Vikan - 21.07.1960, Blaðsíða 8

Hinar fyrstu sýningarstúlkur þessarar aldar voru nœstum allar 1,80 m á hœð og engin þeirra vó minna
en 77 kíló.
ÞEGAR
TÍZKD
STÉLKAN
VARÐ
TIL
Hinar grannvöxnu, drengjalegu stúlkur, sem
eru í tízku nú, hefðu áður verið kallaðar fugla-
hræður.
hlaðna peningum og alls konar titlum. Þær
eru einnig vinsælar á sama hátt og danssýning-
arstúlkurnar í gamla daga og sömuleiðis eftir-
sóttustu fegurðardísir kvikmyndanna. Og það
er m.jög fróðlegt að lesa um það, þegar tizku-
sýningarstúlkunni var fyrst „hleypt af stokkun-
um,“ þvi að uppátækið vakti þegar frá byrjun
geysilega eftirtekt og ánægju. Það var aug-
ljóst mál, að hún fullkomnaði verk það, sem
tízkuteiknarinn hafði skapað, og allir undruð-
ust, að engum skyldi hafa dottið þetta i hug
áður. Tízkufyrirbrigðið hafði þó þekkzt i
mörg hundruð ár.
Þetta gerðist fyrst alveg á sérstökum stað
i London — Hanover Square 17, þckkt undir
nafninu Maison Lucile, sem rak þarna sér-
stætt tizknhús, hafði boðið til sin helztu hefð-
armeyjum borgarinnar til þess að sjá sýningu
hennar á nýjustu vortízkunni, og úti fyrir
safnaðist auðvitað fjöldi manns til þess að sjá
allar fínu frúrnar, sem þangað kæmu. Hin
yndislega Lily Langtry trítlaði tignarlega út úr
hinum glæsilega fereykisvagni sínum, og á
eftir henni kom hin heimsfræga leikkona
Ellen Terry, sem sá um hina dramatisku hlið
inngöngunnar. Þarna kom hertogaynjan af
Westminster í öllu sinu veldi og sömuleiðis
Margot Asquith, hin fjörlega eiginkona forsæt-
isráðherra Englands. Þarna, í Hanover Square,
voru þá saman komnar um 150 ríkar og frægar
frúr af betri endanum, í þeirri góðu trú, að
þær ættu aðeins að fá stutt yfirlit yfir hina
undursamlegu kjóla, sem madame Lucile
hugðist setja fram sem vor- og sumartizku.
Enginn hafði hugboð um hið óvænta, sem
beið þeirra.
Inni í hinu ríkulega og fallega tizkuhúsi,
innan um bleikgráa veggi, teppi og dyraverði,
urðu áhorfendur dálítið undrandi, þegar þeir
sáu að hinar venjulegu uppstoppuðu brúður
sem oftast sýndu hið nýjasta nýtt, höfðu verið
fjarlægðar, en í staðinn hafði verið raðað,
kringum hringmyndaða upphækkun, loga-
gylltum stólum. Dömunum var siðan vísað til
sætis, og þær settust fullar eftirvæntingar.
Silkifortjaldið fyrir aftan upphækkunina var
dregið til liliðar og fram á gólfið stigu sex
fegurstu stúlkurnar i allri Evrópu. Þær voru
hver um sig af sérstakri manngerð, yfirdrifnar
og fjarstæðukenndar en jafnframt afsakplega
glæsilegar.
Madame Lucile hafði teiknað kjóla handa
þeirn,, sem pössuðu nákvæmlega við persónu-
leika hverrar fyrir sig, og þegar þær liðu
fram gólfið til þess að sýna listaverkin,
kváðu við áköf fagnaðarlæti frá áhorfendum,
sem augnabliki áður höfðu setið sem þrumu
lostnir af undrun.
Þessar fyrstu tízkusýningarstúlkur voru þó,
þrátt fyrir sína einstæðu fegurð, ekkert saman-
borið við hinar grannvöxnu, glæsilegu ungu
dömur, sem við sjáum nú á dögum. Hinar fyrstu
sýningarstúlkur þessarar aldar voru næstum
allar um 1.80 á hæð, og engin af þeim vó
minna en 77 kíló! Sumar voru jafnvel tölvert
þyngri! Fyrirmyndarkona þeirra tima var í
* vennatízkan er geysilega gömul, og
§ý hefst eiginlega með fyrstu hugmynda-
ríku hellisbúakonunni, sem dró
skinnið, sem hún klæddist, ofurlitið
hærra upp og reyndi að hagræða því betur á
sér en kynsystur hennar. Frá þeim tima hef-
ur tízkan verið sifelldum breytingum háð,
allt frá hinum klassíska, gríska einfaldleika
til hins taumlausa prjáls rokokko-timabilsins,
og nú hefur hún snúið við til nýtizkulegs ein-
faldleika tuttugustu aldarinnar. Geysilegu erf-
iði og óendanlegum tíma hefur verið fórnað á
altari tizkunnar um aldirnar, og það er
næstum of ótrúlegt til þess að geta verið satt,
að engum skuli áður hafa dottið í hug að nota
lifandi módel til þess að sýna tizkuframleiðslu
sína fyrr en í byrjun þessarar aldar.
Já, módelið eða tízkusýningarstúlkan er ekki
gömul í hettunni. En síðastliðin fimmtiu ár
hefur hún unnið sig upp i efstu þrep mann-
félagsins, og nú eru frægustu tízkusýningar-
stúlkurnar í hinum miklu tízkuverum svo
eftirsóttar, og þær geta valið um biðla, drekk-
Kventízkan hefst í rauninni með fyrstu hug-
myndaríku hellisbúakonunni, sem dró skinnið,
er hún klæddist, oíurlítið hærra upp og reyndi
að hagræða því betur en kynsystur hennar.
Nú er það atvinnuvegur að sýna tízkuklæði og
boðorðin frá tízkuhúsunum eru betur haldin en
flest önnur boðorð.
8
YIKAN