, en að öllum líkindum
eru um 1000000000 sólna innan
við „sjóndeildarhring11 beztu
ljósmyndavéla vorra tíma.
En hvað tekur svo við?------
,,—1 — — — •—: Á minni lei5
framundan eins og æ var mér
aci baki
og umhverfis, jafnvel aö ofan
sem a5 neoan,
miljónir liggja líkar mér í geimi
sólstráðum. ýit, aö engan endi hefuv
Guðs sólnaveldi og sólkerfamia
heimar.
Ei fundin verða upptök rúms
né endir.
en óþrjótandi undra leyndardómar
Við hástól hans, er yfir öllu ræður,
samræmis ómar himinshnatta duna.1'
Enginn endir og ekkert upp-
haf. Hvílík ógurleg hugsun. Þó
hlýtur þetta svo að vera, geim-
urinn hlýtur að vera endalaus.
Því ef vér gætum hugsað oss
einhver takmörk eða endi á
þessari vegalengd, sem ljósið
berst um óteljandi miljónir ára,
mundi auðvitað liggja næst að
spyrja. „Hvað tekur svo við?“
liúmið er takmarkalaust og
sama er að segja um tímann,
hann varir að eilífu. Takmarka-
ieysi tímans og rúmsins verður
eltki skilið af öðrum en hinum
eilífa og allstaðar nálæga Guði,
honum, sem var og er og mun
verða.
Það hefur þannig orðið hlut-
skipti vísindanna, að staðfesta
nú eftir tuttugu aldir orð lausn-
arans, er hann sagði:
„í húsi föður míns eru mörg
híbýli.“ Og vísindin hafa orðið
til þess að leiða í ljós hina víð-
áttumiklu arfleifð mannkyns-
ins og hið takmarkalausa
starfssvið, er nær vissu stigi
út yfir gröf og dauða. Því að
þar höfum vér ef vér aðeins
viljum, arfleifð, sem er ævar-
andi, sem aldrei getur hrörnað,
af því að hún er „eilíf í himna-
ríki.“
Endir í næsta blaði.
Teikning eftir sœnska listamanninn ENGSTRÖM.
Þetta er ljósmynd af teikningu eftir Engström, hinn fræga sænska listamann. 1 textanum segir frá Per Jan
og konu hans, sem eru að halda upp á silfurbrúðkaup á óbrotinn hátt.. Konan ér hugsi og segir með saknaðar-
hreim: Það er nú samt sem áður munur á þessu brúðkaupi og hinu fyrir 25 árum.
Per Jan segir: Já, drengurinn grætur að minnsta kosti ekki eins hátt og þá.