Vikan - 12.11.1959, Blaðsíða 29

Höfum ávallt til fjölbreytt
úrval af
GÍTURUM
Viðurkennt vörumerki
Útvegum einnig og seljum
allar tegundir hljóðfæra
EINK AUMBOÐSMENN:
Hljó5f(Erflv StQríðor Hdoodóttur
Vesturver - Reykjavík - Sími: 11315
hæstu endursöluna. — Mestu þægindin.
Læg£ta reksturskostnaðinn og þar af leiðandi
mestu ánægjuna, enda eitt af fimm mestu seldu
merkjunum í Ameríku í ár.
Fljót afgreiðsla gegn Rambler er merkið sem
nauðsynlegum leyfum. hér og þér hentar hezt.
RAMBLÉR er brautryðjandi nýju stefn-
unnar i bandaríska hílamarkaðnum! Minni
bílar — meiri sparneytni — betra notagildi.
LöFTOÖÖNt
HRINGBRflUT 1E1 símiIOBDO
bar einum við Gaité-götu, en ég hélt áfram að
reyna að fela slóð mína í meira en klukkutíma.
Ég tók meira að segja neðanjarðarlestina alla
ieið til Chatelet, áður en ég hélt á barinn.
— Hefur vinstúlka mín komið hingað? spurði
ég Gaston barþjón.
— Ég hef ekki séð hana í kvöld, svaraði hann.
— Ég var mestalla nóttina á gangi úti, en hélt
heim á Hótel Albertí. þegar tók að birta. Naómí
var ekki þar. Ég hef ekki séð hana síðan. 1 morg-
unblöðunum í gær voru nokkrar línur um þetta.
Þar stóð, að kona úrsmiðsins hefði verið flutt á
sjúkrahús, særð á enni og auga.
— Það stóð ekkert annað. Þeir minntust ekki
á okkur, hvorki í gær né í morgun, — jafnvel
ekki, að hér hefðu verið að verki tvær konur.
Mér fellur það ekki. Ég fór ekki heim á Hótel
Albertí í gærkvöld, og um hádegisbil í dag, þegar
ég var á leið á barinn við Gaitégötu, sá ég á síð-
ustu stundu tvo leynilögreglumenn. Ég hélt áfram
göngunni, en sneri andlitinu frá þeim. Ég fór inn
á veitingastofu, þar sem ég þekkist ekki, og
hringdi á Gaston.
Ég hiustaði enn algerlega hreyfingarlaus og lét
hana ekki sjá þau merki um áhuga, sem hún
hafð: áre'ðanlega vænzt.
-— Þeir höfðu sýnt honum eina af þessum mynd-
um, sem þeir eiga af fólki, sem komizt hefur und-
ir manna hendur, og sourðu, hvort hann þekkti
stúlkuna á myndinni. Hann viðurkenndi það. Þá
vildu þeir vita, hvort hann þekkti kunningja-
stúlku þessarar á myndinni. Gaston kvaðst einnig
gera það en hann vissi bara ekki, hvar við ættum
heima. Sennilega hafa þeir leikið sama leikinn á
ölluri ve;tingahúsunum þarna í grenndinni og ef
til vill gistihúsunum líka. Gaston er ágætur, og ég
bað hann að gera mér greiða. Hann lofaði því.
Hún leit á mig, eins og nú væri kominn tími
til fyrir mig að fara að skilja málefnið.
— Ég bíð. sagði ég kuldalega.
r- get ekki gert mér nlkvÆma grein fyrir,
hvað mér féll ekki i fari hennar, en eitthvað var
það.
— Þegar þe:r yfirheyra hann aftur, og það gera
þeir •cr«' ðanlega, ætlar hann að segia. að við höf-
um báðar verið á barnum hans á þeim tíma, sem
ránið var framið, og auk þess ætlar hann að fá
nokkra aðra gesti til að kannast við það. Þetta
veit Naómí ekki, og ég verð að koma skilaboðum
til hennar. Ef ég þekki hana rétt, hefur hún
áreiðanlega þagað eins og steinn og horft á þá með
sínum heimskulegasta svip við yfirheyrsluna. Nú
þegar þér eruð orðinn lögfræðingur okkar, fáið
þér leyfi til að fara til hennar og getið þá sagt
henni, hvað hún á aö segja. Þér munuð lika geta
hitt Gaston og ákveðið hans framburð. Hann verð-
ur á barnum til klukkan tvö í nótt. Ég sagði hon-
um það í símann. Ég get ekki boðið yður peninga
núna, vegna þess að ég á enga, en ég veit, að þér
hafið stundum tekið að yður slíkt mál án endur-
gjalds.
