Vikan - 22.11.1951, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 45, 1951
GULLNA LJÓNIÐ.
Framhald af bls. //.
Ferðin gekk seint upp fljótið. Á þriðja
degi komu þeir að þeim stað, sem Steve
fannst líkjast mjög þeirri lýsingu, sem
hann hafði fengið. Stór klettur skagaði
fram í fljótið og nokkrir fossar blöstu við
ofar í fljótinu.
Þeir stjökuðu bátnum upp að bakkanum
og fundu slóðina, sem ókunni maðurinn
hafði talað um. Það var auðvitað ekki
óhætt að skilja bátinn eftir við bakkann,
svo að þeir drógu hann gegnum leðjuna
og inn í frumskóginn þar, sem þeim tókst
að fela hann í holum trjábol með mikilli
fyrirhöfn.
Um nóttina bjuggu þeir um sig uppi í
trjákrónu.
Um sólaruppkomu næsta dag lögðu þeir
af stað. Þeir fylgdu slóðinni, en áttu samt
fullt í fangi með að ryðja sér braut. Að
lokum eftir margra klukkustunda göngu
komu þeir í stórt rjóður. Þeir voru komn-
ir að brún klettagils nokkurs. Gilið var
breitt og í botni þess var lítil grasslétta
og smástöðuvatn. Nokkrar ungar stúlkur
böðuðu sig í vatninu, og á grasblettinum
dönsuðu sumar þeirra nokkurskonar fórn-
ardans.
„Þetta hljóta að vera hofgyðjurnar,“
Iirópaði Steve og stóð á öndinni af sigur-
gleði. ,,Þá hljótum við að vera rétt hjá
áf angastaðnum. “
Steve afklæddist, og lét Jack smyrja sig
allan með valhnotusafa, svo að hann varð
koparbrúnn. Að því búnu tók hann fram
gullna ljónið, og í mjaðmaskýlu einni
saman lagði hann af stað niður brekkuna,
og Jack gekk á eftir honum.
Undir eihs og negrastúlkurnar komu
auga'á hahn tóku þær að syngja. Steve
bar ljónið fyrir framan sig, og þegar þessi
undarlega skrúðganga kom niður á slétt-
una, slógu stúlkurnar hring um þá — féllu
á kné og tilbáðu þá! — Það var heldur
■enginn vafi á því, að þetta var „guð gullna
Ijónsins."
Syngjandi leiddu hofgyðjurnar Jack og
Steve til þorpsins þar, sem gull blásti við
þeim úr hverjum krók og kima. Hofið —
hof gullna ljónsins — sem stóð mitt í
húsaþyrpingunni var úr skíragulli — stig-
inn, þakið og veggirnir vörpuðu frá sér
ljóma þessa dýrmæta og eftirsótta
málms.
Þeir voru leiddir fyrir höfðingja kyn-
þáttarins. Höfðinginn tók á móti þeim sitj-
andi í gylltu hásæti, og þegar Steve af-
henti honum gullna ljónið, gaf hann strax
skiprm um, að hátíð skyldhhaldin, þar sem
guð gullna ljónsins hefði verið svo náð-
ugur að sýna sig meðal þeirra.
Þeim var fenginn ágætist aðsetursstað-
ur og var veitt mjög vel.
Þegar við kynningarathöfnina hafði
Steve veitt athygli dóttur höfðingans. Hún
var dásamleg, grannvaxin negrastúlka.
' Á daginn safnaði Steve í laumi saman
'gulli hér og þar, og flutti það við tæki-
færi inn í kjarrið og fól það í þéttu
kjarri.
Á kvöldin sá Jack hann sjaldan, og
þegar hann leitaði til hans, fann hann
venjulega dóttur höfðingjans með honum.
Þanníg hélt þetta áfram í þrjár vikur,
en þá fanst Jaek hann verða smátt og
smátt var við vaxandi kulda og tortryggni
í viðmóti hinna innfæddu, og þessvegna
talaði hann alvarlega við Steve og krafð-
ist þess, að þeir gerðu tilraun til að sleppa
þetta kvöld.
599.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Ldrétt skýring:
1. jólaspil. — 4. slysni.
— 8. gráthljóð. — 12.
samtenging. —- 13. ætt-
arnafn. —14. þrír sam-
stæðir. — 15. kosning
— 16. gangur. —f 18.
þrauta. — 20. tré. — 21.
nár. — 23. ben. — 24.
frumefni. — 26. mikil
hátíð. — 30. gróður. —
32. geð. — 33. ferill. —
34. sníkjudýr. — 36.
klórað. —- 38. steinefni.
—• 40. nuddi. — 41.
hljóðfæri. — 42. illa. —
46. mannsnafn. — 49.
blása. — 50. liðið tíma-
bil. — 51. lausung. —
52. gróða. — 53. ítalsk-
ur fiskikaupmaður. —
57. frumefni. — 58.
lengdareining. — 59.
mót. —- 62. bréfspjald.
— 64. ílát. —• 66. fram-
reiðsla fóðurs. — 68.
borða. — 69. harma-
tölur. — 70. kraftur. —
71. tímamæli. — 72.
glæni. — 73. fjarstæða.
— 74. brytjað kjöt.
Lóörétt skýring:
1. ilát. — 2. væta. — 3. hljóð. — 4. stendur
stuggur af. — 5. jarðefnið. — 6. vog. — 7. ==
49. lárétt. — 9. byrði. — 10. drep. — 11. lélega.
