Vikan - 01.07.1954, Blaðsíða 14

Blaðamennska í Tennesee
Framhald af bls. 4.
á dagskrá, missti ég höfuðleðrið. Og þegar annar
ókunnur maður, að nafni Tompson, fór, var hrein-
asta hryggðarmynd að sjá mig og fötin héngu eins
og druslur utan á mér. Að lokum hörfaði ég út
í horn og æstir ritstjórar, fjárglæframenn og
angurgapar, æddu að mér, bölvuðu og sveifluðu
vopnunum í kring um höfuðið á mér, svo það
glampaði á stálið. Eg var að því kominn að segja
upp stöðu minni við blaðið,þegar húsbóndi minn
kom með heilan hóp af eldheitum, áhugasömum
vinum sínum. Nú hófust slíkar ryskingar og blóð-
bað, að enginn mannlegur penni, og jafnvel ekki
stálpenni, gæti lýst því. Menn voru skotnir,
stungnir, limaðir sundur, sprengdir í loft upp og
kastað út um gluggann. Eftir skammvinna
skammarhríð, sem lífguð var upp með óljósum
en hamslausum sviptingum, var öllu lokið. Fimm
mínútum seinna var komin á kyrrð og ró og ég
sat einn eftir með hinum hreykna foringja og
virti fyrir mér brotin og blóðsletturnar á gólfinu
í kringum okkur.
— Þér á eftir að geðjast að þéssum stað, þegar
þú venst honum, sagði hann.
— Þú verður að afsaka mig, sagði ég. — Eg
hugsa að ég gæti kannski skrifað eins og þér
líkar eftir nokkurn tíma. Eg er meira að segja
viss um að ég gæti það, þegar ég hef fengið dá- >
litia æfingu og lært málið, sem þið notið. En ef
satt skal segja, þá veldur svona kröftugt orðalag
dálitlum óþægindum og maður getur átt von á
ónæði. Kröftugur stíll á vafalaust að göfga al-
menning, en ég kæri mig ekki um að vekja aðra
eins athygli á mér og það hefur í för með. Eg get
ekki skrifað á uppörfandi hátt, þegar ég verð fyrir
slíku ónæði sem ég hef orðið fyrir í dag. Mér
geðjast svo sem nógu vel að starfinu, en ég vil
ekki vera skilinn hér eftir til að afgreiða gesti.
Þessi reynsla er nýstárleg, það verð ég að viður-
kenna, og líka skemmtileg á vissan hátt ,en henni
er ekki úthlutað réttlátlega. Einhver heiðurs-
maður skýtur á þig inn um gluggann og særir
mig, handsprengja kemur niður ofnrörið, sem
þakklætisvottur til þín og þeytir ofnhurðinni í
mig. Vinur þinn kemur til að eiga viðskipti við
þig og gerir svo mörg göt á mig, að innyflin hald-
ast varla inni í húðinni. Þú ferð að borða, og á
meðan hýðir Jones mig, Gillespie kastar mér út
um gluggann, Thompson rífur utan af ,mér fötin
og einhver ókunnugur maður fer með höfuðleðrið
á mér, eins og hann væri gamall vinum minn. Inn-
an fimm mínúta eru allir þorparar landsins komnir
hingað í herklæðum og hræða líftóruna úr mér
með því að sveifla öxunum sínum. 1 það heila tek-
ið, hef ég aldrei lifað jafn viðburðarríkan dag.
Nei, mér geðjast vel að þér og mér geðjast vel.
að því hve rólega og blátt áfram þú útskýrir
málin fyrir gestunum, en ég er ekki vanur því.
Suðurríkjabúar eru of mikið fyrir að láta tilfinn-
ingarnar ráða, og gestrisni þeirra er allt of hjart-
anleg. Greinin, sem ég skrifaði í dag, sem þú hefur
á svo meistaralegan hátt glætt hinum sanna anda
blaðamennskunnar í Tennessee, mun koma af stað
öðrum eins gauragangi. Allur ritstjóraskarinn
kemur — og þeir verða blóðþyrstir og vilja fá
eitthvað í svanginn. Eg verð því að kveðja þig,
því ég ætla að færast undan því að verða við-
staddur þau hátíðahöld. Eg kom hingað suður-
eftir heilsu minnar vegna og ég ætlaði að snúa
721.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 kraftar — 5 bókstaf-
ur —■ 7 á flík — 11 hlífa
— 13 erfiði' — 15 umleit-
an —- 17 drykkurinn —
20 reið —- 22 gælunafn
— 23 taugar — 24 örvun
— 25 greinir — 26 sigað
— 27 dvelja — 29 stjórn
— 30 ófrjálsan mann —
31 ættarnafn — 34 kast
—- 35 ættarnafn — 38
hrósa — 39 fara hægt —-
40 ótvíræða — 44 hljóð
—- 48 gróður — 49 tína
— 51 á húsi — 53 greinir
— 54 skvettir — 55 upp-
hrópun — 57 íþrótt — 58
þjóð — 60 drykkur — 61
vísir •— 62 dirfska — 64
bókstafur — 65 kom upp
-— 67 einkenni-—69 stafn
— 70 skógarguð ■— 71
fengur.