Nú fannst mér ég vita allt, hafa séð allt, heyrt
allt.
Ég fann að hún hikaði við að ljúka máli sínu.
Hún hafði ekki lokið sér af enn þá og átti enn eftir
að segja eða gera eitthvað, sem henni virtist
skyndilega veitast erfitt. Var hún hrædd um að
eyðileggja þetta áform sitt, sem hún hafði áreið-
anlega skipulagt í smáatriðum eins og árásina?
Ég sé hana fyrir mér, þegar hún stóð upp og
reyndi að brosa öryggisbrosi og leika út stærsta
trompinu sínu meö glæsibrag. Hún leit í kringum
sig í herberginu, og augnaráðið staðnæmdist á
einu skrifborðshorninu, sem ekki var þakið skjöl-
um. Síðan dró hún pilsfald sinn alla leið upp i
mitti, hallaði sér aftur og hvíslaði:
— E;ns mikið og þér viljið, áður en þeir láta
mig i fangelsi.
Hún var ekki í buxum. Þetta var i fyrsta sinn
sem ég sá grannholda læri hennar, ávalan, barna-
legan magann, dökka þríhyrninginn fyrir neðan
naflann, — og algerlega að ástæöulausu steig
blóðið mér til höfuðs.
Ég sá upplyft andlit hennar rétt við hliðina á
lampanum og blómavasanum, sem Bordenave fyll-
ir af nýjum blómum á hverjum morgni. Hún var
að reyna að siá framan í mig líka. Hún beið, fann,
að enn hafði ég ekki hrevft mig, og smám saman
tók hún að missa trúna á fyrirætlun sina
Það tók dálítinn tíma. þar til augun Þdltust
t-'írum, þá heyrð'st hálfkæft snökt, og loks fálmaði
höndin eftir pilsfaldinum, sem hún þó lét ekki
falla þegar í stað. Vonbrigði og auðmýkt lýstu sér
í röddinni, er hún spurði:
— Fellur yður það ekki?
Hún stóð seinlega á fætur, sneri baki 5 mig, og
ég sá ekki framan i hana, þegar hún sagði undir-
gefin:
— Þér hafnið þá öllu?
Ég kveikti mér í sígarettu. Nú var komið að mér
að svara án þess að lita á hana.
— Setjizt niður.
Hún settist ekki strax, og áður en hún sneri
sér við, snýtti hún sér rösklega, eins og börn gera.
Það var hún, sem ég hringdi til rétt áðan út í
Ponthieustræti, þar sem hún var með karlmann
hjá sér i rúminu, — mann, sem ég þekki og bað
bókstaflega að gerast elskhugi hennar.
Siminn hringdi einmitt í þann mund, sem ég
var í vafa um, hvort ég mundi skrifa meira í
dag. Ég þekkti þegar rödd konu minnar:
— Ertu enn að vinna?
Ég hikaði.
— Nei.
Ætlar þú ekki að koma og sækja mig? Moriat
er hér Ef þú ke"ur, vill Corina, að við snæðum
hjá henni kvöldverð ásamt fjórum eða fimm öðr-
um gestum.
Ég samþykkti að koma.
Svo að nú loka ég skýrsluna „mína“ niðri I
skrifborði, fel lvkilinn bak við bækur í safninu og
fer upp til að hafa fataskipti.
Skyldu umrenningshjónin liggja enn undir
veggnum ?
ANNAR KAFLT.
Þriöjudcigur 8. nóvember aö kvöldi.
Ég fór upp á loft, skipti um föt og kallaði á
Albert.
— Náðu í bílinn. ég þarf að fara út i Saint
Dominiciuegötu. Ég býst við, að írúin hafi tekið
litla b'linn?
—- Já, herra.
Við eigum tvo b'la og höfum bílstióra. en það
skrifar fólkið á reikning hégómagirndar mannsins,
.s°~' hefur unn'ð sig upn siálfitr. enda Þótt ég hafi
ráðið bílstjórann af mjög kjánalegri ástæðu.
VIK A N
29