— 17. fangamark félags. — 19. sár. -— 24. út-
hald. — 22. hátíðarmatur. — 24. tímabil. — 25
ílát. — 27. skel. — 28. hátíð. — 29. íyerustað-
ur. — 30. fjarvist. — 31. fóla. — 34. skipa upp.
— 35. jörð. — 37. skemmd. — 39. beiðni. — 43.
sorg. — 44. í minni fjarlægð. — 45. hindrun.
— 46. vöknar. -— 47. dá. — 48. hljóð. — 53.
fundur. — 54. sár. — 55. afleiðsluending. — 56.
hlíf. — 57. hljóð. — 60. lóðrétt fjarlægð. — 61.
samslungið. — 63. halda fram. — 64. deilur. —
65. skyldmenni. •—• 67. skjóta.
Lausn á 598. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. skyrgámi. — 6. Ararat. — 9. aðal.
aðal. — 10. rýr. — 11. ríku. — 13. böggul. —
15. innvinna. — 17. nyt. — 18. andi. — 20.
pungur. — 24. tafsa. — 25. aligæs. — 27. brak.
—--29. drasl. —. 31. kítta. 32. ráup. — 33.
iimsæt. — 35. tröll..— 37. ákafir. 40. púta.
— 41. als. — 43. gambrari. — 46. aleinn. — 48.
álag. —- 49. tík. — 50. iðra. — 51. gildur. •—
52. iðjagræn.
Lóðrétt: 1. skrepp. — 2. yfrinn. — 3. görn. —
4. maki. — 5. Iðunn. — 6. albata. — 7; róg. —
8. tileinka. — 12. Ivari. — 14. grasbíta. — 16.
nytspm. — 19. nart. — 21. urra. — 22. gaspr-
ari, — 23. ull. — 26. grilla. — 28. Atli. — 29.
Droplaug. — 30. autt. — 31. kæk. — 34. sárra.
36. lagnir. — 38. feitur. — 39. roskin. — 42.
Smári. — 44. blað. — 45. Agla. — 47. efl.
Þegar tunglið kom upp, laumuðust þeii’
út úr þorpinu, það leit út fyrir, að enginn
veitti þeim athygli, en þeir höfðu ekki
lagt að baki sér langa leið, þ^gar þeir
voru umkringdir af herskáum, vopnuðum
villimönnum, sem króuðu þá inni og fluttu
þá aftur til þorpsins. Þar, sem þeir voru
bundnir miskunnarlaust hvor við sinn
píslarstaur. Og síðan tóku villimennirnir
að berja sínar hræðilegu trumbur, sem
boðuðu aftöku fanganna. Svikin voru leidd
í ljós og líf ævintýramannanna var á þess-
ari stundu ekki mikils virði.
Um miðnættið laumaðist einhver mann-
vera hljóðlega til fanganna. Það kom í
ljós, að þetta var dóttir höfðingjans. Hún
skar á hlekkina, sem þeir voru bundnir
með og leiddi þá hljóðlaust út úr þorpinu
— inn í kjarrið. Þegar þau komu þangað,
sem Steve hafði geymt gullið sitt, sem
hann hafði stolið, og hann sá með eigin
augum, að það var horfið, missti hann
alveg stjórn á sér. I stað þess að halda
áfram flóttanum, sneri Steve við og hljóp
áftur til þorpsins, hrópandi fullum hálsi:
— „Gullið mitt — gullið mitt — hvar er
gullið mitt Í“
Allt komst í uppnám og Steve var þeg-
ar yfirbugaður og bundinn við píslarstaur-
inn, og þar hófst nú strax undirbúningur
að hinni andstyggilegu aftöku.
Dóttir höfðingjans og Jack höfðu leit-
að hælis í risavöxnu tré þaðan, sem þau
gátu fylgzt með öllu, sem fram fór.
Villimennirnir kveiktu nú bál við fætur
Steve, og hann hrópaði í skelfingu: „Jack!
Ef þú heyrir til mín, sendu mér þá byssu-
kúlu í hjartastað.“
Jack spennti gikkinn, en dóttir höfð-
ingjans lagði höndina á handlegg honum
og benti honum á, að það væri of hættu-
legt fyrir hann sjálfan. Hún tók bogann
sinn og skaut með öruggri hendi beint í
mark. Áður en Steve gaf upp öndina, gat
hann hrópað: „Kærar þakkir, Jack. Þetta
var meistaralegt skot.“
Stúlkan fylgdi Jack alla leið að bátn-
um. Þegar hann spurði hana, hvort hún
kærði sig um að komast burtu með hon-
um, hristi hún höfuðið og svaraði: „Nei.
Ég verð að vera við gröf Steve. Þar á
ég heima.“
Svar við mannlýsingarspurning-
unni á bls. 4:
Ingimundur Þorsteinsson, í Vatnsdæla
sögu.
Svör við „Veistu —?“ á bls. 4:
1. Hún stóð í 5 ár og 11% mánuð, frá 1. sept.
1939 —15. ágúst 1945.
2. 1 Frakklandi 1027.
3. 1 lok síðari heimsstyrjaldarinnar 1945.
4. 38% Svía lifa á iðnaði.
5. 11. okt. 1887 á Hólmavík, dó 7. marz 1933.
6. Hrokafull kona.
7. „Selandia", 1912.
8. 1906.
9. Já, pokarotturnar í Ameríku eru pokalausar.
10. Níl.