Vikan - 22.11.1951, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 45, 1951
Matseðillinn
■• .
mjólkinni smám saman hrært út í.
Deigið er hnoðað og breitt út, smjör-
ið lagt í smábita á kökuna, hún hor
in saman í þrjár fellingar og barin
liðlega með kökukeflinu, brotin sam-
an aftur og látin bíða á köldum stað
í 15 mín. Þá er hún barin aftur á
sama hát.t og síðan breidd út, þar til
deigið er 1 cm. á þykkt.
TJr deiginu er svo búið til allskon-
ar brauð, kringlur, vínarbrauðsflétt-
ingar og vínarbrauð o. s. frv. Egg,
sykur og saxaðar möndlur er borið
ofan á brauðið, eða sykurbráð, en
þá er það bakað fallega brúnt áður
en sykurbráðin er borin á, og stungið
aftur inn í ofninn nokkrar mínútur,
svo að bráðin verði gljáandi. Eftir
þessari uppskrift er hægt að fá eitt-
hvað um 26 lítil vinarbrauð.
H Ú S RÁÐ
Fleskbögglar.
Þykkar skífur af nýju fleski eru
barðar með hendinni — það er betra
en með kjöthamri, sem auðveldlega
kremur vefina (1). Tvö epli (ef þau
eru fáanleg, annars má nota ein-
hverja aðra ávexti) eru afhýdd og
skorin niður í ,,hólf“, salti og pipar
er stráð á flesksneiðarnar og þeim
síðan vafið utan um eplahólfin og
ofurlítið af steinselju (2). Bundið
með garni utan um og steikt á
pönnu við hæfilegan hita (3).
Franskbrauð:
1 kg. hveiti, 80 gr. smjör, 1 tsk.
salt, 80 gr. lyftiduft, 7 dl. mjólk:
.Lyftiduftið er hrært í einni skeið
af sykri. Saltið sett saman við hveit-
ið, volg mjólkin, sem smjörið hefur
verið látið bráðna í, og gerið hrært
út i. Deigið er látið lyfta sér í 20.
mín. og síðan hnoðað vel. Skipt í
8—10 hluta, og mótuð úr því brauð,
sem eru sett á smurða plötu og látin
standa þar í 15 mín. Því næst eru
egg borin ofan á, og brauðin bökuð
við góðan hita í 20 mín.
Vínarbrauð:
35 gr. lyftiduft, 35 gr. sykur, 1
tsk. kardimommur, 1. mjólk,
300 gr. hveiti, 180 gr. smjör.
Gerið er hrært með sykrinum og
volg mjólkin látin saman við. Kardi-
mommur settar saman við hveitið, og
Venjulega fer allt á annan endann
í veskinu þegar maður er að leita að
lyklunum — hafi maður þá ekki
gleymt þeim í vasanum á kápunni,
sem maður var í í gær! Mjög heppi-
legt er að hafa lyklana í reim og
festa annan endann við veskið.
Ullargarn, sem farið er að tæjast 1
sundur, er hægt að gera nothæft aft-
ur með því að hella yfir það heitu
vatni. Þegar það er orðið þurrt, er
það undið upp.
Gott er að strá „talkúmi" í skúff-
ur, sem stirt er að opna.
• HEIMILIÐ •

UPPELDISGREIN
....■■■............... Bftir C. C. Myera Ph. D.
Hversvegna barnið óttast
sársaukann?
Börnin okkar eru okkur svo dýr-
mæt, og svo margar hættur ógna
þeim, að þegar þau eru veik eða hafa
meitt sig, látum við oft í ljósi kvíða
og áhyggjur um þau, ef við erum
ekki vel á verði gegn sjálfum okkur.
Það er svo auðvelt að ímynda sér
eða jafnvel að segja, hvað ,,gaéti
hafa komið fyrir.“ Óviljandi getum
við komið inn hjá börnunum ótta við
áársauka.
Hin unga móðir sýnir oft geðs-
hræringu og vanstillingu, ef eitthvað
kemur fyrir. Þetta getur orðið vani
hjá henni, og það hefur strax sín
áhrif, jafnvel á meðan barnið er mjög
ungt, hvernig móðirin bregzt við,
þegar það dettur eða verður fyrir
likamlegum meiðslum. Jafnvel afi og
amma geta oft orið alltof kvíðafull
vegna barnabarnanna, þó að þau hafi
tekið með stillingu og þreki slysum,
sem þeirra eigin börn hafa orðið
fyrir.
