Vikan


Vikan - 07.07.1960, Blaðsíða 5

Vikan - 07.07.1960, Blaðsíða 5
Gamall munkur stendur niður sokkinn í bæn í Getsemane-garðinum. Þar eru af- gömul olívutré og mikil fegurð. Damaskushliðið er eitt af átta hliðum í feiknarleg- um borgarmúr. Þar bíða oft hópar af fólki, og bílum er lagt þar fyrir utan, því að ókleift er að aka þeim um gamla borgarhlutann. Landslagið rétt fyrir utan Jórsalaborg er líkt því, sem við höfum séð á biblíumyndum, og stundum finnst ferðalangnum hann vera kominn margar aldir aftur í tímann. NorSurlöndum mótast páskarnir og aðr- ar kirkjuhátíðir kristinna manna af kyrrlátri andakt og þöglum hátíðleika fjarri ytra skrauti og skrúði. Hinir fyrstu daufu sólargeislar, er falla inn um fjöllilt tíglaskraut kirkjuglugganna, nægja til að flytja ytri tján- ingu trúarkenndarinnar í mildum, liógværum helgiblæ. 1 kaþólskum lieimi suðrænna ianda er allt öðru máli að gegna. Þar ymja klukkurnar, kór- drengir syngja, knéfallandi múgur manna tautar bænir og tekur undir messusöng munka og ])resta. Allt sameinast þetta í eina ógleym- anlega hljómmynd. Alit er þetta þó liverfandi í samanburði við það, sein fram fer á trúarhátíðum í Landinu helga, — sérstaklega í Jerúsalem og um fram allt í Grafarkirkjunni, við kapelluna, þar sem gröf Jesú er höfð til sýnis, — og þar næst við Golgatahæð. Við minnumst inngangsorða Ingemanns að skáldverkinu Valdimar mikli og menn hans: Hið tólfta sinn glóð frá genginni öld á Golgatahæð sló þetta kvöld .... Allt frá því er ég las þessar linur fyrst í harnæsku, hcf ég i huganum séð Golgatahæð . . . höfuðskeljastaðinn, hefja sig yfir Jerú- salem, volduga og stórfenglega .... dapur- lega og dulúðga í stjörnuskininu. Og svo þegar maður stendur á Golgata, —• hvílik regin-vonbrigði! Innilokuð steinklöpp, umgirt þykkum kirkjumúrum og lágri loí'thæð, — iieilagur staður, — ef þetta er þá annars Golgata, þvi að það vita menn ekki einu sinni með vissu, — vanhelgaður af umróti mannanna, dreginn frá einfaldri tign sinni niður i grófgert smekk- leysi. Maður verður að hafa mjög ríkt ímynd- unarafl til þess að sækja liingað nokkuð það, er lyfti sálinni til himins . . . TVÍSKIPT BORG. Jerúsalem er skipt í tvo hluta. Hún er í tveimur þjóðlöndum, — ísrael og Jórdaníu, — sem hafa alls ekkert samband sin á milli. f Berlin má ferðast óhindrað milli hernáms- hlutanna, en i Jerúsalem er ekki unnt að komast frá ísraelska hlutanum til hins jórd- anska — eða arabíska, eins og hann er alltaf kallaður, — án mikilla erfiðleika. Merkýalínan milli borgarhlutanna tveggja liggur i ótal krókum um stiga og stræti og er girt með geysilegum gaddavírsflækjum. Yfir þá línu er einungis hægt að fara i leyfis- leysi, og líkurnar eru níu gegn einni, að ekki verði sloppið lifandi í gegn. Varla líður svo nótt i Jerúsalem, að ekki kveði við skot. Það er aðeins á hinum mestu kirkjuhátið- um, sem Jórdanía opnar hlið sin fyrir hinum miklu herskörum kristinna pílagríma. Er þeim þá leyft að fara gegnum liliðið Mandelbaum Gate og heimsækja liina helgu staði: Þeir mega fara um takmörkuð svæði á takmörkuð- um tíma. Ef við sláumst i för með pílagrímahópnum Framhald á bls. 28. RUSALEM HIN HEILAGA BORG Via Dolorosa, — gatan, sem Kristur gekk með krossinn á leið til Golgata. Þarna er víða skráð, hvað gerðist á þeim bletti götunn- ar, að því er Nýja testamentið segir frá: Hér hjálpaði Simon frá Kyrene honum með krossinn, hér talaði hann til dætra Jerúsalems — Þó er í rauninni ekki vitað með vissu, hvort gatan er Via Dolorosa eða hvort hún hefúr verið annars staðar.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.