Vikan - 12.11.1959, Blaðsíða 17

Þetta er Ólafur Ketils-
son, hinn kunni bílstjóri
og sérleyfishafi. Hann
er nú orðinn eins konar
þjóðsagnapersóna, sem
allir kannast við, og
Vikan getur glatt les-
endur sína með því, að
á næstunni kemur Ólaf-
ur í Aldarspegli. Hér er
Ólafur að rífa farmiða
úr blokkinni sinni, og
þeir eru orðnir margir
farmiðarnir, sein Ólafur
hefur afgreitt í nálega
þrjá áratugi.
... Og nú heyrið þið hávaða
„Seint fyllist sálin prestanna",
var einu sinni sagt — af tómri ill-
girni auðvitað. Þá töldu prestar
sig vera umboðsmenn sjálfs al-
mættisins, nieira en nú er. Þeir cru
konmir niður á jörðina, ef svo
mætti orða það, komnir saman við
„almúgann“. Sennilega hafa þeir
þó jafnmikla virðingu núna, að
minnsta kosti undir niðri. Enda
þótt prestar væru i eina tið miklar
standspersónur, þá urðu þeir al-
veg sérstaklega fyrir barðinu á
háði og harðskeyttum hagyrðing-
um. Bólu-Hjálmar var einn þeirra,
sem bafði einstaka andúð á prest-
um, og orti um þá niðvisur.
Hér höfum við einn kirkjunnar
þjón, sr. Emil Björnsson, prest
Óháða fríkirkjusafnaðar. Hann
svífur ekki um eins og ég og þú.
Hann vinnur fulla vinnu ásamt
sálusorgarastarfinu og tekst hvort
tveggja vel. Hér er sr. Emil með
segulbandstæki að ná sér í efni
í fréttaauka fyrir Ríkisútvarpið, en
liann vinnur á fréttastofu útvarps-
ins. Hann var að gefa hlustendum
kost á því að heyra hávaða i vél-
um Sementsverksmiðjunnar á
Akranesi.
Björn Sigurbjarnarson.
CD
frá Akranesi lá við bryggju í Reykjavík, og uppskipun gekk liratt og
sex tonna bill fullfermdur á 3—4 mínútum. Þegar bílar voru eklci til stað-
akraninn áfram með sementið, og þvf er staflað inn í geymslu. Þegar
sementið kemur niður
úr krananum, vcrður
, I . r | r á vegi þess lyftari, og
xurnar standa s alfar á honum er þvi ^
* inn í geymsluna. Á
lyftaranum situr Hálf-
dán Ingi Jensen. Hann
hefur grímu fyrir vit-
um sér.
— Sæll vertu, og
hafðu mig afsakaðan
andartak. Þú þarft
auðvitað að hafa við
krananum. En segðu
mér eitt, er ekki ó-
þægilegt að ,hafa þessa
grimu?
— Það venst. Ekki
er betra að fá rykið
ofan í sig.
— Það kemur mikið
ryk úr sementinu.
— Alltaf eitthvað. Þó
er það miklu minna
núna en var áður, með-
an allt var flutt inn.
Það er verst i roki.
— Fer elcki mikið
sement í fötin?
— O-jú. Maður finn-
ur það bezt í vætu. Þá
standa buxurnar sjálf-
ar.