Lóðrétt skýring:
2 væta — 3 tvihljóði —
4 ölstofa — 6 skipti — 7
streng — 8 tónn — 9
sljóvga — 10 heiður —
12 öðru háð — 13 kven-
dýr — 14 hræðsla — 16 jarðvegsefni — 18 liffæri
— 19 dunda — 21 saga — 26 mannsnafn — 28
elska — 30 rifrildi — 32 hrópa — 33 lágt hljóð
— 34 gæluorð -— 36 kreik — 37 missir — 41
trylli — 42 sælgæti — 43 húsdýr — 44 búsáhald
Lárétt: 1 samkvæmi — 6 Skotta — 9 unun —
10 lok — 12 garn — 13 ölföng — 15 Laugarás —
17 Ali — 18 efra — 20 neglan — 24 anzir —
25 innrás — 27 nóra — 29 blaða —- 31 vinir —
32 raus — 33 torfan — 35 tafla — 37 annast ■—
40 sátu — 41 urt — 43 nautshúð — 46 eigind ■—
48 nein — 49 bóg — 50 iðni — 51 tildur — 52 and-
færin.
við af sömu ástæðu og það fljótt. Blaðamennskan
hér í Tennessee er of lífleg fyrir mig.
Síðan skildum við með miklum söknuði, og ég
lagðist inn á sjúkrhús.
HNEFASTÖRIR ÍSMOLAR
Framhald af bls. 9.
um er að sjálfsögðu sú, að vísindamenn
eru byrjaðir að leita að leiðum til þess
að losa menn við hinar stórfelldu árásir
veðurguðanna. Síðustu fregnir herma, að
þeim hafi ef til vill þegar orðið nokk-
uð ágengt — að sú tíð kunni að vera ekki
ýkjalangt framundan, þegar við verðum
að fullu og öllu laus við hinar hræðilegu
og furðulegu ís-sprengjur.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 5:
1. Guðbjörg Þorbjarnardóttir sem Njú Tji prins-
essa í Pí pa ki.
2. 1 Kanada.
3. Já, það sýnist rauðleitt, vegna milljóna agn-
arsmárra plantna, sem í þvi eru.
4. Agulhashöfði, sem er örlítið sunnar en Góðra-
vonarhöfði.
5. Verkamenn gera verkfall og leggja niður
vinnu, en ef atvinnurekendur láta hætta
vinnu, til að lækka kaupið, er það verkbann.
— 45 linast —- 46 bókstafur — 47 mark — 50
ræktað land — 51 útlimur — 52 tefja — 55
skemmd — 56 bardagi — 59 rótarávöxtur — 62
ásynja — 63 bæjarnafn — 66 samtenging — 68
forsetning.
Lóðrétt: 1 soldán -— 2 makleg — 3 vegu — 4
mura — 5 innra — 6 snösin — 7 tvö — 8 angrað-
ar — 12 aginn — 14 fleininn — 16 álasar ■— 19
Frón - - 21 eðla — 22 liðsauki — 23 ana — 26 rit-
ara — 28 riss — 29 brosleit — 30 autt — 31 van
— 34 falsi — 36 lundir — 38 arðbær — 39 tung-
an — 42 tunna — 44 tein — 45 hníf — 47 gól.
6. Macbeth.
7. Það hefur tvo stóra brodda í stað fremri
bakugga.
8. Hún varð að saltstólpa.
9. 1 Englandi.
10. Eftir Þorstein Erlingsson.
Og ef að þau lifa þau syngja þér söng
um sumarið blíða og vorkvöldin löng.
Þú gerir það vinur minn góður.
MARÍA CHAPDELAINE
Framliald af bls. 6.
I nóvember fóru Esdras, Da’Bé og Edwige Lé-
garé aftur í skógarhöggið. Chapdelaine og Tit’Bé
spenntu Charles-Eugéne fyrir stóra sleðann og
kepptust við að aka heim viði. Að því loknu
byrjuðu þeir að saga og söguðu frá morgni til
kvölds. Þá var röðin komin að öxunum og þeir
klufu brennið í hæfilega þykka búta. Nú var að-
eins eftir að koma viðinum fyrir í eldiviðarskúm-
um við hliðina á húsinu, sem hlýfði honum fyrir
snjónum. Þar var honum hlaðið upp í stóra stafla
af safaríkum kýprustrjám, sem loga glatt, greni-
trjám, sem loga hægt og lengi og bjarkartrjám
með marmaragljáa, sem eldurinn vinnur hægt á
og geyma glóðina, á morgnana eftir langa vetr-
arnótt.
Lausn á 721. krossgátu Vikunnar.
HJÁKQNA MUSSOLINI (framh. af bls. 13)
Reiði hans var nú óstjómleg.
,,Vændiskona!“ hreytti hann út úr sér milli samanbitinna tannanna
og sló hana bylmingshögg í andlitið. ,,Þú ert mín. Skilurðu það. Ég vil
ekki deila þér með nokkrum öðrum manni, og nú skaltu fá að finna, hvað
ást mín raunverulega þýðir."
Claretta varð frávita af ótta og reyndi að stynja upp, að hún væri
saklaus. Þó að henni stæði stuggur af ruddaskap hans, var henni þó
Ijóst um leið, að nú loksins eftir næstum fjögur löng ár höfðu hinar sönnu
tilfinningar hans, ástriða hans og þrá eftir henni náð yfirtökum á hon-
um. Og það var afbrýðisemin, sem hafði komið honum til að brjóta af
sér öll bönd.
Augnablikið, sem hana hafði alltaf dreymt um, var loksins komið.
Einræðisherrann, sem hún hafði tilbeðið eins og guð, stóð frammi fyrir
henni loksins sem karlmaður, karlmaður, sem þráði hana alveg eins og
Riccardo og Luciano höfðu þráð hana.
Þrá hennar eftir ást hans varð yfirsterkari furðu hennar og von-
brigðum yfir grimmd hans, og hún féll magnþrota í faðm hans. 1 æstri
gleði sinni gerði hún sér ekki ljóst, að til þess að geta vitað um bílferð-
ina og hina saklausu skógarferð, hlaut Mussolini að hafa látið njósna
um hana. — Hún gerði sér heldur ekki ljóst, að nákvæmlega á þessu
augnabliki var leynilögregla fasista áð taka Luciano „til bæna.“.
14