Vikan - 28.01.1960, Page 7

SIÐAN
— en lifir
sneri sér frá konunni og tók nú að segja henni
sögu, sem hann hafði aldrei sagt neinum áður.
— í fimm mánuSi hef ég gert tilraunir á laun
meS röntgengeisla á dýrum. Wilhelm Röntgen
fann upp aSferS til þess að framkalla röntgen
geisla. Uppfinningin er enn órannsökuð að
heita má, og geislarnir hafa aldrei verið reyndir
á mönnum.
Allar tilraunir mínar á dýrum hafa tekizt vel,
en mér er ekki fyllilega ljóst, hvaða áhrif geisl-
arnir hafa á mannslikamann. Einhver tegund
geislunar getur haft sömu áhrif á mannslikam-
ann og krabbamein: Hún étur upp líkamann.
Hins vegar hef ég séð, að smituð dýr, sem hafa
fengið röntgengeislameðferð, hafa brugðið
skyndilega við og orðið alheilbrigð á nokkrum
dögum.
— Þér eruð með krabbamein í vinstra brjósti.
Ef til vill getur geislalækningin veitt yður bata,
en við vitum ekki nóg til ])ess að geta verið
öruggir um árangur. Krabbameinsvefir, sem
komið hefur verið fyrir í dýrum, hafa sýnt
viðbragð, en óvíst er, hvernig mannslíkaminn
bregzt við.
— Ég get i versta lagi dáið, dr. Grubbe, sagði
Margaret Bryant. — Ég er hvort eð er að deyja.
Ég held, að þér finnið ekki betra tilraunadýr
fyrir þessar geislarannsóknir en mig eða hvað?
Grul)I>e hristi höfuðið. — Satt að segja, nei.
Það væri tilvalið að hafa yður scm tilraunadýr.
Krabbameinið hefur breiðzt út i brjósti yðar,
en að mínum dómi elcki svo mjög, að von sé
ekki um bata, — ef réttri aðferð er beitt strax.
Krabbameinið vex stig af stigi, og krabbameinið
í yður er ekki orðið illkynjað enn.
— Hversu lengi haldið þér, að ég muni lifa?
Segið mér sannleikann, — ég er eklci barn. Ég
þoli mætavel að heyra sannleikann.
— Guð einn veit það, ungfrú Bryant. Ef til
vill nokkra mánuði, ef til vill nokkur ár. Við
vitum svo lítið um krabbamein, að við getum
ekkert sagt um það, hversu lengi krabbameins-
sjúklingar geta lifað. Það er undir mótstöðuafti
líkamans komið.
— Ég er fús til þess að skrifa undir skjal á
þá leið, að þér eigið enga sök, þótt röntgenað-
ferðin bregðist, dr. Grubbe, sagði unga konan
lágt. — Ég er undir fyrstu aðgerðina búin, strax
í dag. Ég vil lifa. Ég óska þess að lifa, eignast
börn og eiginmann og verða gömul eins og aðrir.
Ég vil ekki deyja. Ég held, að þér getið læknað
niig.
Grubbe sagði: — Ég kem aftur í kvöld, ungfrú
Bryant. Ég verð að fá að hugsa mig um. Ég
kem klukkan sjö, og ef ég ákveð að reyna á
yður geislana, skal ég hafa með mér skjal, sem
þér getið skrifað undir, á þá leið, að þér óskið
þess að gangast undir röntgenaðgerð.
Dr. Morrison og starfsbróðir hans, dr. Frank
Simeonson, voru skelfingu lostnir, þegar Grubbe
sagði þeim, að liann hefði í hyggju að bcita
geislum gegn krabbameininu í brjósti ungfrú
Bryant. — í fyrsta lagi, sagði Simeonson, —
liafið þér ekki minnstu hugmynd um, hvernig
mannslíkaminn bregzt við, og i öðru lagi verðið
þér sjálfur einnig fyrir geislun. Við vitum ekk-
ert um hættur geislunarinnar. Þér skrifið vafa-
laust undir eigin dauðadóm ásamt ungu stúlk-
unni.
— Stúlkan, sagði Grubbe, er dauðans matur.
Ekkert getur bjargað lifi hennar.
— En hvað um sjálfan yður? spurði Morrison.