Þar sem hæfileg umhyggja og
kvíði ætti að gera okkur vakandi fyr-
ir því að vernda barn okkar fyrir
hættum, verðum við að gæta þess
að hegða okkur skynsamlega, þegar
slys koma fyrir. Við vildum þá gjarn-
an geta verið eins róleg og hlutlaus
og læknirinn og hjúkrunarkonan. En
það er hægar sagt en gert. 1 fyrsta
lagi vegna þess, að þetta er okkar
barn. -1 öðru lagi vegna þess, að við
höfum ekki yfir að ráða sömu þekk-
ingu og skilningi á hættunni og þau,
einkum getur þetta verið erfitt, ef
áður hafa komið fyrir alvarleg slys.
1 eftirfarandi bréfi sjáum við,
hvernig kona nokkur ekki aðeins
hafði allt of miklar áhyggjur út af
syni sínum, heldur einnig lét kvíða
sinn í Ijós, og jafnvel ýkti hann, og
þegalr henni fyrst verður ljós sá
skaði, sem hún hefur valdið óvilj-
andi, óskar hún þess einlæglega að
finna leið til að bæta skaðann.
„Kæri Dr. Myers: Ég held, að það
sé min sök, hve hræðslugjarn níu
ára gamall sonur minn er. 1 hvert
skipti sem hann hefur fengið hita-
slæðing eða meiðzt (hann hefur þrjú
ör á andlitinu) verð ég afar áhyggju-
full. Þegar hann fór úr liði á þumal-
fingrinum, var ég svo ógætin að
segja: „Ég vona, að þú hafir ekki
brotjð hann.“ Hann var skelfingu
lostinn, háttaði sig, grét ákaft í
rúminu og hélt, að nú mundi hann
deyja. Ef hann skrámar sig á hand-
leggnum, veltir hann þvi fyrir sér,
hvort það verði að taka af honum
handlegginn.
Hvernig get ég lagfært þetta? Ég
vona, að ég hafi ekki gert hann svo
taugaveiklaðan, að eitthvað verði
ekki að gert.“
Ég svaraði þessari móður eins og
ég bezt gat: Það er ánægjulegt að
finna, að þér horfist í augu við
vandamál yðar og leitiö svo einlæg-
lega viðunandi lausnar. Dæmið ekki
sjálfa yður of hart. ■ Reynið aðeins
upp frá þessu að gæta tungu yðar
og hegðunar, þegar eitthvað er að.
Þjálfið sjálfstjórn yðar, lærið „hjálp
í viðlögum" eða lesið einhverjar
bækur um þetta efni. En vei’ið ekki
of kröfuhörð við yður sjálfa. Þetta
þarfnast langs tíma og árverkni.
Hveitjið snáðann til að venjast
gauraganginum á leikvellinum og til
að taka þátt i leikjum og íþróttum.
Það væri ágætt, að hann gerðist
skáti. Faðir hans þyrfti að sinna
honum vel, og hann má ekki verða
háður yður. Til allrar hamingju
venjast flest börn á að harka af sér,
þó að foreldrar þeirra óviljandi ali
upp í þeim kveifarskap.
Úr ýmsum áttum ~
Hinn alkunni, norski vísindamað-
ur, prófessor Ove Arbo Höeg hefur
verið ráðinn til starfa hjá UNESCO-
menntunar-, vísinda- og menningar-
stofnun Sameinuðu þjóðanna — hann
á að rannsaka visindalega jarðvegi,
m. a. til þess að finna kolnámur.
Prófessor Höeg á að vera æðsti yfir-
maður jarðfræðirannsóknarstofunn-
ar Birbal Sahni í Lucknow, en rann-
sóknir þær eru að nokkru leyti .vis-
indalegar og jafnframt hagnýtar. —
Höeg hefur verið prófessor við há-
skólanni Ósló siðan 1947. Hann hef-
ur feröast í vísindalegum tilgangi
víða um heim i leit að steinrunn-
um jurtum, sem geta eitthvað upp-
lýst um jurtalíf fyrri jarðalda. Ef
vísindamaðurinn veit, hvar skógar
fortíðarinnar hafa legið, er líka
möguleiki fyrir að finna þar kolalög.
Morgunleikfimi!