1898
þó enn
* \ ii
— llöntgen segir í riti sinu um röntgengeislana,'
að geislun geti haft þau áhrif, að mannslíkam-
inn visni. Ef stúlkan deyr, meðan á geislunar-
aðgerðinni stendur, eða vegna geislunarinnar,
munuð þér auk þess verða sakaður um morð
eða a. m. lc. manndráp. Heiður yðar er i veði,
Grubbe.
Ungi vísindamaðurinn brosti. — Þessi rök,
sagði liann, — kannast ég mætavel við. Þegar
mennirnir hafa fundið upp eitthvað nýtt, liafa
menn oft lýst yfir því, að uppfinningarmaður-
inn væri galdramaður eða eitthvað þvílikt. Án
þess að rannsaka og reyna að finna nýjar leiðir
fer manninum aldrei fram. Ungfrú Bryant er
dauðadæmd. Við vitum ekki, hve langt hún á
eftir ólifað. Wilhelm Röntgen fann upp röntgen-
geislana, sem drepa krabbameinsvefi. Ef við
finnum ekki fórnarlamb, sem vill hætta á þessa
aðferð, — einhvern, sem vill hætta lífi sinu til
þess að fá ef til vill tækifæri til þess að lifa
fram að fimmlugu eða lengur, — hvernig getum
við þá nokkurn tíma tekið framförum? Ég er
búinn að semja skjal. Mér þætti vænt um, að
þið færuð yfir það til þess að ganga úr skugga
um, hvort j)að sé orðað á viðeigandi liátt, og
ef unnt er, vildi ég, að þið skrifuðuð undir það
sem vottar i viðurvist ungfrú Bryant klukkan
sjö í kvöld. Morrison las skjalið upphátt:
„Ég undirrituð, Margaret Bryant, sem er
með fullri skynseini, bið hér með dr. Emil
Grubbe að beita röntgengeislum gegn krabba-
meini í brjósti minu. Ég ber fulla ábyrgð á,
þessari aðgerð og firri einnig dr. Grubbe
allri sök, ef aðgerðin skyldi flýta fyrir dauða
mínum eða verða mér skaðleg."
Margaret Bryant lyfti pennanum ákveðið og
skrifaði undir skjalið og horfði á Morrison,
Simeonson og Grubbe skrifa nöfn sín undir
nafni hennar. Klukkustund siðar lá lnin undir
röntgengeislatæki, sem dr. Grubbe hafði sjálfur
útbúið.
Dyrnar að rannsóknarstofunni voru læstar,
og seðill var festur á hurðina: Hætta! Aðgangur
bannaður-
— Ég fann ekkert nema veikan sviða, sagði
Margaret Bryant hálftíma siðar, þegar Grubbe
fór aftur með hana inn á stofuna. — Var þetta
allt og sumt?
Grubbe brosti. — Já, þetta var allt og sumt,
en við verðum að beita geislunum að hinum
sýkta vef á hverjum degi. Eftir viku mun ég
!)iðja dr. Morrison að rannsaka á yður brjóstið
til þess að ganga úr skugga um, hvort nokkur
bati sé sýnilegur.
Tveimur dögum síðar komu forráðamenn
sjúkrahússins saman og livöttu dr. Grubbe til
þess að halda fund. Hann varð fyrir þessum
ásökunum:
— Þér liafið gert algerlega ólöglega og sið-
lausa tilraun með röntgengeislum á ungri konu,
sagði forráðamaðurinn, yfirlæknirinn dr. New-
man. — Með því að gefa þessari konu tálvonir
hafið þér fengið hana til þess að skrifa undir
skjal, sem er einskis virði. Enginn getur beðið
náungann um að drepa sig beinlinis. Ef konan
deyr, verðið þér sakaður uin morð. Við getum
ekki leyft yður að halda áfram tilraunum yðar,
og við verðum að krefjast þess, að þér hættið
þessu á stundinni.
Fram'h. d bla. SJf.
— Það gerist þá ekkert annað en það, að
ég dey, — í versta tilfelli, sagði unga konan
við dr. Grubbe.
Þessi mynd er tekin af dr. Grubbe fyrir
nokkrum árum. Hann býst að vísu ekki við
því að verða 100 ára, en vonar að lifa af
100 uppskurði.
ÞaS var ekki fyrr en nálin var komin
1 sentímetra inn f holdið, að hann fann
sársauka.
VIKAN
7